Zafer Şık

[GooD aNd EvıL]

Gülüm

Beyaz karanlıklarda hep yolumu kaybettim
Güneş bir kerecik olsun da doğmaya görsün,
Bu yıkık şehirde kaç defa seni bekledim
Her gördüğümde beni mahveden o gülüşün,
Bu diyarlarda sensiz sabah hiç olmadı ki,
Kavuşamazmışız bir daha, ahrette belki..

Ben zaten her daim kaybetmeye alışmışım,
Her karanlık sonrası bir de güneş doğarmış
Biliyorum, ben seni tanırken yanılmışım,
Amed’de bir yiğidi adından tanırlarmış,
Bak şimdi sen yoksun, benim çocukluk yanım da
Şimdi sen yoksun ama, ağrıların aha şuramda..

İşte şimdi bahardır, nisan ayı da geldi,
Girdabına yakalandım sarı saçlarının,
Ölümüm seni son defa görmeye değerdi
Kimden yadigar bilmem bu umman göz yaşların,
Vakit gece sensizlikten dem var yüreğimde
Eski bir arzu ve yeni bir aşk düşlerimde..

Siyah aydınlığı arayıp durdum, yoruldum,
Yenilmek adıma yakışmazmış diyorlar
Hangi kapıyı çaldımsa açılmadı, kovuldum,
Bana Mecnun sana ise hep Leyla diyorlar,
Ve ben seni hala çok seviyorum be “Gül”üm
Seni beklemiş seni özlemişim be “Gül”üm...