...::: WwW.CaKaL.Net & VaGrAnT_AdAnALı Özel Şiir Arşivi :::...

[VaGrAnT_AdAnALı]

Bir gece vakti yine...
Aşinası oldu gözlerim karanlıkların..gündüzlerde gördüklerim taşındı gecelere...
Ben yokluğunun her bir anına bir damla düşürmekteyken...
Sen onun kollarında mutlumusun söyle???
Ne vakit ansam seni ki her vakit anmaktayım içim yanmakta,gözlerim kanamakta,ellerim pişmanlığın dualarında can bulmakta...
Ne bunun adı? Aşk mı? Acı mı? Pişmanlık mı?
Bilemedim ben...Adını sen koy...



Hüzün nameleri çalıyor yine...Bir keman sesi bu kadar acıtırmı insanı..Acıtıyor işte...
Sen yoksun...Ellerin yok..Gözlerin yok..Sevgin yok..
Acıtması için daha ne arasın...Canda "can" yok Daha ne???
Acıtıyor işte ve kanatıyor hemde ...

N'olur söyle bana..Cevap ver!Mutlumusun onunla?
Mutluyum deme bana..!
Nasıl bir yüreğin var yaaaa?
Bana giderken "seni hala seviyorum ama artık çok geç" de..
Sonra git onun yanına evlenmeyi bekle..!
Vefasızlık değilde nedir bu söyle..?
Yokluğun canımı daha bi yaktı bu gece..!
Sen eğer kalp taşıyorsan benimki sendekinden yüce..!

[VaGrAnT_AdAnALı]

Bir sabah uyandım ve bir de baktım ki, Allah, sevgilime karşı olan bütün sevgimi kalbimden almış. Korkunç bir boşluğa inanılmaz bir yalnızlığa düştüm. Günlerce düşündüm, bildiğim tüm yöntemlerle onu tekrar sevmeye çalıştım. Ama başaramadım. O benim için herkes gibiydi artık. O'nu unutup başkalarını sevmeye çalıştım. Ama yine başaramadım. Ben bir insanı sevmeye dair bütün duygularımı onda birleştirmişim. Benim için bir insanı sevmek onu sevmekmiş, bilememişim.

Bütün nafile çabalarımdan sonra sevme yetimi kaybettiğime karar verdim. Allah’ın, bir sabah sevgiye dair bütün duygularımı kalbimden nasıl aldıysa yine bir sabah öyle bırakacağına inandım, günleri unutmaya başladım. Ama sevme yetimi neden kaybettiğimi hiç anlayamadım...


Ama bugün anlıyorum ki, bu bir arınmaymış. Bu, kalbimin sana daha güzel hazırlanması için bir temizlikmiş. Bugün anlıyorum ki, kalbin gerçek sahibi gelince, kiracıların gitmesi gerekirmiş. Kaybettiğim bütün yetilerim seninle beraber geri gelecekmiş. Bugün anlıyorum ki, her şey gözlerinde kaybolmam içinmiş...


--alıntı--

[VaGrAnT_AdAnALı]

Meçhul anların, meçhul olmayan yanını arardım
Bir klarnet taksiminde, ya da nihavent bir şarkının sözlerinde
Ruhumu yokluğun esir alırken,
Bir albatros olurdum, kayalıkları deniz zanneden
Dalışa geçerdim, sonumu bilmeden
Ben düşerken, gözlerin geçerdi yanımdan
İşte ben o anda ölürdüm
Sen gülümserdin yar, kayalar ağlardı
Gürültüyü çıkaransa, içimde yıkılan dağlardı
Sen duymazdın…

Olmadığın gecelerde,
Kaç kere vurdun hayalinle
Bir sebepsiz gidişin
Sebep aramalarında bıraktığın aklı

Şimdi, saçakta güneş yiyen
Bir sarkıt gibiyim
Ha düştüm ha düşeceğim
Erimeyi de öğrettin bana
Güneşte donmayı da
Soğukta yanmayı da
Hepsi kolaydı
Kolay olmayan, seni unutmak
Seni unutmaktı!
Bir onu öğretemedin bana

[VaGrAnT_AdAnALı]

Sararmış fotoğraflara bakıyor
Sararmış hayat sayfalarına
Dönüyorum
Kaybolmak istiyorum
Belki de dönmek
Bir zamanlar tuttuğum
O sımsıcak ellere
Yüreğimi delip geçen
Gözlerde yaşamak
Dudaklarını hissetmek
Usulca dudaklarıma konan
Buselerde
Hayat sayfalarımda
Sararmaya yüz tutmuş
Fotoğrafın elimde
Nefesimi tutuyorum
Gözümden akan bir
Damla yaş
Senin gülen yüzün
Üstünde
Sararmış fotoğraflara bakıyor
Sararmış hayat sayfalarında
Nedense bir tek seni
Seni yaşatıyorum
Yüreğimde…

[dimage]

cokguzel

[VaGrAnT_AdAnALı]

Senden sana yol var mı?


