Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Başkalaşım

Ey şeytanı yaratanlar;
Sizinle dost olmak değil mi?
Şeytanla dost olmak.
Pusun ey sefiller.
Zamanı gelince;
Bir volkan gibi,
Bütün sefilleri yakacak,
Lavlar yayacağım.
Ve çürümüş bedenlerinizi,
Başkalaştırıp;
Kıpırtısız,
Daha zararsız kayalara,
Dönüştüreceğim.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Başrol

Akıyordu zaman
Ve değişiyordu zamanda.
Evirilip erişiyordu zirveye.
Sonuydu söylencelerin
Anlamsız laçkalaşan
Muhabbetlerin.
Ve söz yenildi
İradeye
Yıktı bedenini
Yeniden yarattı kendini.
Yıktı imajların dünyasını
Sıyrılıp yitik rolünden
Yazdı senaryosunu
Oynadı başrolü.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

BatıEkspresi

Acı dolu bir;
Çığlık gibi,
Geçiyor Batı Ekspresi.
Anadolu kayıyor,
Ayaklarımın altında.
Dört yandan;
Uğultular geliyor.
Soluklar kesiliyor.
Sarsılıyor dünya.
Yıkılıyor Anadolu’m.
Gökten ateş yağıyor.
Ah uyanmasaydım hiç;
Hiç inmeseydim,
Batı Ekspresinden.
Ölüm kokuyor;
Dört yan.
Gökyüzü;
Dolu yıldız,
Gökyüzü uzatmış elini;
İndirmiş,
Işıktan merdivenini,
Çağırıyor beni.
Dört yanda;
Ölümün rengi.
Kapkara bir canavar,
Sallıyor beni.
İradem, sabrım;
Dayanamıyor kırk beş saniyeye.
Koşuyorum gökyüzüne,
Şimdi sizi izliyorum.
Anadolu’mu geri istiyorum.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Batıyor Gemi

Batıyor gemi
Yarıp karanlığını diplerin
Yelkenden kanatlarıyla
Uçuyor gemi
Bembeyaz yelkenlerinde
Hasret rüzgarları.
Uzak artık ona
Yorgun iskele babalarına sürtünen
Yaralı halatların hışırtısı
Tozu dumana katmış gemi.
Ağzına vermişler gemi
Koparmış dizginlerini
Zamanı alıp güvertesine
Uzamış okyanus sonsuzluğuna.
Dalgalar üstünde
Dört nala gemi
Damlalar iniyor yüzüne
Damlalar çıkıyor göğe
Gemi ilerliyor kendi içine
Uzuyor boyunca maviliklerin
Adı belirsiz kıyılarda
Arıyor onu yaratan ustasını.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bekle

Bekle beni;
Yarın şafaklar kadar,
Güzel gözlerine doğacağım.
Sessiz bir buseyle,
Konacağım yüzüne.
Emek kokan ellerinde;
Buket buket çiçek olacağım.
Sonra akacağım,
Kanınla yüreğine.
Taşıp taşıp,
Gönlünün nehirlerinden.
Sulayacağım bütün,
Sevda bahçalerini.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bekle Bizi

Ölüm bekle bizi
Senin yüzünden kayan
Kaçıncı yaştır bu.
Susuşların derin
Gülüşlerin hayın
Kaçışların sonsuz.
Ölüm bekle bizi
Gözlerimizde hüznü
Boşuna arayacaklar
Ellerimizle yapışıp
Umudun kaftanına
Öylesine inatçı
Öylesine savaşçı
Tutunacağız yaşama
Ölüm kork bizden
Sonra sağrındaki sancı
Ya yüzündeki
Yara izi
Kimden kalma düşün
Ki onlardır
Bize olan kinine sebep
Sağ ayağındaki kurşunla
Ağır aksak sekerken,
Yaşam senden hızlıdır
Umut senden diri
Ölüm bekle bizi.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bekleyiş

Bekleyiştir yaşam
Sınanırken ırmaklarda
Taşların sağlamlığı.
Uğuldarken zamanın
Göğe ırayan kayaları
Susmak
Sessiz ve sakin
Bakmak lazım
Bütün ıssızlığa....

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Bekliyorum

Bir bahçede;
Ulu çınar ağaclarıyla
Gürgenlerle dolu
Bir bahçeydi.
Okumaya başladığımda
Kelimelerinin
Hüzünlü destanını.
Sınırların ardında
Tatlı bir güneşin altında
Şimdi o bahçe.
Bir dostu bekliyordum
Okumaya başladığımda.
Şimdi sevgilimi
Karımı bekliyorum
Güneşli bir parkta.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Belki de her zaman açılmaz kapılar şiirlerle

Belki de her zaman açılmaz kapılar şiirlerle...
Fırtınanın bile çozemedigi bir kaos vardır
Elbet üstünden yılların geçtigi
Ve dindiremedigi.
Saganakların icinde
Meşhur bir damla vardır
Elbet kendini saklayan
Ve hatalarıyla tanınan...
Düzülen ovgülerden sonra
Her son gibi
Yer altına oykünen
Oyküler yazmak bize düşmesede
Oradada bir hayat var
Bekleyen orselenen ve bilenen bir hayat...
Ofkesinde bir deniz saklıdır
Dalgaları yumrukları.
Belki de bir agustos hüzünüdür
Onu ateşleyecek kıvılcım,,,
Buhranlardan sonra unutulan
Her hak gibi unuttuklarınızdan sonra
En keskin hafızasızlık anında
Yeniden dirilecek berrak hafızalardan gercek...
Iste o zaman namlulardan degil
Dillerden beyinlere isleyecek
Kurşunları bilginin
Ellerden topraga yonelecek emek
Topraktan serpilecek sogütlerle
Zamanın tarlasında
Ve akacak su ozgürce
Bütün dünya topraklarında...
Sogütlerin yapraklarında rüzgarın hısırtışı
Bayraksız bir insanlık ormanında
Baltasız bir eşitlik
Hasrete erecek gonullerde ki karanlık bitecek
Yer altındakiler yer yüzüne cıkınca.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Benlik Kaçağı

Ben bir benlik kaçağıyım
Küçcük işlere bakan
Ve yanan dilsiz bir kaçak
Gemilerle uzaklara her gece
Daha uzaklara açılan bir kaçak.
Bir realistin yaşamla geçtiği dalgadır bu
Gemisiyle dalgaları geçerken
Ütopyalarının çaparisine takılmasını bekliyor
Kaygısız uzak sırtı dönük bizlere
Geçmişini unutanlara
O kendini avlıyor denizinde.
Karışan bir zaman değil
Etkin ne varsa o dur
Yaşayan ne varsa odur.
Olgusal uzamlara açılan bütün uzuvlar gibi
O da gerilimin acısını duydu içinde
Düşlerinden kaçarken
Kendi uçurumuna düşen insanın çıkmazı
Ve o hazin çığlıkları.

19.12.05

Ufuk Nazım