Derya Kızılgöz

[GooD aNd EvıL]

Anadolu Gezginlerine
Ay düşünce geceye
bozkırın yorgun ayakları
uzanıverir
serin bir yaz gecesine

Yıldızlar gökte
parlak bir çekimle
alıp götürür şamanı düşevrenine
bilge sakalın gittiği uzakların
seyrine durmuş gibi
hapsettiği gözleri yıldızların içinde

Düşünde ak sakallı efsanesi
umudunun elçisi
güneş çekilirken dağlardan içeri
güneşin battığı yöne giderken
bırakmıştı ardında
uzağa bakan gözleri

Ne çok şey anlatmıştı
yola düşmeden önce
anlattıkları koca bir sır
hem zehir
demişti zehrin dermanına düş yola sende
yola düş demişti ya
nereye


Güneş henüz üzerine doğmadan kalktı
Geceye yorgun
güne dinç ayakları koştu
tepeye vardı
Ellerini birbirinin içinde ovuşturarak
düşten gelen gücü umuda saydı
güneşe yakardı
yol ver bana
yol veeeeer bana
gözlerini kapadı
o vakit gördü
düşten gelen gücünü
içinde peşine düştüğü
sonsuz bir ışık vardı


Derya Kızılgöz