|
04-28-2009, 05:28 PM
|
#11 |
|
Aşmış Üye
 
Üyelik Tarihi: Aug 2007
Konum: İstanbul
Mesajlar: 281,268
Teşekkür Etme: 98 Thanked 355 Times in 320 Posts
Üye No: 44033
İtibar Gücü: 57917
Rep Puanı : 34658
Rep Derecesi :
  Cinsiyet : Erkek
|
Beş treni........!
Son duyduğum ses, Beş treninin, o acı sireniydi.... Acı ve yoksullukların şehrinden, Umudun diyarına, Bir kişi daha firariydi......... Yorgun ve yaşlı gözlerinde, Zulasındaki ağır hasretin, Sırtındaki ihanetin, sürmeleri çekiliydi..... O ne bir sabıkalı. Ne de bir deliydi... Anne gibi şefkat, Anne gibi sadakat, Anne gibi sıcaklığın, Tadılmamış, özlemiydi..... Yaralı bir yüreğin, Meçhul bir hayata, Tetik çekerek, iltica talebiydi..... Varlığındaki yokluğunun, Yokluğundaki boşluğunun, Adeta bir şiir edasında, En güzel ifadesiydi... Yüreğinde ki sevdaların, Başkaldıran bir eylemiydi.... Içinde bastıramadığı isyanının, Kanlı bir devrimiydi..... Bu giden var ya, bu giden! Sevdaların bel kemigiydi! Firari diye kaydı düşülen! Adam gibi adamlığın, Çileli neferiydi! O mağrur eğilmez başın, Son kez ardına bakarken, Çaresiz sallanışı vardı ya! İbreti alem için, Taş yürekler görmeliydi.... Herhalde bu tren, Bu şehirden giden, En anlamlı, En acılı, beş treniydi.... Son kez gördüğüm ise; Mavi gökyüzündeki, Siyah dumanlar arasında, Gülümseyen bir yüzün hayaliydi.... Ve, birde! Demir raylar arasında ezilerek, İ n t i h a r e d e n, S e v m e l e r i y d i.......! *istanbul Metin Yıldırım |
|
|
| Konuyu Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
|
|
Threaded Mode