Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Hazır Olsun Sevda Sefineleri
Züldar Begüme İkinci Güzelleme
2/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Pınarın başucunda kuruyan dudak,
İstemez mi öpülmeyi?
Ya da...
Öldürülmeyi pisipisine Ciğerdelen'de
Mitolojik ışığın savaşçısı.
yani ancak kendini bitirir zaman,
Ve yağmaya sevdalı havadaki bulut.
Kaf dağında uluyan kurt ise Zü,
Boşa yorar sesini sabaha karşı.
Çünkü en yorgun zamanıdır.
Bilcümle ehli nisa,
Bedeninin kalafatındadır,
Leventlerse yarın için,
'Heyemola' avında
Yarınki demir alma vaktine,
Hazır olsun diye sevda sefineleri.
Yani elleri beyinlerine denk değildir.
Bu yüzdendir saçların halat halat uzaması,
Ensesini tıraş etmeyen herkes
Aslandır kendince ya da Zü.

Her düze indiğince kıl kopar yelesinden.
Zordur aşk ehlinin işi...
Bence ummanlar kurutmaz susamışlığını
Ve çöllerle kuşatılmışlığını
Aşık adamının hala iş iniyorsa belinden...
Ona vermek gerek bir fırsat daha,
Ve bir bardak kevser-i nil'den
O yüzden buçuk nöbetindedir
İçi masif kuma kesen saharada yürekler,
Ama... Ama... Ama Züldare...
Saçlarını tarayan bir yıldız gibi
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız
Sen ey begümler başı kız
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın,
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah dudaksız, dilsiz hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

İnerler Gökyüzü Ecinnileri
Züldar Begüme Yirmi Üçüncü Masallama

23a/:
Ey Zü...
Zaman çevrim çevrim çarkılır.
Devran delirir ve devrilir...
Ay yuvasından uzaklaştığı zaman,
Bir telaş alır ya yıldızları.
Ya da savaşlar arifesinde uzun gözlü kızları...
Onun gibi bir şeydir Züldar'ın ki.
Sayın ki aşağı inerler gökyüzü ecinnileri.
Elleri ışık,
Gözleri kan keser.
Burunları buhurdan keser.
Rüzgarlar eser iki yüz ellinci sahifede. Her kefede ayrı tartar zulmün terazileri. Kendi yavrularıyla oyunlar oynar Camgardam dağının kurtları. Ama ya başkalarının yurtları ve yurt içre ciğer pareleriyle? ... Bilen azdır bu durumu. Bir ben bilirim bir de Züldar kızın bilgin dedesi sezinler. Bilgece 'mır mır' döker dili ile dudağının arasından. Karasından daha iridir onun göz akı. Onunki güman. Endişesi sayın ki sultanın endişesi... Şehzadeler için ikircik duyar halife. Nasihat eder onlara bin bir gece masallarından.
Ancak dinleyene kar eder öğüt.
2x2, 4 eder ya Zü...
İşte oraya dercolur cümle alem,
Yalan yarılır ekvator kuşağından,
Sahte ozanlar ağıt yakarlar her gidene,
Ama kurur gözlerin bin yıldır harlayan lüleleri,
Elleri at ve arpa devşirir,
Son uğraşa ter biriktiren erler.
Her pervane ışığa koşar,
Yanar tabii ki...
Öyle ki acun acı ile gerdeğe girer.
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldar.
Bilmezsin bütün bunları Zü.
Bilemezsin de doğal olarak.
Rüzgarları esen iki yüz ellinci sahifeyi,
Ve Camgardam dağının kurtlarını...
Bilir misin yoksa Züldar kız?
Ah zamane hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kahraman Kehkeşanlar İlindeyiz
Züldar Begüme Yirmi İkinci Masallama
22a/:
Ey Zü,
Züldar kız...
Sarsıl ezoterik hız.
Dur beyzi yörünge.
Belert gözlerini kahinleri görende.
