Serdar Erdemir

[GooD aNd EvıL]

ödünç aldım bu gece hüzünleri;
ağlamayı unutmuş bir hayat kadınından!
şiir diye mırıldanıyorum;
mahrem bir gecenin üryan boşluğuna/
utanmadan...

küflü,soğuk duvarlara çarpıp yankılanan/
sarhoş lakırdıları...
ahşap bir odanın ıssızlığında;
dua gibi geliyor insana!

Deniz'in tuz kokulu sularından damıtıp
içtiğim beyaz şarabı;
eski bir Venedik sarnıcından aşırılmış/
fıçılarda saklıyorum...
her gece karanlığın şerefine;
bir hayat kadınıyla paylaşıyorum!
— Şerefinize Olimpos Tanrıları
— Şerefinize Poseidon'un;
sürgün tayfaları...

bu gece içtiğim şarabı şiir diye;
bir hayat kadının mavi gözlerinin
dehlizinden alıyorum...
köpüklenen bahar suskunluğunu;
kitapsız bir yazara yazdırıyorum.
ödünç aldığım hüzünleri;
enfiye tadında ciğerlerime çekerek!

ve avuçlarımda ki ıslak şiirleri
buz kesmiş kaldırımlarda;
dilenen bir sokak çocuğunun
yamalı parkasının zulasına bırakıyorum
ihanet adımlarıyla hızla uzaklaşarak
kefilsiz inayetimden kaçıyorum...

ben ağlıyorum,başım ellerimin kıskacında
hayat kadını ağlıyor,bedeni gecenin;
soysuz karanlığında...
ama o
her şeye rağmen;
yüzünde tebessüm provalarıyla
gökyüzünün mavi tonuna çalan/
gözlerinin buğusuyla...
eksik yaşanmışlıkların arayışında ki/
insancıkların arasında
'mendil' diye bağırıyor...içim kanıyor

utanıyorum o mağrur çocuktan
mendil almaya
aldığım mendillerle kanayan insanlığıma;
tampon yapmaya!
utanıyorum;
çünkü gözyaşlarını ben çaldım
hazin bir kış akşamında
kendi göz yaşlarımı şiir diye
ben verdim o çocuğa
soğuk bir kış gecesinin uğuldayan
yalnızlığında
yamalı parkasının zulasına ben attım
ben attım o zehirli şiiri ben attım!

biz attık;
ben, sen, o, onlar...
ismi insan,cismi hayvan olanlar!
ben ağlıyorum şiir diye
o çocuk ağlıyor ekmek diye
söyleyin, söyleyin Allah aşkına
hangi kıy tırık şileple uğurladık
insan kalmaya çalışan yanlarımızı
uğursuz denizlere...
hâlâ dökmüyorsa gözyaşı
hain çakal sürüleri;
o vakit vurun kör bıçağı,vurun;
aksın gecenin suskunluğuna kanımız
sokak,sokak dilenip mendil satıyorsa
yarınlarımız!

30/03/06

[GooD aNd EvıL]

arka fonda;
ütopik içten tınısıyla
dile gelmeyen
eylemsel bir şiirin;
resmini çiziyorum…
bir aşk militanının
heybetli dağ doruklarında
kaleme aldığı;
yasak sevişmenin
kimliksiz kahramanı gibi!
üşüyen parmaklarımla
buğulu camları üstüne
uzak
...soğuk
yasaklı bir ülkeye
kıvranarak yürüyen;
hasret yüklü trenin…

02/Ocak/2007

[GooD aNd EvıL]

Hatıralar dört bir yerde...
Gece; uyku yok gözümde
Aşk acısı doldu yüreğe
Yıkılıp kaldım orta yerde.

Ölen kişi gömülürmüş;
Ben de yaşarken ölmüşüm
Gömün artık beni gömün
Toprak ile dolsun gözüm!

Dayanacak güç kalmadı
Ne yürek de, ne bedende
Oldum Mecnun gibi bende
Halim Eyyub'un halinde!

[GooD aNd EvıL]

Sıcak yatağında bir bakire
örgülü saçları dağılmış yastığa
masmavi ıslak gözleriyle
yasak bir sevişmenin artığı
gayri meşru doğum sancısı
günahlarına ağlıyor...

