Mustafa Aslan

[GooD aNd EvıL]

Baba Desem

Inadimi yenip gidemiyorum yanina,
Sarilip aglamak,
Babam diye haykirmak istemez’miyim…
Yillardir ayri yasadim,
Bir nefret ona bagisladim,
Nice rüyalarda kosupta sarildim,
Sarildim’da agladim,
Ben ona ne yaptimsa, yaranamadim.
Kalp krizi geçirmis içim sizladi,
Ama gidemedim,
Böbregi iflas etmis,
Aciyipta bastan sevemedim,
Öz babam o benim,
Ben ona baba diyemedim.
Harap oldu hayati,
Bir hata degil’ki,
Bin hata yapti,
Hem bizi,
Hemde kendini yakti,
Evet o,
O benim babamdi.
Hangi evlat,
Babasinin eriyisini izler,
Nefretini söyler’de,
Sevgisini gizler.
Ben,
Ben ve yine ben.
Kendimi yitirdim,
Agladim durdum,
Içimdeki aciyi,
Nefretimi yuttum,
Yalan sevgiyle kendimi uyuttum,
Bir babam var ama,
Yüzünü bile unuttum.
Baba desem,
Atlasam boynuna,
Nefretimi unutup,
Gitsem yanina,
Can olsam,
Girsem kanina,
Köle olsam,
Konustugu yalana.
Baba desem,
Babam desem,
Desemde aglasam.

11-04-2007 09:52

Mustafa Aslan (Dertli Şair)