Nilüfer Aydur

[GooD aNd EvıL]

Söylemediklerimiz

Bir gün ihtiyar bir yolcu şöyle dedi bana;
Yeni bir insanla karşılaştığında
Nasıl biri olduğunu bilmiyorsan
Önce şans ver ona,
İyi insandır mutlaka
Ama kimseye
Hak ettiğinden fazla değer verme.
Pekiyi dedim, nasıl anlayacağım
Ne kadar değer vereceğimi?
Dinle onu dedi
Ama söylediklerini değil,
Söylemediklerini...

[GooD aNd EvıL]

Söylesenize

Söylesenize insan nasıl böylesine özler
Yaşamadığı halde geçmişte kalmış bir şeyi
Mesela hiç görmeyen biri
Nasıl hisseder kırmızıdaki ateşi
Ya da bir mercan değilse
Nasıl sever okyanusun en derin yerini
Cenneti düşlemek gibi yani
Ya da dalında bile görmeden yasak meyveyi
Binlerce yıl af dilemek gibi...

[GooD aNd EvıL]

Söz

Söz öylesine etkili bir araçtır ki
sadece onunla biçimlenmiştir
binlerce yıllık insanlık tarihi.

Engel tanımaz bir akarsu hüneriyle
önce söz gelir sızar içimize, ardından sözün hakimi
karşı konulamaz bir güçle sahip olur benliğimize.

En güçlü silahları bile gölgede bırakır sözün gücü
silah insanları yok ederek etkisiz bırakırken
söz, insan hala yaşıyorken başarır bunu.

Bu gücü keşfeden her el bilir
söz, insanın iç dünyasına inen kapının tek anahtarıdır
bütün mesele o dünyada ne yapacağındır...

[GooD aNd EvıL]

Sözde Şair Sevişmeleri (Eğreti Sevgili)

Az evvel biraz da hüzünle yükseldim renkli şehirlerinden
Gittikçe daha da küçülürken altımda bodur sokakların
İçimden bırakıverdim seni alışamadığım biçiminden
Işıkları kaybolurken yavaş yavaş yapay barınaklarının
Küçük bakışlarının izi de süzülüp düşüverdi gözlerimden

Kompleksleri kanser olmuş bir organısın sen de hayatın
Kemoterapiden iskeletinin duyguları dökülmüş önce
Dudakların bozulmuş yanlış uygulanan alternatif tedavilerde
Tenin al al yalan, ölüm korkusunun utancından
Öyle büyük bir zevk alıyorsun ki dillerde dolaşmaktan
Bile isteye
Esir olmuşsun sevgisiz sözlerin metastas yapan sahteliğine
İşte bir kalemden daha geçtin ölür ayak
Reklamın iyisi kötüsü olmaz fakat
İnsanın iyisi kötüsü seçilir saray borazancılarından ayrılarak

Ah eğreti adam, eğreti sevgili
Belki de şair olarak çok anılmayacaksın adınla şiir antolojilerinde
Lakin hakkın yenilmeyecek
İyi bir malzeme olarak anılacaksın sözde şair sevişmelerinde

[GooD aNd EvıL]

Suya Bakarken

Omuzlarından tutup sarstım suyu
Tuzlanmadan henüz
Ve şekerkamışları diline uzanmadan önce
O tatsız rüyasından uyandırdım
Söz verdiğim bütün ağaçları
Yemişleriyle birlikte ona
Onu döndürüp ekseninden
Bana çevirdim
Ki yoktu başka çarem
Düşünmüştüm bir kez
Binlerce kez sorgulandığım düşüncede
Kendimi muhakkak
Yansıyarak
Çoğalmış ve birbirine karışmış
Işığın, tozun, sisin içinde
Deliler gibi arayarak
Hasretinden yanmış
Bütün kapıları bir damla su niyetine
Kendime aralayarak
Ve çaresizliğime benim yüzümden inanmış
Kurtarıcı ilahlara tapınarak
Yansıyarak ah, uzaklaşarak
Kendimi görmeliydim

Aynam ol benim, su
Su, akayım içimden sen gibi
Kıvrılarak, kırılmadan dağılarak
Akmak istiyorum çağlayarak
Kendimden
Nefes nefese kendime
Bir daha ben olamayacağım her değişimden
Kaybederek beni ah, uzaklaşarak
Yine de sen gibi özümü koruyarak
Kendime hasıl olmalıyım

[GooD aNd EvıL]

Sürmatüre

Bütününü arayan parçada
Bir avuç cevaptınız hayata
Doğruldunuz omuzlarınızdan
Kapılar aralandı yıldızlarda
Açamadınız korkularınızdan
Saklanmayı seçtiniz.

Kendi kapılarınız oldu
Arkalarında kendi bilmeceleriniz
Açıp açmamakta tereddüt
Heyecanınızı pekiştirdiniz
Cevapları sorulara gizlemek hünerdi
Kayıp gibi gösterdiniz
Bunalımlar ürettiniz çözüm yeteneğinize
Akıl erdiremediniz dünyanın düzenine
Kumda oynayan çocuklar
Hepsi kendi tercihiniz...

Bari sağlam olsaydı kaleleriniz
Biri diğerini yıkarken
Dünya battı zannetmeseydiniz
Kaçmak erliğin büyük paydası
Gerçekle yüzleşmemek adına
Ne yalanlar imal ettiniz
Güzelle aşka gelip mey tadında
Çirkinle halinize şükrettiniz
Ne kadar da diyalektiksiniz.

