Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gözler

İki tramvay arası
Kısacık anlar vardır
Anlık belleğe takılan
Hani gözlerde hüzünse hüzün
Yada mutlak bir mutluluk.

Tramvaydan inerken
Sağanaktan kaçan
Telaşlı iki göz
Ve sendeki
Sağanak telaşı.

Esaslı bir sağanakta
Ağırlaşan geçmişin tortusudur
Gözlerindeki durağanlık
Ve sonsuzdan
Daha düşmemiş olan yağmur damlası.

Kapısından girerken
Bir dil kursunun
Dilin ağırlığı kadar
Heyecanlı tatlı
Ve tedirgindir gözlerin.

Ve öğretmen farkındadır
Sırılsıklam olusşunun
Yüzünde artan çizgilerin
Gözlerindeki sıfırdan başlayan
Hırçın ivmenin.

Farklı ırklar
Kaynaşmalar tanışmalar
Devingen dalgalar gibi
Kaygılı gözlerin
Boşlukta dolanışı.

Ve gördün gözlerindeki telaşı
Globallesşen dünyada
Dağılmamak icin
Saklanıyor globalizm denilen
Bu emperyalist başlık.

Gözlerdeki yalan
Satılmış beyaz adama
Gözlerdeki ışık.
Sistemli bal dağıtışları
Ve ballı parmakların yalanışları.

25.01.2006

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gözleri Çakır

Şafakalarda ne ararsın,
Ey gözleri çakır dilber.
Gözlerini yatırıp bulutlara,
Ne ağlarsın şafaklara.

Bulut bulut yağarsında,
Her sabah şafakaları,
Kanınla kızıla boyarsında,
*******i niye karartırsın saçlarınla.

Sokak sokak dolaşıpda,
Kimi ararsın.
Gözlerini kim çaldı?
Niye uzaklara dalarsın.

Çıkar mendilini
Sil gözlerini.
Çıkar yüreğini,
Sıkki gücü artsın.

Ceplerini doldur umutlarla.
Gece gündüz yağ bulutlarla.
Çizemezssen yüzünü toprağa.
Korkuluk olda dikil tarlalara.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gözlerinden

Gözlerinizden
Üç çarpı bir
Verebilseydim
Şu hasta dünyaya
Hastalık mı kalırdı.
Ama inanın
Tek hastalık kalırdı.
Gözleriniz
Bağımlılık yaratırdı.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gunes

Yer altında
Sana öykündü nehirler.
Soluğunla savruldu
Bulutlar.
Ve sevgisini taşıdı
Toprağın altındaki
Patetes yumağına.
Ey gölgeleri
Isıtan güneş
Sevgililer seninle mutlu.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gül Kuruyordu

Kuruyordu;
Gül uzaklar da.
Ve kırıyordu rüzgar;
Başak tarlasını.
Ufuklarda güneş;
Gülümserken,
Kuruyan güle.
Gün ırıyordu;
Uzaklara.
Ve rüzgar kırıyordu;
Umudun tarlasını.
Gün soluyordu;
Gülün kuruyan teninde.
Ve rüzgar susuyordu;
Gülün kuruyan,
Sessizliğinde.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gülkurusu1

Bir halay ki;
Kol kola,
Asırlardır dönüyor insanlar.
Ve sen narin,
Ürkek bir ceylan gibi;
Birden bire,
Yanımda bitiyorsun.
Gülüşüme sığmayıp;
Yüreğimden taşıyorsun.

Kollarından tutup;
Koşmak,
Uçsuz bucaksız bozkırlarda.
Karışıp bir ırmağın suyuna;
Ulaşmak denizlerin,
En güzeline.
Zamanı bırakıp denizin kıyısına;
Yol almak zamansızlığın,
Kızıl ufkunda.
Ötelerde bir masal ülkesinde;
Kendi ellerimizle kurmak,
Yeni dünyamızı.

Ellerimiz inadına çalışkan;
İnadına sevdalı,
Ve sevgi tuğlalarıyla;
Örmek evimizin duvarlarını.
Sonra bir eskiciye satmak;
Eskiyen tüm yanlarımızı.
Sevgimizi bulaştırıp;
Tüm dünyaya,
Yol almak gül kurusu;
Bulutların dünyasına.

Sonra bir kemanın;
O eşsiz tınısında bulmak,
Sevdamızı;
Yahut feribota konan martıların,
Bitmeyen çığlıklarında.
Ağlardan çıkan hamsinin;
Pırıldayan pullarında.
Kızıl ufuklarda;
Eriyen zamanda.
Bulmak seni sevgilim.

