Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kış hatıraları

daha bir yaprak bile düşmemişken takvimden.
hiç bu kadar sıcak olmuş muydu ellerin senin.

oysa çok iyi bilirim ki ben,
sen adımı yazardın hep
buz tutmuş pencerelere.
tırnaklarınla kazıyarak,
üşümeden, üşenmeden.
yer yatağımızdan dinlerdik,
sıkıca sarılıp yorganımıza.
uzaktan silah sesleri yırtardı,
tam ortasından *******imizi.
kurt sesleri vurulurdu
bembeyaz dişlerinden
aç karınlarına.
acı, onları daha yüksek
dağ köylerine kaçırırdı.
arkalarından ayak izi değil
kar üstünde kan izleri kalırdı.
bir açlık ve ölüm senfonisi
kulaklarımıza kurşun gibi dolardı.


sabah olur, bahçeye çıkardık,
beklemeden güneşin doğmasını.
sen havuç burunlu
kardan adam yapardın,
bende kocaman göğüslü
kardan bir kadın.
içimizden hiçbir şey demezdik
ama dışımızdan,
kızar gibi yapardık birbirimize.
ve bir ateş yakar hemen diplerinde
eritirdik kardan sevgililerimizi,
kartopu oynardık çocuklar gibi
kardan aşklarımızın karları ile.
güneş doğardı üzerimize,
her taraf bembeyaz, sarılırdık.
bir tek bardağımızdaki çay
beyaza benzemez, kan kırmızı,
kar ise çoktan örtmüş olur
kurtların kan izini, bir şey kalmazdı.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kıyamet gecesi

bahçemde kökünden tufan olup sökülürken ağaçlar
'kayıp bir renk vardı , hafifmeşrep hırsızlıklara kaçıyordu'
ellerim kayboluyordu.
dalgakıranımda kırılıyordu, dalga boyu dallar
“ağlayan bir ses sanki uykumu tam ortasından bıçaklıyordu”
kulaklarım kanıyordu.
çomak ne kadar kısa düşmüştü önüme
çelik, ortadaki kuyuya atmıştı kendini.

gözümü açsam mı açmasam mı gözlerine bakmak için
“sanki donmuş ayak izlerimin üstünde kurtların aç diş izleri”
cesaret boyutum kuruyordu.
anlamıyordum, elimdeki bu zavallı tahta parçası niçin
“yastığımdaki sıcaklığının neden dondurduğunu tenimi”
bendeki ben yok oluyordu.
kör değildim, berrak bir rüya önümde
sen neyi ebelemeye çalışıyordun böyle.

“korkulu rüya görürsün, yatağında ekmek kırıntısı olursa
böyle, güneş gözlerini açar ve ay burnundan solursa …. “

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kızkulesi aşkı

kızkulesi kalmış dalgalar ortasında
ay saklamış içine sanki
pencerelerinden ışık sızıyor.

canım şimdi bir sandal olmak istiyor.
denizden uzaklaştırılmış
çok asi kılıklı.
kürekleri astar çekilmemiş ucuza boyalı.
koparıp iplerimi sahipsiz balıkçıdan
yol almak
üstüne doğru korkmadan dalgalardan.

varıp sahiline tutmak o beyaz ellerini
alıp kaçırmak sonra kızkulesini.
doğru en uzak atalarımın denizine
orada kıyıvermek nikahımızı.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kimbilir

belki son satırına gelemeden
bu öykünün,
beklemediğim bir gece yarısı
aniden ölürüm.
kalp sektesinden
ya da başka bir şeyden
nerden bileyim
şimdiden.

adımı ağıt gibi söylersin.
gözyaşlarından
resmimi bile göremezsin.
kendini toplaman zaman alır,
bu öyküde bitmeden kalır.

iyisi mi yazacaksan şimdi yaz,
bir daha hiç yazamazsın.
ya da vaz geç, hiç yazma.
son satırını herkes
kendi istediği gibi okusun.