Beyaz kozasında bir böcek
muallak hayatının sınırında
bildik yumru gözleriyle
acılarını hesaba katmadığı
yeniden yaşama dönüş hakkını
kazanmak için kımıldıyor...

Soğuk kaldırımda bir çocuk
don korkusuyla, elleri avuçlarında
elem kusan gözleriyle
çaresizliğini arasına doğradığı
kan kokulu ekmek kırıntısını
kemirmeye çabalıyor...

Torna başında, işçi bir adam
saçı - başı kapkara yağdan
gururlu gözleriyle
karnı tok yavrusunun yarınını
onuruyla kazanma sanatını
heybesinde taşıyor...

Mısır diyarında bir rakkase
peçeli yüzü; ay ışığının şavkında
günaha davetkâr gözleriyle
iniltili dansının aykırı yanını
tüm cesaretiyle baştan aşağı
kıvranarak yaşıyor...

Eskizler arasında bir şair
şekiller çizen sigara dumanında
yaşayan gözleriyle
duygularının sezgisine aldandığı
Mitolojik kahraman bakışlarını
şiir diye sunmanın telaşını
ak kâğıtlarla paylaşıyor…

02 11 2002

[GooD aNd EvıL]

yalvarıyorum dokunmayın
doluyum bugün
doluyum, dopdolu!
ağlayacak gücüm yok;
neler duymadı ki kulaklarım
neler görmedi ki
sefil gözlerim...
bir muamma gölündeyim
yalvarıyorum;
gelin bulun beni
yitik bir şehrin
kızgın çölündeyim…

[GooD aNd EvıL]

Sirkeci garı
sıcak bir Temmuz akşamı
vedalar hep ağlamaklı...
siren sesleri
duygu sarhoşu
kanatırcasına dokunaklı
yorgun ayaklarım
koşar adım

hoşça kal ıslak yüreğim
bir veda yağmuru yağıyor
saatler ayrılığı vurmakta
yelkovan akrebi kovalıyor
-gidiyorum

bir tren çığlığına kapılıp

gidiyorum sevdiğim
İstanbul denilen bu şehri
bağrından bıçaklayarak
masmavi akan kanını
sarhoş kaldırımlara yayarak

Eylül ikindisi yağmuruyla
seni sende bırakarak
içimde
kan kusan duygularla
yarı uykulu, yorgun
yalpalayarak
-gidiyorum

gidiyorum sevdiğim
uçurtması yırtılmış
bir çocuk yüreğiyle
içten içe ağlayarak
sonbahar yağmuru hüznüyle
sicim, sicim damlayarak
Fırat suyu gibi
derinden çağlayarak
-gidiyorum

isteksizim
lâkin ayaklarım
şu kırılası
kahrolası ayaklarım
yalnızlığa doğru /
koşar adım ayaklarım

laftan anlamıyorlar sevdiğim
acımasız, kitapsız bunlar
niyetleri kötü
beni sensizliğe
ölüme götürüyorlar
-ölüme götürüyorlar sevdiğim
unutma beni...

[GooD aNd EvıL]

—Bülbüle Sitem-

İş midir bu senin ki ey bülbül
Beyhude öter, öter durursun
Dal incinir,gül gamsızdır gönül
Dileğim huyun,dilin kurusun.

Nasıl bir od var, yanar içinde
Ölüm kurşunu, sanki dilinde
Söz dinlemezsin onu bildinde
Dileğim huyun, dilin kurusun.

Soluklan biraz, yorma kendini
Başka bahara sakla ezgini
Zalim yar duymaz işte sesini
Dileğim huyun, dilin kurusun.

Düşürdün derman bulunmaz derde
Uyku nedir, unuttuk sayende
Mecnun gibi, gezeriz hanende
Dileğim huyun, dilin kurusun.

Etme bahçelerde, az gezmedik
Sen varsın diye, bir gül dermedik
Sevdin de sanırsın biz sevmedik
Dileğim huyun, dilin kurusun.

Bilmez misin yaralar feryadın
Günlerdir beddua mı alırsın
Sur üflense de, öter durmazsın
Dileğim gülüne, kıran vursun.

Dileğim gülüne, kıran vursun.

Kasım 2006

[GooD aNd EvıL]

—Bülbülün Ah-ı-

Seven seveni anlarmış bülbül
Kederim seninkinden de beter
Sevenin ah-ı tutarmış bülbül
Derdine düştüm var bir yol göster.

