Safet Kuramaz

[GooD aNd EvıL]

Orman...

Tırmandım ağaçlara,
Uzandım yalnızlığa…
Yeşilde, sararanda
Sarıldım yapraklara!

Orman sessiz, kefensiz
Her yer yaşar bedelsiz!
Renkler şahane, eşsiz
Masaj yaptı ruhuma…

Irmağın kenarında,
Geçmişim yundu başta!
Düşlerim şekillendi,
Zıplayan balıklarda…

Ağaçta güz, gölgeler
Ağzımda söz, özlemler
Yaşamda giz, ölmeler
Yürüdü yalnızlığım…

Avcının silah sesi,
Gürler yağmurun seli,
Umutlarıma benzer
Vahşi çığlığın yeri!

Sonsuzu gördü orman,
Hayır-şer yolcusundan…
Bağrında ben, sormadan
Dört mevsim yenilendi!

Bazen çiçekten balda,
Bazen eriyen karda,
Bazen çöl ayazında,
Tat aldım her yerinde!

Aşkı doğaldır al, al
Her nefeste yine al…
Üstünde güneş, hilal
Nurlandı yüreğimde!

Orman pek delikanlı,
Toprak onla nişanlı…
Bahar vuslat kış azat
Ders verir yaşadığı!

Binalar, kaldırımlar
Nefessiz bırakırlar…
Yeşil beden ruhuna
İmdat eder yangınlar!

Özlem varken yaktığım,
Topraktan ayırdığım,
Ruhuna el Fatiha
Orman öven sözlerim…

Safet Kuramaz