İş bölümü, mal bölümü, yalnızlığa çare
Takasınız taş karşılığı bir dal meyve
Han sahibiniz, yol göstereniniz
Haniymiş sizin kahininiz
Aklınız ruhunuza çekmiş perde
Ruh dediğin ne ki
Ağır gelecek dünya malı zayıf ibadete
Düşeceksiniz bir bir sırat köprüsünde
O yüzden melek sayılır çocuk
Çok yemeden dünyadan gidince
Afrikalılar üzülmeyin, seçilmişsiniz.

En büyük devlettir sıhhat
Sıhhat kaçar, devlet zora girince
Devletle sıhhat aynı şey yani
Biri diğerini korumalı gerektiğinde
Ölmeli anlayacağınız sağlıklı olmak için
Şarkılar söylenmeli yaman çelişkiye
Yanlış zamandasınız yaşamak için
Koşun nostaljiye
Hani sizin umudunuz nerde
Dayanamıyorum, çok içlisiniz.

Hayata gebe bir avuç yangındınız
Deryaları tükettiniz
Sönmediniz gitti...
Bu arada
Tırnaklarınız çok uzadı
Korkarım doğmadan öleceksiniz...

[GooD aNd EvıL]

Şah ve Hose

Herkesin gözünde bedenine hakimiyetsiz
Yarım akıllı bir oğlandı Hose
Satranç tahtaları haricinde
Gerçek bir ata binmemişti hatta
Atıyla şahları tehdit etmeden önce

Hiç kuyruklu yalanı olmadı Hose’nin
Şekerci dükkanında yakalandığında bile
Kuyruklu uçurtmalar da uçurtmadı diğerleri gibi
Yokuş aşağı koşturmayı beceremezdi Hose

Şahlarla yüz yüze gelse, kuşku yok
Çok gülerlerdi, asla sahneyi terk etmeyen dişlerine
Pis pis sırıtırdı dünyaya sanki
Hose’ye gülerdi o, kendine gülenlerle birlikte

Küfürler sıyırırdı etini, yaralanmak ne kelime
Sokak kadınlarının kirli neşesiydi o
Hose cinsiyetsizdi bilirkişilerin kanaatince
Yine de tartıya gelmez uzvunu
Aynı gülümsemeyle çıkarırdı, kadınlar çok isteyince

Bedenine hakimiyetsiz, yarım akıllı bir oğlandır Hose
Satranç masalarındaki rakipleri haricinde
Şah isen görmeyeceksin onu
Görüyorsan sus
Ya şah değilsin
Ya çoktan mat etmiş seni Hose…

[GooD aNd EvıL]

Şaşırmadım

Şaşırmadım gökte uçan balığa
Denizde açan karanfile
İçimde bir çocuk kemikleşirken dizlerinin üstünde
Kıkırdağına abanıp yürüyen bedenime şaşırmadım

Yay erkek ellerini üzerime dev bir gölge gibi
Gözlerinin kızaran kıyısında bir mendilin ucunda beklet
Ne beis
Krallar gölge oyunlarında yer cücesi kaldı şaşırmadım

[GooD aNd EvıL]

Şiir Ağacı

Aniden filizlenir ağacı, bilinmez
Suya değen
Söğüt müdür
Dört mevsim
Dimdik çam mıdır
Asırlık çınar mıdır
Acılara mukavim

Yaprak yaprak durur dallarına söz
Seni anlatan
Doğru mudur
Yüzüne vuran
Yalan mıdır
Aşkın kavgası mıdır
Hayata bağlayan

Çiçek açar kimi, renkleri bahar
Kimi, kanatır dikenleri
Acır canın hazır değilsen
Hatta korkutur habersizsen
Güneş bazen vakitsiz yırtar geceyi

Gün gelir sahibini bile kovar dalından
Olsun, yaprağı kıpırdasın yeter
Bir şair ölmüş ne fark eder
Her şiir tohum saçar ardından
Yeter ki, hayatı alkışlasın satırlarından

[GooD aNd EvıL]

Şiir Gibi

Bir adam bir kadından yaratmışsa şiirini
Şöyle narin, ince belli
Çiçek gibi
Ya da baştan ayağa et, şehvet misali
Sürüklenmiş de çokça yaralanmış
Bilinemez başlangıç tarihi
O kadar eski kadının ezilmişliği

Öküzü ondan önce oturtup masaya, sabana koş
Çarşılarda pazarla
Kırmızı dudakları dökülsün yüzünden
Sen kahrol
Hatta ört bütün günahları bir çarşafla
Sen kaleminle çarşafı karala

Hele şiirini
Bir de deniz sallıyorsa
Biraz tuzundan, pulundan
Dalgasından bir tutam
-tutulmaz a denizde dalga, tutturana-
Şu ada senin bu okyanus benim
Her kıyıda vazgeçilmiş bir sevgilin
Ki, vazgeçişleri kadar büyüktür şiiri

Saten bir çarşaf gibi
Yaydı mı bir de ay ışığında parlayan laciverti
Yüzdür artık yelkenlini, gemini
Şiir senin
kadın senin
deniz senin
-miş gibi-
Kendini unutursun, okşa bedenini

Bir adam bir kadından yaratmışsa şiirini
Ne şiir adamın olur aslında
Ne adam gibi şiiri
Sadece şiir gibi...