Yokluğun kor bana... Sensiz, bin ateş parçasına bölünür kalbim. Tenimde cehennem cehenneme düşer, bir daha yanar. Avucumda denizler kurur; çöller başlar.

Gözüme geceler üşüşür; sabahlar ürküp uzaklara kaçar. Sözlerimi hece hece alev sarar; dudağımda yangınlar başlar. Korkarım, bir kez “su” dersem sular alev alır.

Susuşun zor bana. Sensiz, yokuşlar uzar, yollar uçurumlara uğrar. Yaraların kabuğu açılır; ırmakların yatağı daralır. Sele kapılır dağlar; köprüler geçilmez olur. Dünyanın bütün taşları kirpiklerime biner; güneşlerin hepsi çöle iner. Elimde kalır ağıtların hepsi; kimse duymaz, kimse ağlamaz, kimse anlamaz. Bir kuyuya iner gibi; tozlanır şiirler, güfteler silinir, şarkılar boğulur. Harfler harflere bitişmez olur. Sahipsiz kalır keman; telleri kopar bağlamaların... Ahenk bozulur; nefessiz kalır neyler. Bir “Ah!” etsem, “Ah!”ların hepsi ağlar.

Varlığın koca bir dağ bana. Şirin bu kadar uzak değildi Ferhat’e. Sadece dağlar ayırdı onları. Dağdan sonrası Şirin’di. Dağın berisi Ferhat’ti. Sen ise dağın kendisisin. Kazıp da yakın edeceğim bir yer yok ki Şirin’e Ferhat olayım. Aşıp da kavuşacağım bir yâr yok ki sana geleyim. Sanki bir yanım dağ, bir Ferhat’tir benim. Kimi kimden uzak bileyim? Su içecek dudaklar kurudu, kime sular getireyim? Sular serinliğini yitirdi; kime sâki olayım?

Yokluğunu sor bana. Mecnun’un gözünde Leylâ değilsin ki, sana gelmek için çölleri göze alayım. Çölleri hepten yaktım; kumlar dağıldı, tozlar uçuştu. Aşk kalplere küstü, kuyulara düştü. Koynuma gömdüm ayrılığını ve her bahar yokluğunu meyve verdim. Mecnun beni deli sandı. Leylâ gözlerime aldandı; gözlerini gözlerimde aradı. Araya dağları koydum; kimse aldırmadı. Nice deniz kıyısında nice sevgili bekledim; hiçbirinden selam gelmedi. Şişelere bırakılmış mektuplar gördüm; okuyan olmadı. Ah, sevdiğim, sen yoksun buralarda, tadın da tadı kaçtı, lezzetler hüzne bulandı. Şöyle incecikten bir kez “aşk” desem, şiirler utanır, şarkılar kör olur, türküler köyden kaçar. Yokluğunu bir sorsan bana, cevapların cümlesi kılıç kuşanır, suların hepsi köpürür, kuru dallar bin defa kırılır, kuşlar bin kez daha dağılır.

Hasretin nâr bana. Kuraklığın dudağı çatlar adını söyleyince. Pervane ateşi bırakıp yüzüme koşar; yanmaya gelir. Buzullar dudağıma koşar, erimeye özenir. Mumların alevi parlar seni anınca. Gölgeler senin adının altında serinler, dinlenir. Nicedir kirpiklerimde taşıdığım taşlar yoluma düşer; hüznüme yaslanır, ağlar, ağlar, ağlar. Bütün yangınların bütün külleri bana savrulur; anka kuşlarının hepsi gözlerimin içine bakar, bir kez daha uçmak için yalvarır. Yangını da yaktığımdan, küllerin hepsi yine, yeni ve yeniden küllenir. Adını ağzıma alsam, her yere her zaman yağmur yağar, denizler denizlere koşar, bütün dağlardan bütün dağlara kuşlar kanatlanır.

Sızın yâr bana. Seni yitirdiğimden beri, elimden ayrılıklar tutuyor; el ele dolaşıyoruz terk edilmiş sahilleri. Acıların canı yanıyor adını anınca, susayım diye yalvarıyorlar. Yaralar senin susuşunla yaralanıyor; bir söz umuyorlar dudağından merhem olur diye. Bir bilsen, ne kadar zamandır kapımda bekleşiyor unutuşlar, “bir yol bizi de hatırlasın” diyorlar. Geceleri sokak lambalarının loşluğuna sığınıp birbirlerine sarılıyorlar ama yine de çok üşüyorlar. Bir sabah gelip yüzlerini tek tek öpüp okşarsın diye umuyorlar. Bir de, evden kaçmış mutluluklar var; hâlâ sığınacak bir köprü altı arıyorlar ama gözleri aydınlık pencerelerin önünde, belki sen ekmek verirsin diye bekliyorlar. Umutlar var hemen aşağı mahallede, gecekondu yapmışlar kendilerine, köylerini bırakmışlar, kalplerden sürülmüşler. Gelirsin diye yolunu gözlüyorlar. Yolları sorma, onlar hepsinden perişan, sevgilinin köyüne dolanmak için can atıyorlar, kıvranıyorlar ama nafile... Sen olmayınca, yollar da yolda kalıyor, ayakları taşa dolanıyor.

