Yahya Harbalioğlu

[GooD aNd EvıL]

Ada

Koyu mavi ortasında bir avuç yeşilde
Umudun koynunda
Bir nefes huzurda
Bulutlar örtmese çıplak kalacak tepelerin eteğinde
Tuzlu dalgalara basarken ıslatmıştın eteklerini
Kulağının ardındandan firar ediyordu yaramaz saçların
Kolların ırmak gibi süzülüyordu parmaklarından

Aşk bir köpüğe benziyormuş biliyor musun
Tadı tuzuyla kabarır yürekte
Aşık patlayıverdi mi sırra kadem basar aşk
Baş başa bırakır aşığı bin bir güzellikle
Başka adalara kaçar tahrip edici haliyle
Batan güneşe bakıp
Sevdiğine şiir yazan şairlerin ayağını ıslatır
Ayaklardan sızar
Gözlerden süzülür yaş halinde
Sökmez hiçbir dua
Sevgilinin alnındaki kakül
Çit olur sarar umudu geleceği
Şarkılar efsanedir artık
Şiirler masal

Koyu mavi ortasında bir avuç yeşilde
Umudun koynunda
Bir nefes huzurda
Kararır çoğaldıkça beyaz bulutlar
Mutluluğun ayak izlerini
Tuzlayıp afiyetle yutar dalgalar
Sevgili kim bilir nasıl ve nerde bilemez ki
Neyi düşüneceğini bilmeyen şair

Yahya Harbalioğlu