Kağan İşçen

[GooD aNd EvıL]

Duruşun İntiharımjın Süsüdür Şimdi
maskeli bir intihar kuşanmış yaşamak
kuşanmak kayıp bir dünya gözlerimin avlusunda
sen benim olmayan en olanımsın
ikindileyin avuçlarımda bir güvercin ölümü gidişin
uzun serüvenli bir intihardır yaşamak
gülmeye eğreti açılır tüm kapılar
gözyaşları lav fışkırması ellerine yabancı
ben değil kendimi seni yitirdiğimi anlayamadım
ve susuşlarım darağacı güzelliksizliğime
tanıyamadığım acılarımın anlamı gibidir duruşun
duruşun intiharımın süsüdür şimdi korkusuz
işte sadece seni sevmek oldum baskın hayata
kaybeden kumarbazdır artık intiharımın çılgın sadeliği
öldüğümü bilmeyeceksin hissedeceksin ancak
şehrin karanlığı sanacaksın
içindeki çocuğun korkması ya da karanlıktan
gözlerimizde siyaha bürünecek yeryüzü
sen denizini şaşırmış ihtiyar balıkçı olacaksın anla beni
sonram yok gidebilirim her an
yazmam lazım şiirlerimi vasiyetname yerine
belki ömrüm yetmeyecek seni tanımlaymayacağım
yorgun çaresiz olacağım acılarım
dünyanın tüm çocuklarını saran bir sayrılık
yalnızlığıma bağışladığın şiirlerimle yokolacak dört mevsim
ben şairim bilirim bile bile kaybetmeyi
rüzgarımın bittiği yerde sen de yanacaksın