Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kervan

Aç da, kirpik denen tül perdeleri,
Şenlensin, gönlümün gözzedeleri...
Seni kokladığım ilk günden beri,
Güllerin kokusu pis gelir, bana.

Şikâyeti olmaz, gönlümün dardan,
Özlem, hüzün yüklü, kör tuzaklardan.
Gecenin bir vakti çok uzaklardan,
Sevgi fısıldayan ses gelir, bana.

Gerçek bir sevgide bulunmaz, hile.
Sevda kervanının yüküdür, çile.
Olmadığın bayram günleri bile,
Cenaze evinde yas gelir, bana.

28.07.2004

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kılıbık

Pirinç istedin deliden,
Almıştım, market Oli'den.
Yimpaş'tan al demiştim ben,
Diyerek koşturdun beni.

Bakmadın gözümde yaşa,
Sürdün beni her yokuşa.
Evde sen kul, ben de paşa,
Diyerek koşturdun beni.

Kız sana aşığım billah,
Etme dersen, etmem vallah.
Her emrinde haydi yallah,
Diyerek koşturdun beni.

Sen kervancı, ben de deve,
Gelme dersen, gelmem eve,
Dayak yedim seve seve,
Vurarak coşturdun beni.

Sokakta geçirdim yazı.
Eve geldim bazı bazı.
Sen avcısın, ben de tazı,
Tut, diye koşturdun beni.

Sana olan sevgim pek çok,
Bazan aç gezdim, bazan tok,
Senden büyük kılıbık yok,
Diyerek koşturdun beni.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kınalım

Okumadan sevda alfabesini,
Derdin neydi döndün, A'dan kınalım?
Hüzün deryasında sal ettin beni,
Sevgiyi gözümden tadan kınalım.

İçimde yanıksı denizler varken,
''Ben senin yoluna ölürüm'' derken,
Bırakıp gidersen bu kadar erken,
Taşımaz başımı beden kınalım.

Başrolde oynardım, aşk düşlerinde,
Mutluluk yaşardım, gülüşlerinde,
Sellerle yarışan gözyaşlarında,
Beni saman çöpü eden kınalım.

Yüzünü gömerek, boynuma yaslan,
Gönül aynasında sevgimle süslen,
Hasret tuzağında yaralı aslan,
İnlerken bırakıp giden kınalım.

Ne dertlere düştüm, sana kaygıdan,
Hüzün dersi aldım, hazin öyküden.
Uyarır her gece derin uykudan,
''Seviyorum'' diyen sedan kınalım.

Yanağından akan billur sellere,
Uzanır dudağım binlerce kere.
Beni Azrail'e göz göre göre,
Veren bu ayrılık neden kınalım? ..

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kırıldım Ona

Kahverengi badem, gözleri vardı,
İri gözbebeği, sevda bakardı.
Yakından görünce, büyüsü sardı,
Daha ilk bakışta, vuruldum ona.

Gurbet denizinde, yorulduğum an,
Ne bir ada vardı, ne de bir liman,
Ben bir kazazede, o cankurtaran,
Son an can havliyle, sarıldım ona.

Hayat bir iskambil, ben yalnız asım,
Ayrılıkmış meğer, vuslata hasım.
Umutlarım öldü, yaşıyor yasım,
Bir kapris uğruna, darıldım ona.

Hüzün bahçesinde, özlemler ürer.
Yaşam defterimi, çileler dürer.
Artık bu ayrılık, bir ömür sürer,
Gelse de barışmam, kırıldım ona.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kırktan Sonra

Herkese gösterir melek yüzünü,
Gönlünde şeytanı saklar her zaman.
Gözyaşı ardına gizler özünü,
Vurmaya fırsatı bekler her zaman.

Tükenmiş baharı, geçmiş zamanı,
Körpe kız misali, tüter dumanı.
Katar birbirine sapı samanı,
Sözüne dürüstlük ekler her zaman.

Kendisi uyanık, erkekler aptal,
Halleri alımlı, dudak arzuhal.
Acep var mı diye yeni bir şapşal,
Gözleri çevreyi yoklar her zaman.

Sevda rolü yapar, Leylâ'dan beter.
Sevdaları beş on Mecnun'a yeter.
Ayakta başlayıp, yatakta biter,
Yastığı iştahla koklar her zaman.

Tuzağa düşürür ebleh birini,
Kandırır gönlünde alır yerini.
Ele çamur atar, kendi kirini,
Zemzem suyu ile paklar her zaman.

Eğlenmeye gider, fönlüdür saçlar,
Çevresini sarar, yüreği açlar.
Zampara yaşarken seveni suçlar,
Kendi ayıbını aklar her zaman.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kırmızı

Türklüğün onuru türkü dilimde,
Mertlikle yiğitlik kılıç elimde,
Bir başıma kalsam Anadolu'mda,

Böldürmem vatanı, kan seli gelsin,
Nice hain varsa, tekmili gelsin.

Çenesi salyalı, azgın kefere,
Sarıldı haçına, çıktı sefere,
Atatürk'ten kalan aziz esere,

Her kim göz dikerse, tarihe dalsın,
Çattığı belâyı orada bulsun...

Herkes bilmeli ki, öfkemiz derin,
Şehit kanlarıyla ıslanan yerin,
Altında kefensiz bekleyenlerin,

Eşlerinin ahı yerde mi, kalsın?
Asil Türk gençliği öcünü alsın.

