Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Çözemedim

Aldandım bir kara göze
Kandım baldan şirin söze
Gül yüzünü süze süze
Gülüşünü çözemedim.

Gel dedikçe koştum sana
Çevirdin yönünü yana
Bıraktın tozu dumana
Kaçışını çözemedim.

Gah barışık gah küsersin
Avuçlarıma düşersin
Gördüğün an ürperirsin
Bakışını çözemedim.

Çok bekledim sabır ile
Dua, niyaz, hatır ile
Felek vurdu satır ile
Yakışını çözemedim.

Dertsiz başa gam yüklendi
Yürek yaram tazelendi
Mansur gibi kul tükendi
Akışını çözemedim.

MANSUR EKMEKÇİ 31/10/2003

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Dediler-1

Kâinatı gezdim aştım
Sevdanın yeli dediler.
Aşk ile deryaya taştım
Sevginin seli dediler.

Kulların seyrine daldım
Bin bir çeşit huylar aldım
Kötüyü nakş edip saldım
Muhammed gülü dediler.

Hâk aşkıyla yandım öze
Nefsi boğdurmam boş söze
Düştüm ateşlere, köze
İbrahim gölü dediler.

Duydum hilebaz kulları
Kalpten dökülmüş pulları
Şerre uzanır yolları
Yobazın çulu dediler.

Kulda hayâ bitmiş gördüm
Nefsi sabır ile ördüm
Ahlakı, edeple verdim
Erenin kolu dediler.

Ehl-i Beyt yolunu seçtim
Pir elinden bade içtim
Sırat köprüsünden geçtim
Kalbinin yolu dediler.

Topluma girdim karıştım
Cahil fendiyle yarıştım
Küs durmadım hep barıştım
Bu yüzden veli dediler.

Hallac ile dara geldim
Hâr içinden nara geldim
Bülbül gibi zara geldim
Görenler deli dediler.

Edep erkân bilmez kula
Yazık oturduğu çula
Şerefi satınca pula
Günahkâr eli dediler.

Gönülde kaynar çift kazan
Biri yapan biri bozan
Ömür mevsimlerim hazan
Kurumuş çalı dediler.

Yaşarken sürmedim sefa
Sefa çeken görür cefa
Öldüm dirildim bin defa
Yaşayan ölü dediler.

Hâkkın divanında durdum
Aşkı, can evimde gördüm
Arı gibi petek ördüm
Mansur’un balı dediler.

Mansur Ekmekçi 21.12.2004

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Dediler-2

Dünyaya düştüm toz oldum
Toprağın kili dediler.
Toprak renginde boz oldum
Odunun külü dediler.

Yaşamın var bir gayesi
Türlü mahlûkat payesi
Dünya, ahret fuayesi
Yaşar Hâk kulu dediler.

Hâkka edilen her secde
Vücut zuhur bulur vecde
Nar-ı cehennemde sacda
Yanmayan Ali dediler.

Gördüm yetmiş iki millet
Otuz’u hoş Kırk’ı illet
Savaştan doymayan zillet
Şeytan’ın dölü dediler.

Topraktan aldım bozumu
Felekle böldüm kozumu
Savurdum yele tozumu
Asuman tülü dediler.

İnsan sabrında baz oldum
Acı kalplerde haz oldum
Tipi, boran’da yaz oldum
Boş değil, dolu dediler.

Doldurdu mey verdi saki
Evvel Huda kalır baki
Ali’nin askeri Naki
Sunduğu dolu dediler

Sırrımı açtım taşlara
Taşlar gönderdi kuşlara
Gözümden akan yaşlara
Yağmurun seli dediler.

İnsanın var iki yüzü
Yokuşla doludur düzü
Birbirini tutmaz sözü
Denizin mili dediler.

Mide değirmeni diştir
Haram kazanç kötü iştir
Yetimi üzen söz boştur
Kesilir dili dediler.

İhanet, kin, gıybet ile
Müşkül haller gelir dile
Dil ekini verir yele
Kötünün hali dediler.

Edepli kuldan üreyen
Edebi atıp türeyen
Çakallarla bir ürüyen
İstiyor yalı dediler.

Erken gördük ahir demi
Leş yiyenler ister yemi
Gider mola batan gemi
Azrail salı dediler.

Doğruları sundum kula
Kulu değişmedim pula
Yunus ile girdim yola
Mansur’un dili dediler.

Mansur Ekmekçi 01.02.2004

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Değiliz

Selamı sabahı kesen güzel kız
Namert yuvasında yatan değiliz.
Gül yüzün Erciyes Dağı’ndan da buz
Yetimin hakkını yutan değiliz.

Özünü intikam kin, nefret sarmış
Geçmişin karamsar ah ile zarmış
Bahçende kuruyan güllerin varmış
Köküne, ağuyu tutan değiliz.

Güzelde hoş sohbet güler yüz olur
Yüzdeki güzellik sevgiyi bulur
Sermayemiz kalptir o bize kalır
Köreltip, zindana atan değiliz.

Gönül gözümüz tok bakmaz saraya
İkilikle nifak sokmaz araya
Her dem merhem olduk azgın yaraya
Mazlumu, zalime satan değiliz.

Gönül şehrimizde cevherler dolu
Bu kapıdan geçer muhabbet yolu
Mansur’un sevgisi gönlünde ulu
Eğriyi, doğruya katan değiliz.