sende şimdi anlat bana
haydi ne olursun.
bir kadeh şarap koy
şöminenin ateşinden.
uzan şöyle sıcacık yanı başıma.
esmer esmer koksun saçların.
haydi anlat bana
haydi ne olursun.
ne okumak
neler duymak istediğimi
nasılsa çok iyi biliyorsun.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kimdi o şarkıyı söyleyen

bu sabah dinlediğim o şarkıyı,
sen söylemiyordun da kimdi söyleyen.
hani yeni kalkmışım yataktan
tam yüzümü yıkarken….
daha ilk nefesi çekmemişim sigaramdan.
demleyeceğim çayın rengi
gözlerime oturmuş.
akşamdan da kalmışım üstelik
yine efkar dolu, yine adamakıllı sarhoş..

sesi sanki sendin,
ama biliyorum sen hiç değildin.
sen; ellerimi tut, gözlerime deli bak
ondan sonra kalk iki sigara birden yak
bir tanesi benim için, ilk nefesi çek öyle ver
demezsin ki.
sesi sana benziyordu ama gözleri başka renkti.
o şarkıyı söyleyen sahi, kimdi….

belki hiç kimse, adı senin adın olmayan….
ben gene hiç aldırmadan
ayakkabılarımın boyalı olup olmadığına,
niye taramadım saçlarımı
böyle pek alaturka demeden
yine koşturmaya başlamalıyım, gecikmeden.
çalınmayacak her şarkıyı, her sabah
senin söylemeyeceğini asla bilerek
kazmaya başlamalıyım toprağımı yüreğimle.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kimseler bilmemeli

ikimizin arasında kalmalı tüm yaşadıklarımız
kimseler bilmemeli gece gündüz seviştiğimizi
yer sofralarında yemek değil açlığımızı yediğimizi.
en erken açılan pencereden çiçeklere su verdiğimizi
ikimizin arasında kalmalı tüm yaşadıklarımız
kimseler bilmemeli, bizim en çok ne sevdiğimizi
mavinin adını ağzımıza almamalıyız.

bir alev topu gibi içimizde saklamalıyız
yangınımızın dumanı taşmamalı gökyüzüne
kuşların özgür kanatlarına vurmalı renklerimiz
bilecekse onlar bilmeli birde takvim yapraklarımız
ikimizin arasında kalmalı tüm yaşadıklarımız
kimseler bilmemeli, bizim en çok ne sevdiğimizi
ter kokusunun adını bile anmamalıyız.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kimsesiz ortaklık

merhaba balıkçı,
cebindeki son sigarayı paylaşacak,
bir başka yalnızlık mı arıyorsun.
bir fener, bir kılçık, biraz iskele biraz sancak.
karanlık bir denizde parlayacak
delişmen bir yakamoz, hayli oynak.
belki bir ateş böceği
kibrit alevi renginde ve bir anlık fener ışığı ömründe.
uzat elini,
tutunacak kimseyi bulmamak olmasın korkun.
bileklerinden sanırsın,
ama yüreğindeki kelepçedir o sızı
uzatıp ellerini tutamadığın.

ben buradayım balıkçı,
güvertene ulaşmayan ayak izleriyim
dalgalar değilim.
bir kat daha yalnızlık örtüsü gibi
karşı tepelerdeki o karanlık ağaçların çizgisini
tanıklıklarında gece kuşlarının
sessiz ve incesiz
bir bıçak gibi kazıyanım isminin baş harflerini,
yalnızlık çığlıklarının orta yerine
ellerimle

cebindeki son sigarayı
paylaşacak bir başka yalnızlık mı arıyorsun
o ağaçlar hiç yanmadan,
gece kuşları ölmeden.

tanıdığımız son kuşlar biz değil miydik balıkçı.
ya karanlık ağaçlar
ya güverteye ulaşamayan dalgalar
biraz iskele, biraz sancak biz değil miydik,
biz değil miydik
yalnızlıklardan köşe-bucak kaçarak
bir son sigaraya ortak nefes olamamak
biz değil miydik
kimsesizlik.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kimsesiz panayır çocuğu

önce ince bir zıpkın saplandı zannettim ama değildi …
denize benzemiyordum ki mavi dalgalarım yoktu
bir çadır örtülmüştü üzerime, çok bulutlu
onun altında uyuyordum
düşlerimde hep müşteri yıldızı düşerdi üzerime
rüzgar keşişlemeden eserdi, bir garip üşürdüm.