Ve taşmadan yüreğimizin ırmakları;
En büyük ayak izlerini bırakmak;
Toprağın bağrına.
Yüreğinin kızıl deltasında;
Sevgi tohumlarını büyütmek;
İşte sevmek.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gülkurusu2

Sen gittin ya,
Dudakların dururmu,
Onlarda gidiyorlar.
Ya gözlerin;
Yüreğimdeki nehirleri,
Taşıran gözlerin.
Onlarda gidiyor.
Ellerin ellerimde;
Deniz gözlerimde,
Uzak bir diyar var,
Sözlerinde.
Gözlerin de ben varım.
Ve amansız sevdamız.
Yaralı bir şahin olmuş yüreğim;
Bir ağustos ayında,
Sana doğru;
Kanat çırpıyor sevgilim.
Uzak sınırları aşmak;
Ürkütmezde;
Sensizlik koyuyor adama.
Atıp iki kıyısına zamanı;
O kuzey denizinin,
Sana yelken açmak.
Gözlerine tutunmak.
Bir kilisenin oturaklarında;
Sana dönüp yüzümü;
Umut çıkarıyorum gözlerinden sevgilim;
İnadına gotik mimarinin,
Ve inadına manasız yüzlerin.
Karanlıklar içinde;
Deniz feneri gibisin.
Sana yol almaktayım.
Selam sana;
Bana yol gösteren ışık,
Kuzey Denizinin dalgaları,
Vız gelir artık.
Yaklaşmaktayım sana.
Aç gönlünün kapılarını bana.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gülkurusu3

Ey sevgili!
Toprak kadar dinginken,
Koynun.
Ve gözlerin;
Çakılıp kalmışken,
Mıh gibi yüreğime.
Çekip gittin uzaklara.

Ey sevgili!
Tekrarlarında ayın;
Her gece doğdun;
Gönlüme.
Her sabah boyadın;
Ufukları kızıla,
Ve doğdun,
Yeni umutların üstüne.

Ey sevgili!
Vurulmuşken;
Yüzünün kızıllığına;
Ve dudaklarında bulmuşken;
En serin ırmakların,
Berrak sevgi damlalarını.
Uzak denizlere aktın;
Yüreğimle.

Ey sevgili!
Öylesine derinsin ki;
Ve senin enginliklerin de;
Öylesine mutluyum ki.
Zamanın anlamsızlığını;
Ve evrenin senin çekiminde,
Sana doğru aktığını,
Senin kıyında keşfettim.

Ey sevgili!
İşte bir kıyı;
Dalgalar ve sen,
Yani kız kulesi.
Açtın koynunu;
Ufkun kızıl dalgalarına.
Ve devinimlerle,
Sana ulaştım;
Binlerce kez.

Ey sevgili!
Şimdi seninle;
Dalgalara düşmek vardı.
Ufukta batan güneşe doğru;
Akmak.
Dalgalarla kıpkızıl;
Ufka bakmak vardı.

Ey sevgili!
İşte gene başladı;
Kalemim binlerce dokunuşla,
Kağıdın koynuna,
Seni çizmeye.
Sen gecenin kapkara saçlarında;
Pırıl pırıl bir tokasın sevgilim.
Gece saçlarını savurarak geçerken;
Sen hep,
Benim göğümde kalansın.

Ey sevgili!
Ve ben sana aşığım;
Sana yani yıldızıma.
Gülme öyle,
Hiç ulaşır mı insan?
Yıldıza deme.

Ey sevgili!
Uçurum kenarlarunda;
Binlerce kez,
Ayak uçlarım da yükseldim.
Avuçlarımla binlerce kez;
Tırmaladım göğün;
Kararan göğsünü.
İnandım sevgilim;
Sana ulaşacağıma.

Ey sevgili!
Ve kendimi bıraktım;
Kızıl ufukların sonsuzluğuna.
Ulaştım işte sana.
Takıldım ufkun kızıllığına.

Ey sevgili!
Acın acımdır;
Göğsünde ki,
Umutlu ve küçük yüreğin;
Benimde yüreğimdir:

Ey sevgili!
Ve her sabah.
Demli bir çayın buğusunda;
Senin kokuna rastlıyorum.
Taze bir biber fidesinin,
Dalında senin tadını buluyorum.

Ey sevgili!
İşte görüyorsun;
Yazdıkça yazıyorum.
Kalemin arsız dokunuşlarıyla;
Seni çiziyorum sayfalara.
Sen o kadar yakınsın ki;
Yüreğimden kalemime akan;
Gül kurusu renkli,
Mürekkepsin sen.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gülü Sev

Beni sevme;
Seveceksen,
Gülü sev.
Ben dikenim.

Beni sevme;
Seveceksen,
Günü sev.
Ben bulutum.

Beni sevme
Seveceksen;
Bülbülü sev.
Ben kafesim.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Gülüm

Kırılan gururumdur gülüm,
Gözlerinin mavisin de boğulan;
Umudum.
Gözlerime doldurdum;
Yıldızları.
Ve ağladım geceye.
Göz yaşlarım yıldızlardır gülüm.
Karanlığa bile saklanamayan,
Yıldızlardır göz yaşlarım.

Ufuk Nazım