Nilüfer Aydur

[GooD aNd EvıL]

Yalan Sevgililer

Ne şiirler yazdırdı bana yalan sevgililer,
Ganimet yüklü korsan gemileriydiler.
Soydum korsanlarını,
Sevindiler,
Bantlı gözlerinden mücevher çaldım uykularında,
Yokluğunu fark etmediler.

Tahta bacaklarını sevdim usul usul,
Hangi macerada anladılarsa yokluklarını,
Dinledim yalan kasırgaları,
İnandılar ki, bir zaman vardı bacakları.

Güldüm şarap tadında,
Sahillerde ağlaşan kadınlarına,
Kıskandım güzelliklerini, ağladım,
İnandılar,
İsimlerine şarkılar bile yazdılar.

Boyunlarının ince bir yeri vardı,
Sakladım zaaflarını,
Bunu anlamadılar ama
Okşayınca tuzlu saçlarını,
Şefkate çocuk oldu bütün korkuları.

Ben onları yalan aşklardan yarattım,
Bilerek aldandılar,
Zordur şiir denizlerinde korsan olmak;
Deniz ki bu, güneşi yutar,
Hepsi hala ayaktalar.

Ne şiirler yazdırdı bana korsan sevgililer.
Sözcüklerin sapanına sevgi yükledim bazen,
Onikiden vuruldular.
Kimi zaman da taş,
Yıkıldılar da,
Deniz vardı altlarında,
Sanki sadece dalgalandılar.
Korsandılar...

[GooD aNd EvıL]

Yalnızlık Kimsesizlik Değildir

Yalnızlık kimsesizlik değildir,
Gece yarıları vakitsiz uyanıp zamanı şaşırmak gibi;
Kaldırımları çöp kutularıyla uyum içinde kullanmak,
Ve belediye otobüslerinde tutunacak yer bulamamak gibi,
Zamansız, uyumlu ve kalabalıktır.

Her zamanki yerinde bulamamak gibi kullandığın eşyayı,
En sevdiğin filmi seyrederken kesilen elektrik,
Ya da giderken evde unutmak gibi kapının anahtarını,
Gerekli olanın kaybıdır.

Yalnızlığım kimsesizliğim değil,
Seni yanımda ararken bulamayışımdır...

[GooD aNd EvıL]

Yanacaksam Bundan Yanayım

Gördüğüm cefayı zora yoranım
Varılacak sonu akla soranım
Cehennem yolunda karla bonarım
Çalaba eğilen başı aradım

Geldim kapısına darında kalam
İrem bağlarına ruhumu salam
Koymadı gaile özüme dalam
Kendimi gördüğüm düşü aradım

Diyebilse bana sözümdür tören
İlk nefesten sona ilimdir yören
Özümde özünün aksini gören
Beni bana soran başı aradım

Kaderse bu boynum kıldan incedir
Kitapta kul hakkı maldan öncedir
Malı için insan ezen nicedir
Hakkı hakka veren düşü aradım

Aydurlar Nilüfer kime yanayım
Herkes bilir kimden neden yanayım
Yanacaksam şayet bundan yanayım
Aklı akla katan başı aradım

[GooD aNd EvıL]

Yaşamışım

Ben gibi çıkmışım karşısına
Tenden üryanmışım
Uçmuşum
Bilememişim doğru zamanı
Vurulmuşum bir sabah ayazında
Yanmışım yaramdan
Düşmüşüm bir kuşun kanadında
Taşın vücudumu karşılayan soğukluğuna
Şaşırmışım
Gözlerim açık
Bir sinek konmuş yarama
Bihabermiş benden
Yine de
Ellerini ovuşturmuş kanımda

Yok gibi çıkmışım karşısına
Ruhtan üryanmışım
Ölmüşüm
Bulamamışım dünyadaki halimi
Ne geldiğimi gören olmuş
Ne gittiğimi
Yine de
Adım varmış
Zamandan üryanmışım
Yaşamışım

[GooD aNd EvıL]

Yatay Zaman

Belli ki kutsal suyla yıkanmıştı elleri
gözlerime dokundu
gözlerim ağır karanlıktı, baktığım her şey
kendim dahil, eziliyordu
ki, onun dokunuşuyla kalktık sanki
ayaktaydım
buhar banyosundan yeni çıkmış ten gibi parlıyordum
belki gece yanıltıyordu
ayartılmıştım

Yürüdüm
kapıları, duvarları, koridorları geçtim
sokakları, caddeleri, şehirleri terk ettim
itirazsız, şifresiz ve engelsizdiler
pazarlıksız bir anlaşma vardı aramızda
eğiliyordu madde, eğriliyordu zaman
-ne geldi, ne gitti, yataydı zaman-
saydam bir dağın yamacına vardım
neresinden bakarsan bak, aynı yer görünüyordu
tek boyutluydu etrafta ne varsa
kim bilir ben bile
-kimse bilmez, ilgilenmez
sonun başlangıcındaydım
başlangıca yaklaşmıştım sonunda
hatta tek boyutluydu küreselleşme-
belki at gözlüğü vardı gözümde
düşünmek istemedim

Kana kana içtim yıkanmadan önce
aynı sudan defalarca
defalarca kendimi içtim
buraya tek boyutlu geldim
zamansız ve mekansızdım
saydam bir dağın yamacında
değişmeyen ırmağımdan çıktım
gözlerime dokundum
pırıl pırıldım
belli ki kutsal suyla yıkanmıştım