Neredesin ey sevdiceğim? Sensiz ayrılık bile ayrıldı sevdiğinden. Sensiz hüzün de mahzun oldu. Sensiz şiirler yarım kaldı, dudağa değmedi; sadece bir fısıltını bekliyorlar. Heceler senin elinden tutup şarkılara sokulmak istiyorlar. Haberin var mı sevdiceğim, burada kuşlar yuvaya uçmuyor; gurbet bile gurbete düşüyor. Duydun mu, burada bahar geldiğine pişman oluyor; güzün yaprakları kuruyor.

Belki okursun diye buraya yazıyorum, harfler seni hecelemek için sabırsızlanıyor. A olmayınca Ş dudağa yapışıyor, sessiz kalıyor. K olmayınca, A ve Ş boşluğa düşüyor, anlamsız kalıyor. “A”, “Ş” ve “K” senin adının kucağında büyüyor, senin anlamının sıcağında doyuyor.

İnan bana, sensiz ayrılık bile ayrılık olmuyor, kavuşmak bile tat vermiyor. Sensiz ne seven sevebiliyor, ne sevilen sevildiğini biliyor. Sensiz sözler boşluğa düşüyor, sensiz kalem kâğıda dokunmuyor, sensiz dudak dudağa değmiyor. Sensiz ne sevda seviniyor ne veda üzülüyor. Sensiz hüzün bile yüze gelemiyor, acılar utanıp kuytulara saklanıyor.

Yokluğun kor bana ey aşk.

Sende yak beni, ateşe at sözlerimi.

Suskunluğun zor bana ey aşk.

Ben sustum, sen söyle iyiliğimi.


--alıntı--

[VaGrAnT_AdAnALı]

kurşun geçirmezliğimden bu yana ayakkabılarım olmadı,
çakıl taşları kanattı ayaklarımı.
hayır acımadı!
benim canım taşlara hiç yanmadı...

onların caniliğinden bu yana elim kalem tutmadı,
bir anne yazmayı öğrendim,
öğrendiğim gün sayfalarca anne, anne, anne yazdım...
muallim de "aferin" diye not düşmüş,
gösterecektim anneme,
bir insafsız sıkmış adice kurşunu
annem göremedi,
annem duyamadı,
annem sarılamadı.

birgün,
birgün gökdeliniyordu yağmurdan, fırtanadan değil,
gözyaşlarından...
bir benim değil,
bir onun değil,
binlerce öksüzün yürek parçalayışlarından,
içler acıtışlarından...

bugün,
çıktım,
yine yüremek istedim...
yine yerler kana bulandı.
kanayışlarımdan değil,
yaralarımdan değil,
yağan ağrıdandı...

ahh... dinlemez yüreğim, ahhh anlamam ben hayattan... bak, ben burda, ben rahatımda, ben keyfimde, ben masamda... oysa ne çok ağlayan var bu bayramada... bayram mı ne? illa top tüfek mi gerek bayrama, bak annem sarılır dilesem, dilesem kardeşimi öperim.. oysa bak yalnız yine ıssızda, karanlıkta, duvar dibinde ağlayan...

[ege10]

Sagolasin.

[VaGrAnT_AdAnALı]

İlk Gönderen ege10

Sagolasin.

yorumlarınız için teşekkürler

[VaGrAnT_AdAnALı]

Ne yazılır ki böyle aşkın ardından
Kime ne anlatırım
Nasıl derim bitti
O gitti
Yüreğimin inanmadığına
Kimi inandırabilirim
Duyduğum her şarkıda sen varsan
Çalan her telefon senden diyorsam
Kapıdan her gireni sen zannediyorsam
Nasıl derim bitti
O gitti
Her gecenin bir sabahı varsa
Her bitişin bir yeni başlangıcı varsa
Ve her gidişin bir dönüşü varsa
Nasıl derim bitti
O gitti
Ben seni sağ gözümden sol gözüme vermezdim
Ben yeminlerimi senin üzerine ederdim
Ben senin için kendimi,özümü ezdim
Nasıl derim bitti
O gitti
Yüreğimin inanmadığına
Kimi inandırabilirim