Mansur Ekmekçi 07.06.2004

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Değme Gönül Yarama...

Feleğin işi ne gönül bağımda
Bağın sahibi var, bağban arama.
Yaralı yüreğim felek ağında
Değme tabip değme gönül yarama.

Dermansız dert sardı yüreğim yâre
Acılara mahkûm, can pare pare
Lokman hekim bile bulmadı çare
Değme tabip değme gönül yarama.

Gönül evim harap, ah ile zarda
Feryada gücüm yok kalmışım darda
Kimsede bulunmaz, merhemim yarda
Değme tabip değme gönül yarama.

Beyhudeyle geçen ömrü ararım
Deva bulmaz sevda, küllü zararım
Mansur’um göçsem de budur kararım
Değme tabip değme gönül yarama.
08.03.2005

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Demet Demet

Gönül bahçesine girdim
Çiçekleri demet demet
Dedim el atayım derem
Sardı beni demet demet.

Bağı solgun bağban yorgun
Gönül yasta kalbi dargın
Gördüm ki sevgiye vurgun
Feda ettim demet demet,

Bahçesinde sümbül, lale
Koydu beni halden hale
Savurdu aklımı yele
Ele verdi demet demet.

Koynunda beslemiş narı
Acep kimin nazlı yarı
Çiçek çiçek gezen arı
Kovan balı demet demet.

Şeker, şerbet lebleri var
Zülüf altı gerdanı kar
Mansur boş yere ahu zar
Çekme gelir demet demet.

Mansur Ekmekçi 20.02.2006

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Dermanım Ali

Müşkül yüreğime nur ile doldun
Derdimin ilacı, dermanım Ali.
Zahiri âlemde rehberim oldun
Damarımda kanım, sultanım Ali.

Kin, nefret verene sevgi besledin
Nakkaş yüreğine alıp işledin
Yeşerttin umudu ruhu süsledin
Kalbimde imanım, gümanım Ali.

Seni zikretmeyen cahiller üzgün
Kervandan ayrılan yolcular sürgün
Şanını bilmeyen öğrenir bir gün
Dünyamda devranım, merdanım Ali.

Allah’ın aslanı, kudretli elçi
Hâk yolunda imam, bazen de çerçi
Ehli Beyt babında Mansur’un bekçi
Ruhumda fermanım, mihmanım Ali.

MANSUR EKMEKÇİ 18/12/2003

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Dinmeyen Ateş

Beden gider, gönül bâki
Sevdası, hediye kaldı.
Gönül çorak, görmez saki
Viran bağa baykuş daldı.

Bağım solgun bağban yorgun
Nefis duvarlarım örgün
Düştüm yar eline sürgün
Dermansız dertlere saldı.

Yanar bağrım düştü öze
Öz vakitsiz geldi göze
Mansur, güman koyma söze
Dinmeyen bir ateş kaldı.

Mansur Ekmekçi 25.01.2006

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Diyeceksin

DİYECEKSİN
Hele bir düş de gör, tanı dostunu
Başına gelene hal diyeceksin.
Kurutur canını, alır postunu
Kaderime çıkan fal diyeceksin.

Doğarken, başlarsın elif’le söze
Gençlik çağın biter dönersin öze
Yaşadığın hayat gelirken göze
Murada ermeden zal diyeceksin.

Kaderin cilvesi gelince başa
Genç, yaşlı dinlemez bakmaz hiç yaşa
Karun kadar, zengin olsan da boşa
Hani edindiğim mal diyeceksin.

Güvendiğin dağlar, karla dolacak
Değerin, miskale zerre olacak
Gözünün perdesi birden solacak
Gel artık, kapıyı çal diyeceksin.

Dizindeki bağlar bir bir çözülür
Gönül ırmakların tene süzülür
Umut damarların hepsi büzülür
Sanki kurumuş bir dal diyeceksin.

Vücudun şehrini sararken duman
Lokman-ı Hekim’e verir mi aman
Hayat tadın, zehir olduğu zaman
Ecel şerbetine bal diyeceksin.

Sen de Mansur gibi tanık olursun
Ettiğini o gün canda bulursun
Boş gören gözlerle bakakalırsın
Ya Rab, emaneti al diyeceksin.
Mansur Ekmekçi
05. Mayıs 2008 (Amcanın vefatına)

Mansur Ekmekçi

[GooD aNd EvıL]

Diyemiyorum

Söylenecek gibi değil be dostum
Yalana bürünüp diyemiyorum,
Yüküm Lal-ü gevher giyilmez postum
Bana sofranı ser diyemiyorum.

Sırra mazhar oldum durdum sözümde
Ateşinle yandım piştim közümde
Güler yüzün sindi, mahzun yüzümde
Sana, bir buse ver diyemiyorum.

Sevda iksiri bu, dumanı tütmez
Gönül muhabbeti menfaat gütmez
Gül olmazsa, bülbül dikende ötmez
Bahçenden bir gül der diyemiyorum.

Temiz kalbin, özü sözü hoş olur
Sevenin gönlünde yerini bulur
Aşkları bitse de sevdası kalır
Gönlünde aç bir yer diyemiyorum.

Gözlerin bir yıldız gönlüme akar
Bulanık bendimi, kalbimi yıkar
Mansur’un hilebaz aşklardan bıkar
Kapım açık, gel gir diyemiyorum.

Mansur Ekmekçi 01/09/2004

Mansur Ekmekçi