sonra gözlerimden fırladı birden sanki iki ateş topu …
yangın değildim, ellerim daima soğuktur benim
bakın dikkatlice düşlerime düşen yıldıza
orada yazılıdır benim rengim
bütün pınarlardan ne kadar uzak olsa da susuzluğum
yüzümde en boyalı maske, maymunla maymun olurum

çöktüm birden dizlerimin üstüne, başım düştü önüme …
seller akıyordu gözlerimin içinden ağlayamıyordum
lambalar en küçük mumları dansa kaldırmışlardı
ben hiçbirini tanımıyordum
bildiğim bütün yabancılıklar gelip elimden almadan
sarılmıştım tutunduğum ipe, en kalın yerinden kopmadan

denizler, yangınlar ve seller gibi bir çığlık, içim boşaldı …
taşlar patlıyordu beynimin içinde, ben ölüyordum
bir balyoz sesi gibi dağılıyordu yarınlarım
işte ben o an seni düşünüyordum
oysa daha fotoğrafını bile görmemiş, hiç tanımamıştım
gözlerini görmeden sevmelere daha yeni başlamıştım.
………….

ben bir panayır yerinde yeni yetme ip cambazıydım.
bazen palyaço gelmez onun yerine yüzümü boyardım.
maymunum konardı omuz başıma, beraber takla atardık
varsa izleyen çocukların hatırına güler gibi yapardık.
ben yeni yetme bir ip cambazıydım panayır yerinde
boyumdan biraz daha yüksek bir telin yürürdüm üzerinde
arada düşer gibi yapardım, tek alkışımı o zaman alırdım
annem gelince aklıma hiç belli etmez içimden ağlardım.

bugün de şişman kadın gelmemiş onun yerine geç dediler
göbeğimin üstüne kocaman taşları ölüm gibi dizdiler
daha ilk balyoz indiğinde zıpkın yemiş gibi oldum
anladım ki gözümden fırlayan ateş topu değil ölüyordum.
yangın ve seller felaketimdi annem gibi ölümdü, iyi bilirdim
ama gözlerini görmediğim gibi denizi de hiç görmemiştim
gizlisinde izmariti bile ortak nefes olup çekemediğim hayatı
patlama olup elimden alıyordu belki hiç olmamış bir başkası.

ben bir panayır yerinde yeni yetme ip cambazıydım …

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kimsesizlik benimledir

bu saatlerde rakı,
alır gözleri uzaklarda dolaştırır.
bir batık gemi peşindedir sanki.
içinde yitik sevdaların saklandığı..
denizler kimsesizdir.
rakı benimle beraberdir.

martılar saklanır dalgakıranlara
denizler kimsesizdir.
ay vaktinde yakamozlar açar,
renkleri martı kanatları gibi parlar.
******* kimsesizdir.
yakamozlar benimledir.

bu saatlerde rakı,
olmayacak saltanatlar kurar.
sonu hep bir facia, hep aynı acı.
tutar yakandan boşluklara atar
yolun kapalıdır, orada rakı yoktur
yüreğin kimsesizdir.
kimsesizlik benimledir.
rakı bahanedir.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Kimsesizmisin

yapayalnız oturmuş,
kimsesiz gibisin.
görmüyor gözlerin
önünde bin demet lale…
oturduğun tahta sıra,
akşamdan mı kalmış ne.
öylesine bir hüzün saklı
sanki üzerinde.

birisi mi var yoksa gelecek,
bekle mi dedi.
bir sokak kedisi mi
sevgiye aç gözleri ile…
önündeki lalelerin,
var mı açmamış bir rengi.
gözlerindeki yalnızlık,
akşamdan mı kaldı ne.

ne o, yoksa birazdan,
kalkıp gidecek misin.
önündeki lalelere
hoşça kal demeyecek misin.
ben arkandan izlerim seni
yarın gene gelecek misin.
acısız bir öykü olurum söz,
beni dinleyecek misin.

Cevat Çeştepe