Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İhanet!
Mendilimde göz yaşlarım kuruyamadan
kahrettin beni!
Yüzümü dönmeden daha,
el aleme rezil ettin beni!
Sevdam önünde,
akıl almaz bir soruyla puşt ettin beni.
Dostunum diye;
bir şarjör mermiyle post ettin beni.

28.02.2007 14.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İkimiz aynı mezara sığmayız!
Ne diyeceğimi bilemedim.
ne söylesem veya
nasıl anlatsaydım.
Biraz mola istedim,
bahanem de balkonda
bir sigara içmekti.
Kendimce zaman kazandığımı düşünüyor
ve uygun kelimelerle cevap
vermek gerektiğini hesaplıyordum.
Sigaram bitti ve
tekrar onun yanına geldim.

İlk önce sorduğu soruyu
içimden geçirerek
yeniden tahlilini yaptım.
'Sen ölürsen beni de senin yanına
yatırırlar mı baba? '
Bir yetişkin edasından daha çok
onun yaşında düşünerek yaklaşmalıydım.
Taşıdığı manevi değeri anlıyordum.
Bana olan sevgisini başka nasıl
analatabilirdi ki yavrucak?
Kendi anlatımıyla paylaşıyordu içindekileri.

Paylaşmak istediği acıdan daha çok,
güvendiği dalın kırılması mıydı?
Beraber oynadığımız
bilgisayar oyunlarını da
alıp gitmemden mi korkuyordu?
Oynayacağı başka bir
oyun arkadaşının bulunmaması mıydı?
Yoksa örnek almaya çalıştığı
beyaz cam acıları mıydı?
Oradaki yaşamı mı merak ediyordu?
Yalınız kalacağım korkusu muydu?
Sabah harçlıklarını alamayacağı endişesi miydi?

Hayat acılarına erken başlayıp
olgun sorumluluğuna çabuk adapte
olmuştu benim oğlum.
Bir çocuktan beklenemeyecek kadar
asil ve bilinçli davranışları da
sergileyebiliyor olması büsbütün bir ders
niteliği taşıyordu gözümde.
Her akşam yaşadığımız
standart ödev saatlerindeki
sorulardan daha sert bir soruyla karşılaşmıştım.
Kafasında yoğunlaşan bu türden sualleri
sormasında ki gayeyi anlamalıydım.
Zamana yaymaya karar vererek
işi şakaya vurmaya başladım.
Ve onu omuzuma alarak birkaç kez salladım.
Kıkırdamaya başlamıştı ki; tam zamanıydı!

'İkimiz aynı mezara sığmayız oğlum'dedim.
Sonra da birbirimize bakarak gülüşmeye devam ettik..

16.12.2006 17.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İliklerime kadar sen doldun
yorgun düşmüştü bir hâl
kokunu getirdi ruhuma
_________________ deli rüzgar


bir serinlik kapladı yüreğimi
ve
içim sızladı
_____________içimde bir yer acıdı

tatlı bir tebessüm izledi dudaklarımı

iliklerime kadar sen doldun

___________________kana kana sen içildin inan!

rafa kaldırılmış bir rüya idi senin ki

tozların arasında hatırlanmayı beklerken
_____________________kahır şarkılarıyla inleyen

imansız bir haykırıştı, fütursuzca

hani git dercesine bakar ya gözler
hani yaşlar kayıp gider ya....

_______________zamansız bir sevda gibi, unutulup gider ya!

geride bırakılan aşkımdı
___________________yüreğimdi yakılıp yıkılan

içim sızladı ve bakışlarım titredi

ve üşüdüm o an...




06.11.2007 18.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İmanım olmasa, ben neyim, kimim?
Hak yolda yürürüm, İslam’dır dinim.
Hür irade varsa, sahibi benim.
Şahit olunca Râb, silmez eminim.
Yaratan olmasa, ben neyim, kimim?

Sıkamaz canımı, sessiz bir çile.
Olurum bazen de, nefsime köle.
Bilirim geçecek, gelse de dile.
İmanım olmasa, ben neyim, kimim?

Ellerim batsa da, günah dünyevi.
Asla unutamam, mahir tövbeyi.
Mizanda ağır yük, yıkar gövdeyi.
Cennetim olmasa, ben neyim, kimim?

Kamil insan durmaz, haydi namaza.
Yüzün dön kıbleye, bir tek felaha.
Avuç açıp Hakk’a, yalvar duayla.
Seccadem olmasa, ben neyim, kimim?

06.12.2007 14.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İmansız yüzler
Toplanmış bir araya,
Birkaç tane yavşak!
Ne küfür kalmış,
ne de bellerinde
bulunuyor, bir kuşak!

Çekiştirip duruyorlar
hayasız sözler ile.
Kemiği kalmamış dillerinde
Hepsi de birer uşak!

Medet umarlar demden
Arşını biçilmiş elleri,
Her zaman yaşıyorlar
Kış kıyamet, zemheri!

Kimliği yok bunların,
Görmemişler usulde divan!
Müptela olmuşlar şerre,
Tanınmaz imansız yüzleri!

