Zuhal Erdoğan

[Shekil]

Eyvallah aşk

Eyvallah aşk
Eyvallah la başladı aşkım
Gözlerin gözlere kenetlendiği
Dudaklardan okunan,
okunmak istenilen üç beş hece
Durgundu oysa lafın arkası... yok gibi
Ama birşeyler vardı kalbin derinliklerine inen
Eyvallah diyen dillerde
Belki de özel olacaktı bilemediklerim
Yaşamak istemediklerim
Özel ve güzel
Akıllara takılı kalan duygular
Yüreklere asılan perdesiydi aşkın aslında
Olmalıydı tek kelimenin de bir anlamı
Eyvallah aşkım
Güzeldi ve özeldi
Başlangıç olarak olması gerekendi
Eyvallah

Razıyım senden gelene
Hayatımda olmalısın sen,
Gözlerine, sözlerine, hasretine,
acına,sevincine sana eyvallah
Eyvallah aşk

Derken
Birçok şey yitirdiği gibi
Eyvallahta yitirecekti belki anlamını
Nerede durduğunu bilmeden...
Aşka...
Huzura belki de gelecek mavinin ardı
Güzeldi aşk özeldi
Yaşandı saygısız olmadı
Hatıralar buseler gözyaşları
Hayaller belki kurulan geleceğe
Minik bir yavrunun emeklemesi
Doğmamış bebenin gülümseyişi göklerden
Dilenen istenen teninde kıvrılan o acı

Birden rol değişiverdi eyvallah
Aşkın adıydı şimdi ise...
Boş çevrilen ellerin
Boş bakan gözlerin
Umutsuzluğun adı yaşanandan geri kalan

Başlangıcı gibi
Bitişide eyvallah
Eyvallah aşk,
Eyvallah aşkım,
Yaşanamamış,
Yaşanmamış,
Aşklara...
Eyvallah...

Zuhal Erdoğan