Hünkâr Dağlı

[GooD aNd EvıL]

Geceye Vuruyorum Kendimi 1

Geceye vuruyorum kendimi epeydir
Ayaz bir yalnızlığı ıslıklıyor gözlerim
Ellerimde asfaltların kaskatı bükülmüşlüğü
Kararmış kiremitler titriyor alnımda
Ve kayısı ağacında sarı yaprak yalnızlığı
Sakarya'daki gürültü içindeyim

Kendimi geceye vuruyorum epeydir
Uzun huzmeli farlar acıtıyor gözlerimi
Dilimde hırçın sağanak hüzünleri
Kedi yavrusu büzülmüşlüğünün kapı önleri
Dikine yükselmiş eğri binalar arasında
Kapatın perdelerinizi kapatın
Ve şubat titremeleriyle yeşermiş küçük park
Yenimahalle'nin bittiği yerdeyim

Epeydir geceye vuruyorum kendimi
Çenesini kıracağım cırcır böceklerinin
Bu kadar mı karaydı gözleri de
Hep geç kalıyor yüreğimdeki kurt uluması
Ve karanfiller kızaracak depremlerin üstünde
Çubuk Barajı'na doğru yoldayım

Geceye vuruyorum epeydir kendimi
Terazinin bir kefesine bohçalanmış
Temmuz güneşi daha mı ağır bodrumlarda
Serçeler uyukluyor ay ışığı sağarken
Ya deniz olsaydı yorganın altında
İhtiraslarım hep bekleyecek mi kederi
Ve hala mı büyümedi mezarlığın servileri
Ezan okunuyor, Kocatepe'deyim

Kendimi epeydir geceye vuruyorum
Tiryaki fotoğrafımın sigara dumanıyla
Sararmış kalemin tutulan yerleri cıvık
Bir taş plak iğnesi cızırdıyor kuliste
Ve menekşeler tırmandı ampullere
Mamak Köprü'deyim

Epeydir kendimi geceye vuruyorum
Yığılıp kalmış bir ceylan bedeni ağarıyor önümde
Ellerim ne kadar uzun, ne işi var oralarda
Bu kadar kapı yapmanın alemi neydi
Hepsi kapalı olduktan sonra
Yıldızlar saçlarına düşmüş kırağılardır
Ve tekkedeki postunda bir şeyh oturmuşluğu
Evdeyim, evimdeyim..