11.09.2006 19.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İnadına sarılıyordu kumrusuna..
buram buram aşk tütsülendi
karanfil kokusu yayıldı
ve
__acısız sevişler kapsadı düşleri

bulutlardan damlayan yağmur altında
_____________________sırılsıklam meşk yaşandı..

demet demet hülyalar toplandı saçaklarından..

bir masal tadında
altı çizilmiş anlık yaşanmışlıklar vardı
belki
____hiç gerçekleşmeyecek dilekler de..

kesilmiş
______makara şeridine bağlanmıştı yönetmen edasıyla..

eskiden siyah beyaz çekilmiş
_________değiştirilerek yeniden aktarılıyordu
___________________________________renkli dünyaya..

renkleri birbirine girmiş karanlık dünyaya..

yeniden kavuşulmuş eski bir dost gibiydi
yumuk yumuk gözlerin ovuşturularak
_____________________yeni güne açıldığı o anın hali..

sabahın ışıklarına verilen sıcacık bir gülümsemeyle
toprağa yayılmış çiy taneleri
___________________sarılıyordu nazlısına
________________________________tanyeri ağırınca..

ve
_karanfil kokusu yayıldı inadına
renkleri birbirine geçmiş dünyada
_____________acımasız sevişmeler kapladı
_______________________________yalancı düşleri..

inadına kucaklıyordu
______________tutkuyla sarılıyordu kumrusuna
____________________________________seher vakti..


20.11.2007 07.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İnansam koluma, takar giderim..
El sallıyor meçhul, yolsuz anafor.
Hasreti kim çeker, gel de bana sor.
Yakıyor içimi, ateşten bir kor.
Sormadan başına, kakar giderim.

Sonsuz bir sevgiyi, vaat etmişti.
Sen kokar nefesim, yemin demişti.
Verdiği sözlerle, göğe ermişti.
Ay yüzlü goncamı, yakar giderim.

Ne derse desinler, baca tutuşmuş.
Son bir kez hevesle, kalbim buluşmuş.
Tütsülenmiş gecem, beden kudurmuş.
İnansam koluma, takar giderim.

Yan oturmuş yârim, değmesin nazar.
Naz kokan davetle, yüreğim azar.
Girmek zor da olsa, bir tünel kazar.
Yoluma çıkana, çakar giderim.

Yaşamak bağında, sürülmek vardı.
Toprağa serpilip, ekilmek vardı.
Harmanda biçilip, dövülmek vardı.
Dökülen yağmurla, akar giderim.

Kurak topraktayım, anız yakılmış.
Bu sevda bahtıma, henüz yazılmış.
İmkânsız düşlerle, çukur kazılmış.
Çıkmaz sokaktayım, bakar giderim.

11.07.2007 16.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İstanbul
Senden her ayrılışımda,
dolmuş gözler bırakıyorum arkamda.
İstanbul;
Kaderim yazıldı, sıkışık sokaklarında..

Yine bir ayrılış akşamında,
bir daha dönmemek üzere gittim.
İstanbul;
Ciğerlerim yakılıyordu, yanan ışıklarında..

Kahreden ayrılık bir sembol,
Ağıtlarım yaşıyordu topraklarında.
İstanbul;
Sevdalarım kaldı, nazlı gerdanında..

Nice sevgiler, nice aşklar tükettim;
Ne kahredişler kaldı, ne de yalvarışlar.
İstanbul;
Ayak izlerimi taşıyorsun, yıkılmış surlarında..

Kapından her atılışımda, dalından koparıldığımda;
Ağlayan gözlerimi götürüyorum yanımda.
İstanbul;
Hıçkırıklarım yankılanıyor, kararmış semanda..

Senden uzak geçen uykusuz *******de,
Yakarışım sana değil, kederlendiğim bir kula.
İstanbul;
Martıların cilvelerini özlüyorum, kaynaşan sularında..

Düşlerimi yıkıyorsun, düşlerimi ısıtıyorsun.
Onu düşündüğüm, seni hatırladığım anda.
İstanbul;
Kaybettiğim canımı, hayatımı borçlusun bana..

05.01.2007 15.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İstedim
Biraz öyle istedim,
Beklemenin zorluğunu yaşamak..
Biraz da özendim doğrusu!
Yaşadığım yıllara inat..

Ne kadar korkutsan da
Yine de aklım kalıyor sende!
Sanki gözlerindeki davette,
Kendimi görüyorum istemesem de..

Yani seyretmenin zevkine vardım.
Geçerken seni pencereden.
Biraz nazlandım, biraz da heves,
Bazen de özlediğim,
O tatlı nefes!

23.05.2006 11.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

İz bırak dünyaya!
Kelamın çokluğu, ölçülmez sözle.
Zekatıdır dilin, dur biraz dinle.
İlim sahibine sende ol köle.
Kulak ver de anla, öğren alimle.

Cahile bakılmaz, bakar da görmez.
Söylenir yüzüne, anlar da bilmez.
Alimin ilmini, kalbin de silmez.
İz bırak dünyaya, adın da ölmez.

Nefsinin duvarı, örülmüş Hak’la.
Toplanmış insanlar, dinler merakla.
Mahşerdeki meydan, geliyor akla.
Kurtulamaz ömrün, daim günahla.

Çıkılmaz huzura, günahkar kulsan.
Açılır gözlerin, baş kesen olsan.
Fayda etmez artık, tamamen suçsan.
Hesabın dökülür, nereye kaçsan.

Bilmediğin yola, başını koyma.
Cahili dost bilip, yanına yatma.
Gün doğmuş yalana, sakın inanma.
Görmeyen nefsine uyarak kanma.

04.01.2007 20.00

Kamil Çağlar
Kamil Çağlar