Dostlukla yanaşmaz, düşmanın merdi,
Alçakça bölmektir, işgaldir derdi.
Kimseye bırakmam mukaddes yurdu,

Her Türk silahını eline alsın,
Cenk bize düğündür, davullar çalsın.

Kahpenin hançeri girmiyor kına,
Pusuda saklanır, vurur bağrına,
Canım feda olsun vatan uğruna,

Kefenim ak değil, kırmızı olsun,
Üstünde hilâli, yıldızı olsun.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kısmet

İşe yaramıyor, feleğe küsmek,
Boynuna sarılmak, bağrıma basmak,
Saçını okşayıp, çiçekler asmak,
Niyet olsa bile, kısmet olmuyor.

Yollara gerilmiş, gizli bir perde,
Sen ayrı bir yerde, ben ayrı yerde,
Gönül gözlerine bakmak ister de...
Niyet olsa bile, kısmet olmuyor.

Gurbette açılmış, gülün goncası,
Yüreğe oturmuş, derdin incesi,
Bir kezcik vuslata ölüm öncesi,
Niyet olsa bile, kısmet olmuyor.

Sevdalı gönlümü yollara sermek,
Her adım başında umutlar dermek,
Hüznü döke döke yanına varmak,
Niyet olsa bile, kısmet olmuyor.

Sen orda, ben burda, gönlümüz darda,
Mutluluk güneşi doğmuyor yurda.
Özlem düğümünün çözümü var da...
Niyet olsa bile, kısmet olmuyor.

04.03.2005

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kıyamam Sana

Hayranlık içinde, gözüne bakıp,
On ömür yaşasam, doyamam sana.
Dürüstüm diyerek, karşına çıkıp,
Yalan söyleyerek, kıyamam sana.

Kendimi harcarım, çekerim çile,
Ömrümce dost kaldım, mertliğim ile.
Sevdalı gönlünü ben bile bile,
Yalan söyleyerek, kıyamam sana.

Bilirim, yüreğim yara alacak,
Bilirim, şu gönlüm garip kalacak,
Bilsem ki, bu yüce sevdam ölecek,
Yalan söyleyerek, kıyamam sana.

Kıramam, gönlünün kristalini,
Yazdım, çilekeşin arzuhalini,
Suçumu bağışla, uzat elini,
Yalan söyleyerek, kıyamam sana.

İdam sehpasını gönlüme diker,
İpi yüreğimin boynuna takar,
Bahtıma kahreder, ipini çeker,
Yalan söyleyerek, kıyamam sana.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kıyamıyorum

Usandım diyemem, ölçüp biçmekten,
Arşını bir yana koyamıyorum.
Hüzün bardağında sevda içmekten,
Çok fena sarhoşum, ayamıyorum.

Üzdün dünlerimi, bozdun yarını,
İnatla kazarsın, aşk mezârını.
Silmeye gönlünün mektuplarını,
Elimi silgiye koyamıyorum.

Piştim ateşinde, döndüm veliye,
İşkence yakışmaz, mahzun köleye.
Ayrılık zehiri elinden diye,
Ne kadar içsem de doyamıyorum.

Ben miyim bu kadar ucuz saydığın,
Sevda sokağında çöpe koyduğun?
Akılsız gönlünle, körce uyduğun,
Hilebaz şeytana uyamıyorum.

Ziyaret misali, kırdığın dala,
Gönül niyetimi bağlarım hala.
Meçhule yolcuyum, bindiğim sala,
Umut küreğini dayamıyorum.

Gönlümün sazında hasret tangosu,
Mızrabın ucunda sitem çıngısı.
Gözlerin acımaz, infaz mangası,
Yediğim kurşunu sayamıyoırum.

Kepaze gönlüme, kezzap dökerdim,
Çelik mengenede, ahla sıkardım.
Öfkemi alamaz, kibrit çakardım,
İçinde sen varsın, kıyamıyorum...

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Kilis Lisesi

Lisenin çevresinde dolaştım adım, adım.
Orada bıraktığım yıllarımı aradım.

Bir zaman tünelinden uçtum, gittim bir yere,
Yirmisekiz yıl önce yaşadığım günlere.

Dostluklar bir başkaydı, arkadaşlık bir başka,
Bu lisede kapıldım, ilk sevdaya, son aşka.

O güzeli sevgiyle andığımı kim bilir?
İlk gördüğüm gün gibi yandığımı kim bilir?

Bina aynı taş bina, hava bir başka çeşit,
Hem Çitlembik, hem Çolo, Hem de gitmiş Kaz Reşit...

Dözyem direktör vardı, kulübesi duruyor,
Sanki yine kapıda, kravatı soruyor.

Bu taş bina, bu lise benim için bir anıt,
Yaşam boyu çektiğim özlemlere tek yanıt.

Bir sıra arkadaşım, Mehmet Karataş vardı,
Hayat ne güzel, derdim, ters ters bakar, kızardı.

Lisedeki gençlere bir Nacar vardı, dermiş,
Yazdığım şiirleri ödev olarak vermiş.

Unutmasın geçmişi, hazırlarken yarını,
Bu sevgili gençlerin kırmasın notlarını.

Dünyayı bırakarak giderken, yavaş yavaş,
Sana sonsuz selamlar, aziz dostum Karataş...

Faruk Nafiz geçseydi, Kilis'in lisesinden,
Bir Han Duvarı daha yazar inan, yeniden.

Taş binanın önünde gamlıyım, tasalıyım.
Binlerce yıl yaşasam, ben Kilis Liseliyim.

Mehmet Nacar