Ahmet Turan Altunsu

[GooD aNd EvıL]

*Gitme Yâr
gitme! ..
gitme hüzün çiçeğimi besleyen rüzgâr...
ağlayan şafaklarımın gri / siyah bulutlarıdır
vedaya muhalif bedbîn yüreğimde çırpınan...
“gidişinden” yaralı salkım saçak / kırık kanatlarıdır...
gitme! râzıyım zulmüne, poyraz olsan ne yazar? ..

gitme yâr! ..
gitme! .. yorgun omuzlarımdaki yük sen ol!
sen ol aşkın dayanılmaz hazzındaki sır...
dokun parmak uçlarınla ıslak dudaklarıma...
dokun ve gör nasıl bir arzu taşır:
hisseden sen, bilen sen, şahidi bir tek sen ol! ..

gitme ah yâr! ..
ağyarına bile râzıyım telvesindeki, gözlerinin...
her katresinde biraz daha, biraz daha zehirlensem
sende ben, bende sen olmak değil midir ki? ..
ve alıp o telveleri, göl yeşilimle mühürlensem:
bendesi olmaz mıyım bendeki gözlerinin? ..

gitme ay yüzlü bahar, gitme telve gözlü yâr,
gitme, sar kollarını hasretime inat, sar! ..