Mustafa Yaralı

[GooD aNd EvıL]

…………………………Ki.......!

…………………………ki


Kalbimdeki yırtıkların arası,
Çöplük gibi öylesine dolu ki.
Dikiş tutmaz tez sökülür yaması,
Çatlak çatlak öylesine kuru ki.

Dilim yine söze girdi emirsiz,
İsyanda mı,şükranda mı? Belirsiz,
Aşk yolcusu yola düşse delilsiz,
Kim neylesin öylesine kulu ki?

Ey sevgili rahmet ver de dinmesin,
Revâmı dır kalbim böyle inlesin?
Şu hâlimi hiç kimseler bilmesin,
Sırrımızı öylesine koru ki.

Nefsim topraklarda,rûhum semâda,
Kulaklarım her an hoş bir sedâda,
Yerde,gökte gelmeseydin imdâda,
Kim başarır öylesine zoru ki?

Gönül yurdum cehenneme dönse de,
Yanan asla iflah etmez dense de,
Boğazımdan lâvlar akıp gelse de,
Göz pınarım öylesine sulu ki.

Kor ateşler tutup yansa ellerim,
Hoyrat hoyrat esip dursa yellerim,
Boz bulanık aksa bile sellerim,
Bir yanım var öylesine duru ki.

Can suyuyla yeşerttiğim bağların,
Nokta gibi küçülttüğüm dağların,
Sevdâ ile geçirdiğim çağların,
Dorukları öylesine ulu ki.

06/02/07