Gezgincan Gezgin

[jockeя]

Ay ışığı
Sokaktayım bu akşam yine etraf loş ama sessiz
kitleler içinde yürüyorum tek başıma sensiz
ve kaldırımlarını arşınlıyorum bu şehrin kimsesiz
yorgunum buralarda dolaşmaktan etrafım ıssız

varlık içinde yoksun insanlar çarpıyor omuzlarıma
yokluk içimde benim sen olmayınca boşluk var ama
hasret,özlem içimde büyür döndüler canavara

bir lokmada yutarlar beni direncim sanadır sana
yoksunya yine yokluk banamı hep bana tek bana

gell artık bul beni bul canım sevgili
beden yaralı şu yürek çok hisli
bu şehrin sokakları ama çok sisli

yittim yolumu gel göster sevgili
uzat ellerini tut benim ellerimi
ay ışığı bile karartır şu gözlerimi