|
03-19-2009, 10:05 PM
|
#11 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57917
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Montaj Şifa
Uzun zaman geçti aradan Dün aynı filmi seyrettim Oyun aynı,oyuncular aynı O gün çok ağlamıştım Dün nedense ağlayamadım bi türlü Zorda olsa bir damla gözyaşı istedi yanaklarım Ama nedense ağlayamadım Yönetmeni olduğum hayatıma o günkü vizörden bakamadım Yıllar geçince her şey kamera önüne itildi Bense ardında çaresiz Benimki yalnızlık hastalığı işte Buradan her şeyi seyretmeyi seviyorum aslında Oyun içine oyun ekleyip,montajında gülüyorum Çoğu zaman kendime gülüyorum Bazen rol çark edip gülümseyişler bana dönüyor Dedim ya benimkisi yalnızlık hastalığı Şifayı montajda kesip yapıştırırken arıyorum Kendimi bulup aralara ekliyorum Zor belki uğraşmak,kesmek,yapıştırmak,eklemek Ama Hayatımız zaten kolaj gibi değil mi? Yamalı bir don gibi üzerimize giyiyoruz Kimi arkadan,kesiyor,hissettirmeden Biz önden yamıyoruz kesileni görmeden Dün aynı filmi seyrettim yeniden Oyun aynı oyuncular aynıydı Ağlayamadım o günkü gibi Meğer akan gözyaşlarım,çürütmüş film şeridini
__________________
Buraya Kadarmış .. 
|
|
|
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Threaded Mode