Abdülhamit Güllük

[GooD aNd EvıL]

Ben sevdalı, Sen vefasız çıktın!
Yüreğimi kor alevler sarınca,
Hasretle her gün yanınca,
Seni dostlara sorunca,
Ben sevdalı, sen vefasız çıktın...

Bakar oldum özlemle sabahlarımda,
Seni gördüm her gece rüyalarımda,
Seni hissettim isyankar ahlarımda,
Ben cefalı, sen hayırsız çıktın.

Böyle ansızın mı terkedip gidecekti?
Hani bu sevgi hiç bitmeyecekti?
Bu kalp ikimize de yetecekti,
Ben vefalı, sen acımasız çıktın...

Bu ayrılık bil ki ölümden beter,
Bırakmadın ardından bir haber,
Sevdam inan burnumda tüter,
Ben yaralı, sen duygusuz çıktın...

Umutlarla bakınca camına,
Ne yapsan boş, girmişsin kanına,
Son arzumla gelince yanına,
Ben yaslı, sen insafsız çıktın...

Boşver dünya bizimdir demiştik,
Hani ölümüne birbirimizi sevmiştik,
Ayrılmamak için ne yeminler etmiştik,
Ben çileli, sen dermansız çıktın...