İsmail Aksoy

[GooD aNd EvıL]

Kuş-kafatası

Patikada dağılmış öylece
paramparça,
benziyor kafatası koyu tuzdan bir dokuya. Yalnız gaga
tam, ne ki duyduğun
bu şarkı
başka bir yerden geliyor.

[GooD aNd EvıL]

Kurtarıcılar

Halkın ağacı, fırtınanın ağacı,
burada işte ağaç.
Onun kahramanları ateşliyor toprağı
özsuyunun yaprakları gibi,
ama rüzgâr bölüyor dalgalanan
bu yığının yapraklarını,
ekmeğin mısırtohumu
tekrar düşene dek toprağa.

Burada büyüyor ağaç, çıplak ölülerle
beslenmiş ağaç,
yaralı ve yağmalanmış ölüler,
yüzlerindeki korkunç ifadelerle ölüler,
bir mızrakla oturtulmuş kazığa,
ateşte çözülmüş,
baltayla koparılmış kafaları,
atların mahvettikleri,
kiliselerde çarmıha gerilenler.

Burada işte ağaç, kökleri
hayat dolu ağaç,
zorla aldı güherçile onu şehadetten,
kökleri kanla beslenirdi,
ve gözyaşları demledi onu toprakla:
yükseltti onları dalgalarıyla,
yaydı onları bütün mimarlığı boyunca.
Görünmez çiçek oldular,
bazen gömülmüş çiçek,
ve sıkça ışın saçtı yaprakları
gezegenler gibi.
Ve toplandı dallarda insanlar
pekiştirdiler çiçektaçlarını,
elden ele uzattılar onları
narlar ya da manolyalar gibi,
yarıncaya dek toprağın kabuğunu ansızın
ve büyüyünceye dek ta yıldızlara kadar.

Özgürlerin ağacı bu.
Toprak ağacı, bulut ağacı,
ekmek ağacı, söğüt ağacı,
yumruk ağacı, ateş ağacı.
Boğulur o bizim gece-karanlığımızla
devrin kızgın suyu,
ne ki beşiğini sallar aşiret onun gücünün
yüce çemberinin.

Bazen düşer dallar yeniden,
kırılmış öfkeden,
ve tehditkâr kül
örter hayli eski haşmetini onun:
böyle geldiydi başka zamanlardan,
böyle gittiydi ölüm savaşına,
gizli bir ele,
sayısız kollara,
halk sakladı arta kalanı,
gizlenmiş kımıldatılamaz aşiretler,
ve halkın dudakları koca, bölünmüş
ağacın yapraklarıydı,
her bir yana serpilmiş,
köklerine doğru yola çıkmış gezgin.
Bu ağaçtır, halkın ağacı,
bütün savaşanların,
özgürlük bilincinde olan halkın ağacı.

Haydi görelim seni onun tepesinde,
dokun onun gençleşmiş ışınlarına,
titreyen meyvesinin ışığını günden güne
yaydığı fabrikalarda
indir elini.
Yukarı kaldır ellerindeki bu toprağı,
bu parıltıdan payını al,
ekmeğini ve elmanı al,
yüreğini ve atını,
ve sınırda nöbet tut,
yaprağının sınırında.
Savun çiçek-taçlarının bitimini,
düşmansı *******den al payını,
şafağın devri için nöbet tut,
yıldıza bürünmüş tepeleri soluklan
ve savun ağacı, dünyanın tam ortasında
büyüyen ağacı.

[GooD aNd EvıL]

Kulak Verme

Kulak verme benim
sessiz ağlayışıma:
bir çölüm ben
ve ağlamalıyım

Kulak verme benim
uçucu aşkıma:
bir ırmağım ben
ve çağıldamalıyım

Kulak verme benim
sürekli kahkahama:
bir anım ben
ve sürmeliyim

[GooD aNd EvıL]

Kraliçe

Kraliçe diyorum sana.
Senden daha uzun kadınlar var, daha uzun.
Senden daha temiz kadınlar var, daha temiz.
Senden daha güzel kadınlar var, daha güzel.

Fakat kraliçe sensin.

Dolaştığın zaman caddelerde,
kimse dikkat etmez sana.
Kimse görmez kristal tacını, kimse bakmaz
yolunda yürürken bastığın
kızıl altından halıya,
var olmayan o halıya.

Ve görünce seni,
ses verir bütün ırmaklar
bedenimde, sarsar
çanlar göğü,
ve doldurur evreni bir ilâhi.

Yalnızca sen ve ben,
yalnızca sen ve ben, ey sevgilim,
kulak veririz buna.

[GooD aNd EvıL]

Köylü Delikanlılar

Köylü delikanlılar
yeni oturma odaları inşa ederler
ne ki hiç kadın yok taşrada
köylü delikanlılar
yeni giysiler, ayakkabılar ve arabalar satın alırlar
ne ki hiç kadın yok taşrada
köylü delikanlılar
görürler her gün gazetede televizyonda ve dergilerde kadınlar
ne ki hiç kadın yok taşrada
köylü delikanlılar
halkevlerinde eğlenceye giderler cumartesi akşamları
ne ki hiç kadın yok taşrada akşam biterken
genç köylüler yatırım yaparlar
ve geliştirirler tasarılarını ve geleceği tasarlarlar
ne ki hiç kadın yok taşrada
yeni mobilyalı yeni inşa edilmiş oturma odaları
akşamları öylece durur karanlıkta
ve köylü delikanlılar
ortayaşlı köylülere dönüşür
zaaflar edinirler
spor kulübüne gitmezler artık
eğlenceye gitmezler artık
ne ki dönenip dururlar ve umut ederler ki
bir kadın bir gün dul kalır
ve geri taşınır taşraya.

[GooD aNd EvıL]

Köy

Taşlar zamandır
Rüzgâr
rüzgârın yüzyılları
Ağaçlar zamandır
insanlar taştır
Rüzgâr
döner kendisine ve batar
taş günün içine

Su yok burada gözlerinin parıltısı için

[GooD aNd EvıL]

Kötülükler

Sen belki karanlık *******de geçtin gittin içinden
hançerli bir çığlığın, ayaklar altına aldın kanda:
o yalnız yumurta haçımızdaki, bin kereler
çiğnenmiş ayaklar altında,
o sessiz kapıya indirilmiş ağır darbeler,
yer açılıp da içine girmiş katil, şimşek hızıyla yiten,
uluduğunda köpekler ve kızgın polisler
uyandırdığında zalimce uyuyanları
dehşet içindeki göz kapağından dökülen
gözyaşlarının ipini burmak için.

[GooD aNd EvıL]

Kör Ve Kolsuz, Bacaksız Bir Dilenci

Kör ve kolsuz, bacaksız bir dilenci
Bir sekreter aldı yanına taşısın diye dilenci çanağını.
Önce sadaka verdim, sonra pişman oldum, ve güldüm sonra:
Zavallı dilenci yöneteci! Şiir için amma da malzeme!

[GooD aNd EvıL]

Köknar

Erkenden
Bakırsıdır köknarlar.
Böyle görmüştüm onları ben

Yarım yüzyıl kadar önce
İki dünya savaşından önce
Genç gözlerle

[GooD aNd EvıL]

Korunması Gereken

Korunması gereken
dünyaya açılan pencerem değil
fakat rüzgârdan ve yağmurdan
tekrar yeşillenen dünyadır;
ve şarkılardır
ki makinalar ve zayıf öküzler gibi
çekerler kendilerini
o sert taşlı, pas kızılı tozlu,
kara çamurlu toprağın arkasından,
nadasa yatıran
şarkılar
sonbahar ekimi gibi...