Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İçimdeki ateş

ne zaman ;
yeni ve derin bir çizgi
eklerse yüzüme
ressamın elleri,
bir isyan ateşinin dumanı
kaplar o çizginin üzerini.

gözlerim yanmaya başlar,
bir çift alev topu gibi.
yürek lav olur akar
beynim dinamitle yüklü.

ne zaman;
yeni ve derin bir çizgi
çizilirse yüzüme,
yeniden körüklenir
içimdeki dinmeyen öfke
ve sönmeyen isyan ateşi.

duvarlar kararmaya başlar,
namlumda bir mermi.
tahrip gücü sıfır da olsa
her çizgi yeniden yakar
isyanımın yangın yerini.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İçimden geçenlere aldırma

bütün kumarlara atılan zar olmak geçiyor içimden,
başlayan her kavgada yenilen ilk yumruk olmak.
hücrelerin en demirbaş mahkumluğuna hükümlü
en yürek dağlayan türkülerde acılı soluklar olmak.

bütün tarlalarda diz boyu ekin olmak geçiyor içimden,
en taze dallarında ağaçların solmayan yeşil olmak.
bereketin bütün memelerinden süt rengi boşalıp
yaşanacak bütün sevdalarda bilinen ilk isim olmak

bütün öykülerinde sana aşık olmak geçiyor içimden,
her gece gördüğün başka rüyanın kahramanı olmak.
ve sonu kötü biten bütün filmlerdeki gözyaşı yerine
namluda patlayan kurşun gibi kendi şakağımda son olmak

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İki ağaç, bir çocuk

iki ağaç olalım, yan yana duralım
yapraklarımızın rengi benzemesin
ama birbirlerini sevmesini bilsin
bir çocuk geçsin tam önümüzden
dudağında annesinden kalma bir türkü
gözlerinde o günlerin ağır hüznü.
çocuğa, dallarımızda salıncak kuralım.

“şimdi elimize bir beyaz kağıt alalım”

iki ağaç olalım, gölgelerimiz karışsın.
yoncalar açsın köklerimizin üstünde
ama hepsinin dört yaprağı olsun.
kırılmış umutlara perçin gibi yapışsın
her sabah taze bir dünya sanki
güneşlerin aydınlığı üstümüze dolsun.
ve her günümüzün adı yarın konsun.

“yanında renkli kalemlerimiz olsun”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İki sandal için pazar günü önerisi

şimdi başıboş bir sandal olarak düşün kendini,
günlerden Pazar olsun
ilk firarındasın belki tüm yaşamının
sevdiğin uğruna göze aldığın .
düşlerini süsleyen sandalla buluşacaksın.
suya düşen gölgenizle öpüşecek
şiirler yazacak, şarkılar söyleyeceksiniz .
çok sakin ve gözlerden uzak tatlı sularda.
bir ırmak kenarında, ulu bir ağacın
dalları arasında saklanıp.
tatlı su balıklarının ürkek gözbebekleri sadece
bir tek tanığınız onlar , ürkek gözleriyle.

korkusuzca yaşayın bu günü , yani keyfinizce.
neler konuşacaksanız konuşun,
nasıl sevişecekseniz sevişin.
hangi renge boyayacağınızı çocuklarınızı
suda nasıl dengeli duracaklarını
sadece ikiniz için.
bir daha başıboş bir sandal olmanın
çok da kolay olmayacağını iyi bilin.

iki başıboş sandal olarak düşünün kendinizi,
günlerden pazar olsun
güzel şeyler olsun.

[GooD aNd EvıL]

İki sarı yaprak

işte tam burada olmalıydın şimdi.
bu tahta sıranın üstünde,
iki sarı yaprağın olduğu yerde
sen olmalıydın.
ben ardından yavaşça dolaşıp
ellerimle gözlerini kapamalıydım.
sen olmalıydın ve yanına
kapalı kapılarımdan fırlayıp gelen
bütün duygularım oturmalıydı.

sonra bir rüzgar esmeliydi uzaktan.
kanlıca aklına düşmeli,
ilk sevişmemiz gibi bir akşamüstü
terlemeliydin.
telaşının arkasına saklanmalıydı
veda öpücüğün sıcaklığı
ve gözlerin keşke hiç öyle dolmasaydı.
el sallamadan ardından baktığım o vapur
seni bana bırakıp ayrılsaydı iskeleden.

işte tam burada olmadan önce
bırakıp gitmemeliydin.
umurumda olmamalıydı şimdi benim
dönen mevsimlerin değişen renkleri.
yalnız dolaşacağıma bu parkta
bu saate ve bu yalnızlıkta
sana gazeteden haberler okuyup
çayını tazelemeliydim.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İki sokak ötede dur

hayır, sen üstüme gelme.
iki sokak ötede dur.
bekle gece olsun,
hele bir kenara çekilsin el ayak
o zaman işte,
bütün yıldızları
avucunda bulursun.

