Ali Arslan

[GooD aNd EvıL]

Ölümün Ucunda

Az daha gidiyorduk...
Kuzey Doğu Akdenizin
Binsekizyüzlü rakımlarına tırmandığımızda,
Kar yolları kesmişti
Bir biz vardık bir de dağlar
Alabildiğine kar
Kayıyorduk Kayıyorduk...Kayıyorduk...
Ölümün Ucu görünmüştü sanki.
Işte aklıma O an, ilk sen düşmüştün.
Sesin düşmüştü...
Sesindeki hüzün buğulanan.
Tipilenen kar
Ve sisler arasında,
Senin gözlerin geldi aklıma:
Bir an,baktım:
Yaşıyoruz! ..
Ve karla,gözlerinle,sesinle...
Yaşıyorduk hep beraber.
...
Arkamızda bırakırken karı
Önümüzde pırıl pırıl bir güneş
Uzaklarda Çukurova
Dağların tepesinden
Ve çok daha uzaklarda ışıklar içinde masmavi bir göl
Üstünde yüzüyorduk sanki gökyüzünün
...
Serin bir ilkbahar sabahı
Aklımda gülümseyen
''Benim'
Diyen sesin.
Senin sesindi;
Bize 'Yaşama Merhaba ' dedirten...
...
Suskun,utangaç
Ve benden 'Kopan',
Yaramaz.
' Bebeğim'
Derken
'-Hayır. Ölme sakın.'
Diyen sesindi bana,
Son seslenişin...

Ali Arslan