Samiri savaşçılarını karşıla.
Baraklara gözyaşı dik saç telinle.
Oturduğun ülkenden korkma.
Mırıldan yine lale güzellemelerini.
Usul ve gevrek ve ürkek...
Kahraman kehkeşanlar ilinde titreyerek.
İyinin kötü komşusu olmaz mı Züldar? Olur elbette. Her illette bir basil aranmaz. Ama... İşte, şu dağların altına da bir kötü kalp gömmüştür racalar ay bulutların arkasındayken belki. Say ki yuva kurmuş masallardan kaçan bir harami garval. O da kendi ülkesinin baranisini örüyordur ne yapsın? Yani hayvani bir ütopya onunkisi de. Böyle buyurur iblis.
Cengaverleriyle, satır aralarında sevda geçen şarkıları katleden kara vezir.
Rezil mi rezildir ama...
Belki de hekim-i Lokman-ı Derman'dır.
Ya da kervansaraydır bir kozmik durakta.
Derdine çare için yani.
Hani kim olmak istemez sevdiğiyle develer ıkhınca ay ışığı altında bir kuytuda? Veya Taç Mahal'in begümü ile el ele? Ya da dil dile seninle. Tılsımlı listeyle birlikte ömür sürmek ilelebed? Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin Zü...
Her illette aranan basili,
Masallardan kaçan haramiyi,
Hekim-i Lokman-ı Derman'ı,
Ay ışığı altında ıkhan develeri,
Ve böyle buyuran iblisi...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa tarih-i kadari'yi Züldar kız?
Ah avare hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kefir İçer Cengiz
Züldar Begüme Dördüncü Masallama
4a/:
Eyva Zü...
Ay'da, beklenen misafirdir zamanda...
Utangaç güneş de bile.
Seyyareler ağıt yakar ya kendine,
Her dönüşte coğrafyaları kabarır onların.
Zamanın sonudur,
Unutur herkes nereden geldiğini.
Ve anımsamaz nereye gideceğini kainatta.
Biz de bir dul kadın oğluyuz aslında Zü...
Bizim türkümüz de 'güzelavratotu' kokar.
Bir gün beklenmedik bir an çıkagelirse uzak bir şiiristandan. Yalın ayak. Delirir tüm ülke. Ve delirir tarlalarda gün vurgunu şesikamerler. Yuvasına dönen leylekler gibi son savaşa gidenler bile delirirler. Suların rengi döner sarıya. Dağlar kızıla çalar. Herkes gibi sen de Zü... Halaya durursun bağ bozumunda. Şıra damıtır, şarap sunarsın Nedim'e ve bana. Ya da kefir Cengiz'e. İskitler suya iner. Dalgalı saçlarını yine bir vezir tarar amazonların. Yatırıp dizindeki yalnız hanlarda. Savaşçılarla oynar görünür zaman. Çok kızar uzakta bir kahin zamana bakıp ihanet penceresinden. Araya aralık girer. Onlara: 'Sizi uyardım,' diye bağırır iki yüz ellinci sahifesinden Zend Avesta'nın. Yani kitab-ı Kadvar'ın: 'Kim ki eder, ancak özüne eder.' Kendine uygun düşmeyen ölür veya gider dönülmez yola Kaf-ı cebelden. Arkadaşlar seçilir ya mayısın altısında. Neden? Ben de bilirim ama söylemem.
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldar.
Şarap sunulunan Nedim'i.
Ya da kefir içen Cengiz'i.
İskitlerin suya inmesini.
Bilmezsin Zü...
Bilemezsin bunları.
Gün vurgunu şesikamerleri,
Yuvasına dönen leylekleri,
Son savaşa gidenleri,
Yuvasına dönen leylekleri,
Son savaşa giden ve delirirleri,
Şarap sunulan Nedim'i,
Ya da kefir içen ve keyiflenen Cengiz'i,
Suya inen gün yangını İskitleri,
Amazonların dalgalı saçlarını tarayan kara veziri...
