Mustafa Yaralı

[GooD aNd EvıL]

KARACAOĞLAN’a

Bülbül gibi gel de şu gül dalıma,
Bin gönül dedim de bindiremedim.
Reyhan reyhan iliğime kanıma,
Sin gönül dedim de,sindiremedim.

Sevdasıyla yüreğimde arazım.
Günden güne kahrediyor marazım,
Canım yanar arşa çıkar avazım,
Sön gönül dedim de,söndüremedim.

Bir yel esti seher vakti buradan,
Gönül kuşum uçup gitti yuvadan,
Hüma gibi süzülürken havadan
İn gönül dedim de, indiremedim.

Aklım aldı ardı sıra götürdü,
Var ömrümü yok ederek bitirdi,
Gök yüzünde köpük köpük köpürdü
Din gönül dedim de, dindiremedim.

Aşıp gitti Kaf dağının ardına,
Mekan kurdu aşıkların burcuna,
Sultan oldu Ankaların yurduna
Dön gönül dedim de, döndüremedim.

Kendi gitti beni attı kenara.
Yaralıyım kul eyledi pazara.
Ölüyorum gel de beni mezara,
Göm gönül dedim de, gömdüremedim.

13.10.2001