iki sokak ötede dur.
orada atılıyor yüksek ateşlere,
mis gibi sıcak ekmek kokacak hamurlar
bu saatlerde.
bekle, üstüme gelme.
bir çocuk alnında duymak için
annesinin dudaklarını
ve bütün sıcaklığını
o perdenin arkasında uyuyor.
iki sokak ötede,
bir evde.
bekle, orada dur, üstüme gelme.

ben gene çok fenayım,
berbat bir halde, akşamdan kalmayım.
en son aynayı kırdım
bu gece,
yatmadan hemen önce.
yani bütün tufanlar üstüme vurmuş
ve içtiğim her yudum
içimde kudurmuş.
ben gene çok fenayım, üstüme gelme
iki sokak ötede dur.
bekle bu gece geçsin, yarın olsun
belki biraz düzelirim,
o zaman gelirsin.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İkilemden üçleme geçemeden

kedinin gözbebekleri karanlık kadar değil
felsefenin cam fanusu kadar büyüyordu,
ışığı göremediği her yerde.
ve platon zamansız ölüyordu....

bir tek yaprak kımıldamaz,
içerde onca fırtına varken, neden?
kedinin gözbebekleri,
işte sadece bunu görmüyordu.

sevinmekle çekilen halaylar,
yerinmekle yakılan ağıtlar değil
oyun bahçemizin kıraç sofrasında yaşanan.
bir de öteki yüzü vardı ayın,
karanlıkta saklanan.
ariston, belki hiç doğmuyordu......

felsefe'nin ikilemler yumağı
mantık üçlemesine nedense çok uzak duruyordu.
ve işte bu nedenle karnemizin
sınıf geçme notunda;
hal ve gidiş hep sıfır yazıyordu.

yaşıyorduk yani askıya asılmış elbise gibi.
sevgililerimize bir demet çiçeği
düş renklerinde her gece yeniden verir gibi.
yaşıyorduk yani,
kendi farkımıza bile varamadan,
gelip geçer gibi.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İlk günleri beklerken, son gün

Kırılan son oyuncaktı o,
Çocuk gözlerimle gördüğüm.
Açılmayan bir kapıdan
Eli şekersiz döndüğüm.
Sonra bir veda gibi,
sonralara gittim.
Uçurtmasız gökyüzlerine
Rengi Uçurtmaya benzer
kuşaklar çizdim,
Çocuk gözlerimden boşalan
Her yağmurun ardından.

Bir cumartesi;
Gece yarısı idi.
Meleksiz avlularda
Şeytanlarla zar attım.
Kazandım.
Karşılığında,
Tüm gökyüzünü bırakıp bir yana
Saman yolunu aldım.
Bir de günlerden Pazar’ı.

Bilir misiniz?
Pazar, haftanın en yaşlı
En yerinden kalkmaz
ve bembeyaz saçlı
Günüdür.

Birazdan kapımı güneş çalacak,
Samanyolu, kalkıp avuçlarımdan
Kapıyı açacak.
ve içeri haftanın yedi günü dolacak

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İlk heyecan, yeniden

nereden başlamalı,
o ince ayarı elden bırakmadan.
önce tozunu alıp duvardaki resimlerin,
sonra içeriyi bir güzel havalandırmalı.
sil baştan diyorsan eğer her şey için,
takvimden bir yaprak daha koparıp
saatleri yeniden ayarlamalı.
ilk merhaba alabildiğine karanfil kokmalı.....

heyecan gecenin karanlığından değil,
yakıcı açlığından beslenmeli gün ışığının.
ve tam kalbinin üstünde duymalısın
o coşkulu ritmini,sevdanın yürek atışlarının.
ellerin yeniden terlemeli
ve soluğun alabildiğine yangın kokmalı.....
işte buradan başlayabilirsin
o ince ayarı elden bırakmadan.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

İlk kar yağarken

sen düş koy istersen adını,
gördüğün bu resmin.
ben 'bu sabah' diyeceğim,
tadına baktım ilk kez,
ellerimin üşümesinin.
ne bir lokma taze simit,
ne de bir yudum demli çay
dışarıda sulu sepken yağan kar
ve içimde sesini duymadıkça artan
cenderelerde ağır sıkılan bir yürek var.
işte nesini sevmiyorsun dersen İstanbul un
böyle elinde kışkırtıcı bir hançer ile dolaşmasını
ve üstünü hiç dinmeyecek yağmurlarla doldurması
şemsiye gibi başımın üstünde dolaşan bulutun.
sen düş koy istersen adını, gördüğün bu resmin.
benim canım istemiyor, bir şey söylemeyeceğim.

Cevat Çeştepe