Bilir misin yoksa? ...
Kitab-ı Zend Avesta'yı Züldar kız?
Ah Mongolik hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kişner Al Koşumlu Taylar
Züldar Begüme Yirmi Yedinci Masallama
27a/:
Yani eyvallah Zü...
Kuşlar var ya bu kuşlar,
Her sabah helalleşirlermiş yeryüzü ile.
Ben serçenin yalancısıyım.
Öylece söyledi bana ıslık çalarak,
Yer ve göğün amansız savaş tarihini.
Ve kuşların casusluk öykülerini...
Mavi ile kahverenginin oran hesaplamalarını.
Ve renk ve matematik üzerine ne varsa bir bir...
Ancak Zül... Hesap her zaman doğru çıkmaz küçük örenlerde. O yüzden öter baykuşları korkunun. Ancak kasadarlar bilir hesabı. Şah, sağlam basar yere. Nere dere, nere köprü bilir atlar. Atlı, berk kavrar dizgini. Zamanların gezgini Hızır çıkagelir. Yani Züldar kız eline geçirdiğin her cisim ağır değildir. Bir anlat, bir daha anlat bakalım kim dinler masalını? Yaralanmışsa alemdar, bayrağı düşürmek zül sayılır geridekilere. Gediklilere sırma kuşanmak bir bedele dayanır tabii ki. Hem de ağır bir bedele. Başından kanlar akan sonunda beyni ile yüzleşir bunu bil. Bağırır can acısıyla bağrından oklanan muharip. Aradaki dostluğu kur arada bir. Ki zaman işlesin. Kişnesin al koşumlu taylar. Cebeciler homurdansın. Gücünü unutarak delikanlının üzerine atılmak kime yarar ki? Yüzü yaralamışsa güzelin, ölümü arzulanır be Zü. Sonra da fırsat verilir yüreğinden yakalanmasına. Ama o kaçmıştır başka bir boyuta şimdi. Ancak şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Korkma. Bilmezsin bütün bunları.
Bilemezsin.
Yer ve göğün amansız savaş tarihini,
Mavi ile kahverenginin oran hesaplamalarını,
Korkunun baykuşlarını,
Zamanların gezgini Hızır'ı,
Gediklilere sırma kuşatan mabeyinciyi,
Bağrından oklanan muharibi,
Al koşumlu tayları,
Cebecilerin sabırsız homurdanmasını...
Bilir misin yoksa zamanın gezginini Züldar kız?
Ah gedikli hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Mankurt İşkembesi İşkencesi
Züldar Begüme Yirmi Altıncı Masallama
26a/:
Ey Zül...
Eskiler harp derdi,
Şimdikiler savaş...
Savaş ve ölüm iki kardeştir,
Eştir kıyımına mazlum canların,
Anaların yürek tandırında harlanmanın,
Ne tadı, ne acısı, ne de kokusu bilinir...
Can akar Zü...
Çıkmaz can.
Çıksa da hiçbir şeye benzemez kokusu.
Yalnızca 21 gram eksilir bedenden. Ne senden, ne de benden bir şey alır can alan. Ya Zü? Biz veririz. Altın tepsiler içinde hem de. İşte ölümdür bu. Su sanki. Çıkmaz akar... Can boğazdan çıkar, denir de... İnanma. Ateş üstten yakılırmış meğerse. Yani can ve ateş... İki düşman. Ama yine de iki kaderdaş. Savaşta oyalanan at, aslında kafasına mankurt işkembesi geçirir de habersiz kişner kışta, kıyamette. İşte bu nedenle bir gün ben de türkü yakacağım kendime. Ve elime yemen kınası... Oyun sırası belki bana da gelir o zamanda. Bir tartışma çıkar belki Hanya'da, belki Konya'da. Bu tür münakaşalar idman sayılır muktedir olana haddızatında. Zaten sık sık çıkar Bozok'ta Celal amcaların başkaldırısı. Belki de şu kadar yüz kere. Sonuç? Boş ver be Züldar. Böyle zamanlarda baba dostlarına sığın. Akıllı ve bilge olanlarına zahir. Onlar seni uyarır. Kayırır seni bin kişilik tımar sipahileri. Biz insanız, onlar da insan. Ancak bu kadar yakın olman doğru değildir dağlara. Yakınlık gösterilmez, görülür. Seni sevdiklerindendir yakılan türkülerin nakaratı. Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin Zü can.
