Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Y a z m a k

Kolay değil ama yazıyoruz:
Duygularımız emreylemiş
Küheylana binip alemi dolaşmışız
Koşup yorulmuşuz zaman zaman,
Zaman zaman yollar aman vermemiş.
Kalem küsmüş kimi zaman
Kimi zaman kağıt
Bir mısra bile yazamamışız.

Düşe kalka devam etmişiz yolumuza
Bazen coşkulu-sevecen
Bazen karamsar
Bazen dargın, bazen barışık
Bazen sade, bazen karmakarışık
Bazen eleştiren, kızdıran
Bazen de ayakta alkışlanan...
Yazıp durmuşuz...
Ağır bir yük almışız omuzlarımıza
Bazen anlamamış, bazen yorulmuşuz
Ama asla 'Yeter artık! ' dememişiz.

Şiirler yazmışız dolu şiirler;
Sevgi dolu
Öğüt dolu
Mantık dolu
İnsanlık dolu...

Şiirler yazmışız, yaslı şiirler;
Vatan - millet yaslı
Bahar - hazan yaslı
Gül - bülbül yaslı
Analar-babalar, gelinlik kızlar
Yağız delikanlılar yaslı.
Gözyaşlarımız yağmurlarla yarışmış
Mısralarda
Atlılar yaya, deryalar bomboş kalmış
Yanında.

Kimi kendinden birşeyler bulmuş
Dizelerde,
Mutlu, memnun.
Kimi üzülmüş,
Üzüntüsü birleşmiş kadehlerle
İçtikçe içmiş.
Kimi daha mesafeli durmuş
Kelimelere.

Kimi hayran kalmış
Vatan-Millet sevgisine
Gözleri dolu dolu olmuş.
Kimi okuduğunu anlamamış
Ona buna sorup durmuş.

Kimi gülüp geçmiş
'Şiir boş şey' demiş,
Oysa o da, hepimiz gibi
Milli Marşımızı çok küçükken ezberlemiş.
Üstelik sesi güzel olmasa da
Şarkıları çok severmiş.

Kimileri ders almış
Yön vermiş kendine,
Aklı selimiyle hareket etmiş;
Kimileri vatan haini ilan etmiş
Ondan vatandaşlığını geri istemiş.
Kimileri zindanlarda ağırlamış
Affetmek için hiç acele etmemiş.

Biz yazanlar ise,
S a d e c e y a z d ı k:
Güzellik,
Sevgi-hoşgörü,
Doğruluk- dürüstlük,
Vatan- Millet severlik,
Öğüt verirlik,
Dalkavukluğu yererlik,
Gerçekleri gözönüne sererlik,
İnsanı insan gibi bilirlik...
Adına yazdık.
Sadece, ama s a d e c e y a z d ı k.


Kemal Çakır