Vasfiye Çetin

[GooD aNd EvıL]

İzmit seksenbir-sekseniki

Yalnızım. Dalıp gitmişim
Bir deniz kenarında oturmuşum...
Körfezin suları bulanık,
Deniz dalgalı.
Dalıp gitmişim,
İnsiyaki bakışım dolaşır;
Gölcük, Yalova, Gemlik -
Güzel Bursa yolu...
İnsanlarla dolu otolar
Oysa, ben, yalnızım.
Mavimsi suların Marmara'nın
Gözlerimin önünde serilir,
Yanar ışıklar kıyılarda
Gölgeleri suya yansıtır,
İnsanlarla dolu bu evler,
Oysa ben, yalnızım.

İzmit'im, şehrim benim -
Gün değil, saatle büyüyen,
Gelişen sanayii şehrim!
İkiyüzbine yakın nüfusun -
İşçisi, öğrencisiyle;
Dört yandan göç etmiş
İnsanlarıyla...

İzmit'im, şehrim benim!
Senin içinde, sensizim,
İnsanlarla dolu her yerin,
Oysa ben, yalnızım!

Yalnızım, Kartepe'de karlar
Orman yeşil,orman gri
Denizle bir olmuş etekleri,
Bugün İzmit Körfezi sisli,
Duygularım düşüncem gibi.
Martılar bile üzgün bugün
Üşümüş, yorgun balıkçılar
Güneşi, aydınlığı
Bekliyorlar.

(1981-1982 İzmit)

Vasfiye Çetin