Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Resim

Bir resim
Neler anlatır?
Yenilgiyle yıkılmış
Talan edilmiş
Bir kenti.
Umutsuzluğun yığıldığı
Bir çift gözü.
Yanlış yollarda
Yanlış acılara belenmiş
Yüreğini boşuna kanatıp.
Acı çekmiş
Bir devi.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Rüya

Soğuk bir günde,
Kalın bir yorganın altında.
Sabahleyin kalkmak gerekliliğine,
Yorgana daha da sarılarak,
Muhalif bir tavır sergilemek.
Uykunun derinliğinde,
Sonsuz bir sevgili gibi sarılmak,
O cansız yorgana.
Sonlu yaşamların ve kısıtlı imkanların,
Kara dünyasından.,
Sonsuz imkanların rüyalar alemine kaçmak.
Ve bir daha uyanmamak,
İşte ölmek.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Rüzgar

Karanlık;
Kararlı inat.
Unutkan bir sonbahar;
Topluyor yapraklarını.
Yanlış oyunlar,
Doğru insanlar.
Doğrul hadi sende;
Yarına inan.
Dilsizken;
Kederlenir mi?
İnsan.
Sus uzakta da olsa;
Sus.
İncitme büyüsün;
O bir fidan.
Rüzgarını yollama ona;
Eğme körpe belini.
Sus serpilsin göğe;
O bir salkım söğüt.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Rüzgar Gülleri

Avrupa da;
Binalar
Yığılmış yüzüne
Göğün.
Rüzgarlara
Yol açın
Asyadan
Haberler taşır
Bu rüzgarlar.
Bloklarınızdan
Yankılanan seslere
Kulak verin.
Rüzgar gülleri
Takalım saçlarına
Dünyanın.
Kulak verin
Rüzgarlara.
Afrikalı çocuğun
Açlık kokan nefesini
Taşıyor rüzgarlar
Kızılderili çocuğun
Gözyaşını taşıyor bulutlar.
Ceplerinizdeki
Cocuk cesetlerinin
Kokusunu
Taşıyor ruzgarlar.
Yeter çıkmayın
Güneşin yoluna
Yeryüzü insanlığındır
Nükleer santrelleriniz
Beyinlerinizde kalsın
Yol açın rüzgarlara
Rüzgar gülleri
Takalım saçlarına
Dünyanın.
Uçsun insanlığın
Barış güvercini
Silahlarınız size kalsın.
Kainatta bir yerlerde
Yayılıyor sesiniz
Bu insanlığın sesi
Yeter kıydığınız canlar
Döktüğünüz kanlar.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Rüzgarda Saklı

Bakısından süzülen
Iki damla gözyaşıydı
Yaşam.
Bu sonsuzu
Iki damlaya siğdıran
Sevgide saklı sır.
Göğe yabancı
Bir bakıs
Savrulur
Kendince dargın.
Kıyıları;
Üstüne kapanmış
Bir denizdir şimdi.
İcinde saklı
Tarihin gülleri.
Zamanın incileri.
Agır agır ırgalanan
Koca bir gemi gibi
Akıyor gözyaşı
Uzak düşlerine
Unutulmus bir başak
Sonsuzun tarlasında
Bekliyor ögütülmeyi
Unun tanelerini özlüyor
Umudu;
Rüzgarlarda saklı.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Saklı Tebessüm

Gecekondular boyu
Kokularını duydum
Yoksulluğun...
Camaşır iplerinde
Asılı kaldı
En genç bakışlarımız
Bir varoş kızının
Saklı yüzündeki tebessüme
Takıldı yıllarımız.
Yalın ayaklarındaki
Sızıltıydı yüreğimizi kavuran,,,
Umutlu baharlarda çıkılan
O saklı pastahanelerde
Gülücüklerle serpilen bedeniydi
Sebep sevgimize
Küçük umutların
Ve basit isteklerin dilinde
En saf en temiz sevgiydi
Saklıyan bizi...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Samanyolumusun

Pencereden,
Ilık ılık giren misin?
Masa başlarında,
Soluksuz çalışan mı?
Yoksa
Şu manasız gökyüzüne;
Manayı çizen,
Samanyolu musun?
Sen nesin?

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Saniye

Saniye
Dünyanın saf temiz damlası
Seni öldürdüler
Niye?

Saniye
Filistinin küçük kızı
Kaç bomba düştü
Senin küçücük yüreğine.

Saniye
Gözlerindeki ışıkla birlikte
Kalbinide çaldılar insanlığın
Roketlerle parçaladılar umutları.

Saniye
Utanmadılar senin çocukluğundan
Silahlarını saklayıp
Kaçtılar başka bir sefere.

Saniye
Gazzede ölen
Kaçıncı çocuksun sen
Artık yaşayacaksın şiirlerle.

Saniye
Senin bir ömrün vardı
Yarım kaldı
Ve baş örtünde lekeleri zulmün.

Saniye
Değişir ülkeler
Fikirler değişirdi
Ve geri gelirdi güzel günler.

Saniye
Ömründen geriye kalanı
Kim verecek
Kim seni geri getirecek.

Saniye
Bu kin kimin?
Cocuk yüreğinede mi?
Kuracaktılar işgal duvarları.

Saniye
Sen gidince
Bütün çicekleri soldu
Sanki dünya bahçesinin.

Saniye
Gözlerindeki çığlık
Yayılacak şiirlerle dünyaya
Yankılarla yıkılacak işgal duvarları.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sar Beni

Bir bilsen;
Kaç yol geçtim,
Ulaşmak için adına.
Göğün karanlık dehlizlerinde;
Kaç umut tükettim.
Şimdi sarıl bana.
Uzaklarda yalımlar sarmış;
Dudaklarınla sar beni.
Ve istersen karanlığın içinden;
Ay gözlerinle izle beni,
Sonsuzca.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Sardunya

Su susuyordu.
Toprak’ta sardunya;
Yağmura açmış yapraklarını,
Su içiyordu kana kana.
Gece sardunya kokuyordu.
Sonra sardunya susuyordu.
Su çağlayarak akıyor;
Sardunya susuz yapraklarıyla,
Bakıyordu suya.
Suda sardunyaya.

Ufuk Nazım