Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

Hazan Mevsimi
İşte yine bir sonbahar geldi
Yeni bir hazan mevsimi
Yine doğa ananın dediği olacak
Tarih tekerrürden ibaret derler ya
İşte öylesine bir zaman içinde...

Kır kahvelerinin hepsi kapanmış
Serçeler tünemiş masaların üzerine
Sararan yapraklar almış insanların yerini
Boş tahta sandalyeler üzerinde...

Her zaman rastlarsınız bu mevsimde
Bir kafeteryada yada pastahanede
Pencere önüne oturmuş iki sevgiliye
Belliki çok uzaklardalar kilitlenmiş dilleri
Ama birbirine sıkıca kenetlenmiş elleri

Kuruyan her yaprağın dalından düşüşü
Ayrılık korkusuyla sarıyor yüreklerini
Son baharın mehtabında onların umudu
Kayan bir yıldıza bakıp dilek tutacaklar
Bir ömür ayrılmamak için mutluluk için

İşte yıllar önceki sahne hiç değişmemiş
Oyun yine aynı oyun oyuncular değişmiş
Gündüzleri yine o trajedi Yaprak dökümü
Akşamları ikinci perde Yıldızlar geçidi
Her son bahar yeniden oynuyorlar
Hazan mevsimini.....
Abdurrahman Güleç