Serdar Erdemir

[GooD aNd EvıL]

eli kalbine uzanan
kalbi aşk niyazında
bir çocuktum
yoncalar arasında uyudum
içimden bir ömür geçti
yelkovan akrebin peşi sıra
yorgun bir evhamla
koştu durdu...
Güneş`in yerine Ay gelip
tepemde oturdu
üstümde ayaz serinliği
üşüyen bedenim
titreyen lisanıyla konuştu
bu bir düş
bu bir aşk sonuydu
yoncalar yüzüme vurdu
korktum
kalkıp Ay`a doğru koştum
hayat peşim sıra
karanlık gölgem
dalgın dalgın ardım sıra
koştu durdu
nefes nefese kalıp yoruldum
yosun karartılı bir taşa oturdum
kimseler yoktu
esen rüzgârla konuştum
eli rüzgâra uzanan
kalbi aşk niyazında
bir çocuktum
ışığın gölgesinde uyudum
içimden bir ömür geçti...