Resul Üstün

[Shekil]

Zaman Pusuda

Ne sen atmaca olup
kuşlara hükmedebildin;
ne de ben kuş olup
özgürlüklere uçabildim.
Sen ey saksağan havalı serçe!
Ne kendin uçabildin,
ne de beni özgürlüklere saldın.
Korkak yüreğin,
ve küflü beyninle düşler kurdun.
Hep karanlık,
hep fırtınalı günler gözledin.
Tufanlar kopsun,
yıldırımlar düşsün istedin.
Ben se güneşi özledim.
Yıldızlı bir gökyüzünü gözledim.
Yeryüzü çiçeklenirken,
kanat çırpıp uçmayı düşledim.
Sen beni,
ben de seni gözetledim.
ikimiz de,
bizi oyalayan zaman tuzağında
zamanı pusulamaya çalıştık.
Ne sen beni anlayabildin,
ne de ben seni savuşturabildim.
Belki senindir bugün,
ama yarınlar benim olacak inan.
Sen ve ben;
herhangi bir gün,
Yurdumun herhangi bir yerinde...
Belki bir köy meydanında,
belki de bir sanayi kentinde,
sağanak olup yağacağız bilesin.
Sen karanlıkları ve çirkinlikleri,
ben aydınlıkları ve güzellikleri...
Yarınların upuzun yolculuğunda
sırılsıklam ıslatacağız bilesin.
Velhasıl Dünya döndükçe,
sen benim için korkuları,
ben senin için
cesareti yaşatacağım bilesin.

Resul Üstün