[GooD aNd EvıL]

Yazarken

Kalem inceltebilir
Yazarken
İçindeki ağacı budayabilir
Ve sonra
Yeşertebilir yeniden
Eskisinden daha gür
Bu sayede
Bahar bile olabilir insan

[GooD aNd EvıL]

Yetkili Sülük

Doğrudur insanların duygularını kullanıp
Kanlarını emdiğim
Yenilensin diye kanları
Sülük haline geldiğim

Acılarına büyüklük taslayan
Küçük kalır acılarından
Yukarıya bakan değil
Aşağıyı gören gözdür yüksekte duran

[GooD aNd EvıL]

Yol Buyu

Hiç konuşmadan oturduk dakikalarca.
Denize bakıp geçmişimizi seyrettik
Geleceğimizden ürktük
Üşüdük hatta
''Elimi tutsana''
Yirmi bir dakika kalmış trenin kalkmasına
Akşam olacak birazdan
Her yan kararacak senin ardından
Keşke su getirseydim yanımda
Hani dökerler ya gidenlerin ardı sıra
Trenin ardından dökerdim
Sen de yol boyu gülerdin
Sahi, yol boyu nedir Müco
Zamanla mı ölçülür, metreyle mi?
Seni yolda görmüştüm ilk kez hatırladın mı?
Bir koridorun başında belirmiştin
Dört yanın çevrili ve ellerinden engelli
Her şeye inat, dar ve az bir koridoru yürüyordun yolda
İçimden geçip gittin
Sonra sen geleceği gördün ve geçmişe döndün
Bense bir ömrü aynı koridorda tekrar tekrar yürüdüm
Girmedim mahkeme salonundan içeri
Cesaretsizdim, dışarıda bekledim
Ben dışarıda yıllarca bekleyecektim Müco
Çocukluğumla baş edemedim
Biliyor musun, miyop gözlüğünün ardındaki iri gözlerine bakamadım o gün.
Hala bakamam, bakıyormuş gibi yaparım belki
Belki de sen hiç göremedin bu gerçeği
Daha önce büyüdün, acıların korkularını benden önce yendi
Gidecek misin gerçekten?
Öyleyse düşünme beni
Ferah tut içini, tek başıma değilim, baksana şu kalabalığa
Her şey ne kadar renkli
Rengini hatırlıyor musun sana ördüğüm kazağın
Kış boyu üzerinden çıkarmazdın.
Tek tipi mavi bir kazakla kırardın
Kendini yenerdin acımasızca
Bilsen diğer renkleri nasıl yıkardın
Ben de çok yıkıldım olanlardan
Bütün renklerim dağıldı, bilemezsin
Her şey nasıl birbirine karıştı
Kimlik sorgularında varlığım karışırdı
Nefesim acırdı ciğerlerimde
Ağzımı kapatırdım zorla, içimi çığlıklarım yakardı
Pencereye biraz daha yaklaşmalıydın
Her seferinde teller ifadeni benden önce alırdı
Ben ifade vermedim diyorum
Alt tarafı bir imza attım
Daha fazla dayanamadım, çok uykum vardı
Biz seninle hiç güneşin batışını seyrettik mi Müco?
Bak akşam oldu ilk defa yanımızda
Vedalaşalım artık, vakit iyiden daraldı
İçim daraldı insanların çığlığından
İnan bana, acıyı çektiren de çeken kadar insanlığımı yaraladı
Sen yol boyu beni düşün Müco
Yol boyu temizle yaralarımı
Bin bu trene ve git
Buradayım ben yol boyu
Yendim çocukluğumu...

[GooD aNd EvıL]

Yolluk

Yerini yadırgamayasın diye ben seni
Hangi sayfadan uyandırdıysam sabah
Akşamları aynı sayfaya yatırırdım
Yastığımın altına bırakırdım ezberlediğim sözlerini
Öyle hafifti ki uykuları bölünmesin diye
Tutabildiğim kadar tutardım nefesimi
Şimdi tozlu raflara mı kaldıracağım senden öğrendiklerimi
Öyleyse dur canım
Böyle alelacele gitme
Habersiz yakalandım valizini hazırlamadım
Eksiğin olmasın gittiğin yerde
Üç beş satır giyeceğin olsun
Aylardan ocak
Kar ha yağdı ha yağacak
Üşüme
Başına bir satırımı takarsın
Boynuna dolarsın bir diğerini
Eldiven kullanmıyorsun sen
Ceplerinde tut ellerini
Sıcaklığına ihtiyacım var
Bak avuçlarına bıraktım bende sevdiklerini
Sen biraz da acılarımdan al yanına
Ama neşemi mutlaka ört üstlerine
Bilirsin
Her şeye rağmen severim yaşamayı
Bir yanımı bu denli büyütüp
Bir yanımı küçülttükçe küçültse bile

İyi yolculuklar canım sevgilim
Yolun sonunda başka biri olsan bile

[GooD aNd EvıL]

Yumurta

Rahat yatak
Sıcak yemek
Kutsal sabah
Su ve gece
Hangisi önce?

Bilge insan
Anahtar kavram
Kutsal emek
Mal ve dava
Hangisi sonra?

Son milat
Büyük istila
Kutsal vaat
Tapınma ve inkar
Hangisi iktidar?

Hangisi önce iktidar sonra?