Bir çiçeğin tabiata seslenemediği gibi

[ƒяαмвυαz]

yanlızlık içinde kayboluyorum
hafızama iz bırakmış bir kentin sokaklarından
bir düne bakıyorum
yarım kalmışım galiba
yarımlık bir ayağı olmayan bir topal
koltuk değneklerinin desteği ile gülümsemek
yatalak yorgan altında gülümsemek
en güzel mutlu tablolarının yırtılması
boş bir çerceve olarak elinde kalması
ama biliyorum boş çercevede olsa
benim duygularımın renkleri
ve o tablo boşta olsa
yüreğimin en yeşeren kısmında
gülümseme olarak bakacak bana
hep yeniden yeni bir ilk
yeni bir aşk yeni bir sevgi
hepsi o çerceve içinde
aynı kadından gülümseyecek bana
yarım kaldım diğer yarım gülümseyene kadar
bir bütün özleminde olacağım...