Görmez, bilmez misin ahvalimi
Nasıl anlatayım bu derdimi
Yar hasretidir yakar içimi
Derdine düştüm var bir yol göster.

Köz, köz oldu yanar ta ciğerim
Gözler buğulu sevda tüterim
Gündüzler gece, ağlar inlerim
Derdine düştüm var bir yol göster.

Çağlamaz, kurudu göz pınarım
Nicedir hep boş yere ağlarım
Naçar bir yara gibi kanarım
Derdine düştüm var bir yol göster.

Bilmezmiş aynı derdi çekmeyen
Hemdert oldum, sen gibi inleyen
Feryadına karşılık bekleyen
Derdine düştüm var bir yol göster.

Beni de dertlere sürdün işte
Halim nice olur bu gidişle
Ah’ın tuttu bülbül,gördün işte
Derdine düştüm var bir yol söyle

Derdine düştüm var bir yol söyle

07/Aralık / 2006

[GooD aNd EvıL]

bana Sibirya'yı anlat diyorsun
anlatayım dostum,anlatayım hele
sen; beni bana soruyorsun
işte ben beni anlatıyorum dinle
söylesene sen bana Lodos Şövalyesi
harbice kaç masum yürek gördün;
yağlı urganda çırpınan
kaç geceyi yaşadın söyle
toprak yerine kan kokan?

sen hiç yalnız kaldın mı ömründe
hiç ürktüğün oldu mu aniden
işkence dolu *******de/titreyerek
bir gece kanlar içinde uyanıp
taptaze çelikten hançerlerle
kaç derin yara gördün, bedeninde
kaya tuzuyla yoğrulu!
kaç parçanı yitirdin habersiz
Sibirya'nın güneşsiz çöllerinde?

yalınayak sürgün yaşadın mı sen
kilometrelerce aç-açık
Rusya'nın keskin soğuğunda
kış ortasında su dolu hücreye
günlerce kapatıldın mı de hele
Rabbine bir kaç an sığındın diye!

kaç gün yaşadın asil Şövalye söyle
açlıktan ölenlerle aynı hücrede…

ölülerle konuştuğun oldu mu/
yalvarıp özür dilediğin oldu mu
pirinç yerine etinden yedin diye!
miden azap çektir dimi sana?
insan etinden insanoğlu yedi diye!

hücre duvarlarına mısra,mısra
işkence sonrası kanınla
asırlarca silinmez yazıyla
yaşadıklarını yazdın mı sen
yazdın mı söyle…

söylesene sen küskün Şövalye
utanma;
ayırma gözlerini gözlerimden
saklama gözyaşlarını geceden
bırak aksın yanaklarından/bırak
ben; gözyaşları mı saklamadım
saklayamadım.!

hiç gün yüzü görmeyip
işkenceden işkenceye girdin mi?
yıllarca dört duvar ardında;
tepende votka içip, raks edenlere
içten,içe kin besledin mi sen?

anlat dedin, anlatıyorum işte
ben; beni anlatıyorum sana.
su yerine, kendi kanını içip
azık yerine, insan eti yiyip
kaç gece yaşadın de hele!
yok, yok insanoğlu ağlama
anlattım işte; ben beni sana!

ben; Kırımlı Sibirya sürgünü
ben; Bektöre, ben Türk çocuğu
Anadolu'nun bilinmez gururu
ben; yedi göbek Osmanlı torunu
ben,ben işte hayatını sorduğun
kendisini anlatmasını istediğin/
kişiyim....

ben; Yunus'um,ben yorgun yolcu
ben; Erdemir, ben Süleyman oğlu
Sibirya'da yitirilen canın ruhuyum...

20.01.2000

[GooD aNd EvıL]

Ne yaşadığın devrin;
Ne de bu devrin…
Devirlerin ötesindesin
Tapınmasız bir kutsiyetin.!
Sevgi değirmenisin…

Ne Pagan ne Hristiyan,
Ne de Müselman
Sen her şeyden önce.!
İnsansın, insan…

Dinlerin ötesinde,
Camilerin,Havraların
Kiliselerin,Sinegogların dışında
İnsanca sevmenin yanındasın;
Cansın,canansın…

Törensiz, kıblesiz
Yaradana sığınan
Ezgin ve ermiş bir ruhsun.
Sen; Lisan-ı haliyle
Yunussun…

03 Nisan 2005