Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Baharla gelen, baharla giden

bu mevsim gene, baharla dolan
çok fazla ışıktı.
ayaz *******den kalma,
toprak sırılsıklamdı.
bu mevsim gene;
ellerim donarken
yüreğim alev gibi yanacaktı.
adım gibi biliyordum.
bu mevsim ben;
gene seni doğuracaktım.

önce uykularımda,
haylaz bir çocuk gibi
dağların yeni açmış
tüm kır çiçeklerini
toplayıp kucaklar dolusu,
sonra uçurumlardan aşağı
koşarak derelere doğru,
yapraklarına imza atacaktık
yeni filiz veren her ağacın.

sonra olgun sevdaların
güneş çubukları olacaktık,
ellerimiz ayrılmadan ellerimizden.
ateşi tam beynimizde,
orta yerimizde hissedecek,
güneşi kendi eksenimizde döndürecektik.
ve elimizle yaptığımız bir ikon gibi
duvarlarımızın her köşesine
yarınlarımızı asacaktık.

görmeden ormanımızdaki çınarların
sararan yapraklarını,
ve tam ısıtırken ellerimizi
tüm ateşlerin söndüğünü.
yüreklerimizin öldüğünü
çok sonra anlayacaktık.

bu mevsim gene, baharla giden
hep aynı karanlıktı.
toprak kuruyup, soğumuş
kış erkenden basmıştı.
bu mevsim gene ben,
adım gibi biliyordum
gene sensiz açacaktım kapımı.
ellerim bahar gibi donacak,
yüreğim adınla çarpacaktı.

Cevat Çeştepe