Neden 21 gram eksilir vücutlar ölüm ardından,
Savaşta oyalanan atı,
Kafasına mankurt işkembesi geçiren celladı,
Bozok'ta Celal amcaların başkaldırısını,
Bin kişilik tımar sipahilerinin savaş ardı yasını...
Bilemezsin.
Bilir misin yoksa Bozoklu Celal amcaları Züldar kız?
Ah tarihsel hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Mecnunun Sesi Kuburdan Gelir
Züldar Begüme Yedinci Masallama
7a/:
Eyva Zül...
Ayağımızın altıdır yeryüzü.
Türabsa yürek toprağıdır.
Bazen tarlada serilidir,
Bazen mezarda...
Çöl, ölüsüdür türabın.
Mecnun'un sesinin bundandır kuburdan gelmesi.
Leyla'nın türküsü yanık yürekten...
Develer de olmasa vah çöle,
Vah ebabiller dostu beglerin haline vah...
Kervan ağır ağır duyumsar çölü.
Lokman'dır beklenen şimdi çadırda,
Her aralıkta kar yerine tuz yağar çöle.
Deveci başı kumlara ıkhar.
Develer ayakta kalır. Sızlanır vahaların üflemeli çalgıları kız Zül. Cümle anneler ağlar. Leylaları göz çizgisidir manzarayı belirleyen ortalama. Beglerin oğlu bile bu yaralar yüzünden hasta olmuştur ay kız. Hiçbir ilaç derdine derman olmaz yüreği sıvazlananın. Sızım sızım sızlananın acısını yine bıçaklar keser. hekimlerden birisi ise oku atan, kimden çare umulur ki? Yarayı iyice incelemek iyileşmeyi neden hızlandırsın ayrıca Zü? Yarayı açan da kapayan da kişinin kendi kanıdır. Bir merhem yapılmışsa sevgiden, ancak faydalı olur kız Zül. Uzun aramalardan sonra bulunan çare belki de umudu aşındırmıştır. Saklandığı yerden bulunup getirilen prenslerin sırmaları kopmaz mı? Kopar elbette sarı sırması ve kumral başı. Başını kestiğin düşmanın rehavet bırakırsa sana geride. Kaderler de ortaklaşa yaşanır. Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin kız Zül...
Sesi kuburdan gelir Mecnunu,
Deveci başı kumlara ıkhmasını bıçak altında,
Vahaların gizemli üflemeli çalgılarını,
Yarayı açan da kapayan da kişinin,
Uzun aramalardan sonra bulunan çareyi,
Saklandığı yerden bulunup getirilen prenslerin sırrını,
Başını kestiğin düşmanın rehavetini...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa begler oğlunun çaresini Züldar kız?
Ah tıbbi hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Pusulası Şaşkın Gemiler
Züldar Begüme Yirmi Beşinci Güzelleme
1/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Ben otururum da son yazdığım şiirimin,
Cam kırığı kirpiklerinin eflatun gölgesine,
Ve seni can cidarında temaşa eylerim.
Demirli camlardan puslu,
Ve tahta kapılardan umutlu,
Bakardın sen de pusulası şaşkın gemilere.
Yani Zü...
Genindekilere delirir ve koşardın.
Tutamadığım ne kadar balık varsa deryada
Ve varsa yazgımın üzerinde her nice,
Hemen her şeyi beyaz olan,
Bir benim saçlarımı,
Bir şiirimizin ak kefenini,
Bir de senin kapı ardı saklılığını okşardı.
Zü... Şimdi ise,
Kırık camları kalbime batırır beyit beyit
Benim cam ardı özlemlerim.
Dökerdim oysa güneşi ışıl ışıl
Devri Kerem'de ben de suların tenine.
Islak ıslak sarılırdı her zifaf nefesi,
Ve ıslık ıslık dolanırdı,
Sarmaşığım kolları hayaline.
Camlara sinen anılarımdaki buğulu gölgelerdir,
Ve söylenenlerdir ardımsıra bohçamdaki azığım.
Ama bunlar asla belirlemez yol işaretlerini
Kalahari çöllerinde arandığım rastlantımı ve de.
Zü bela! ...
Unutulmayacaktı oysa ya da unutulmamalıydı
Kozmogonik diyarlarda sensiz geçen her yolculuk.
Çünkü... Çünkü... Çünkü Züdar kız,
O yolculukta aşk, menzili yaşamdır.
İşte bundandır yıldızların gözünün seğirmesi.
Bundan Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız.
Sen ey begüm kız,
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın şu anda.
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah memati hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Zeki İle Zekiye'nin Matematik Yolculuğu
1/:
Binip sayıların sırtına
Sayısal bir yolculuğa çıkarız.
1 artı l eşittir ise 2'ye
Ben Zeki'yim.
Ben de Zeki'nin kardeşi Zekiye.
2/:
Köprü kurarız 10'dan ona.
Toplarız alayını bir kümeye
Tüm asal ve asalak sayıların
Sağına virgül koruz, soluna sıfır.
Ben Zeki'yim.
Ben de Zeki'nin kardeşi zekiye.
3/:
Binip sayıların tılsımlı atlarına
Çıkarız sihirli bir yolculuğa.
2 + 2 = ise 4'e
Değmeyin keyfimize
Ya 5 + 3 = değilse 7'ye
Yazıklar olsun beynimize.
Ben Zeki'yim.
Ben de Zeki'nin kardeşi zekiye.
4/:
Buluruz çevresini karenin
Ve ikiz kenar üçgenin alanını.
Birbirine çarparız rakamları.
Artanları çantamıza toplarız.
Oluruz bir küçük sayı çobanı
Sayıları uzayda yaya yaya
Ulaşırız şeffaf yıldızlara
2 kere 2 eşit ise 4'e
Bölünce 10'u 2'ye.
Dijital bir kelebek oluruz
Konarız 3'e, sonra 5'e
Yaştaş oluruz 7'ye
Ben Zeki'yim.
Ben de Zeki'nin kardeşi zekiye.
5/:
Binip sayıların sanal atlarına
Çıkarız matematiği fethe.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Semada Sultanı Veled
Züldar Begüme İlk Masallama
1a/:
Destani ve tebellür etmiş ülkelerin birinde, Todfarn diyarında oturursun sen Züldar ve Nedim'den gizemli mısralar mırıldanırsın. Baki'den salya sümük...
Ama neden titreyerek?
Ve usul ve gevrek.
Ve bir afeti devransın çarkıfelekte. Çarkıfelekse semada sultan-ı veled. Dönerek burulur salyangozvari zaman. Her an; öncenin oğlu, sonranın babası sayılır kozmoğrafyada. Bu coğrafyada her şeyi önce Kerem yakar. Yayılır mısra şiir eline sis gibi. Diline gezgin türküler dolarsın. Ve kaçkın öyküler...
Allısın Zü,
Akıllısın kız Züldar.
Bir sütdişi gümüş şamdanın vardır uzak uzak bilge ninelerinden kalan. Bir de şamdan üstüne yalan... O her yanı ışıtır da kendini ışıtamaz mavi tavanda. Sık sık şamdan altında ışıktan mısralar örerken görürüm seni. Trabzon işi...
Ama neden titreyerek?
Ve usul ve gevrek kız Züldar.
Nefesini atlas bir tül gibi hışırdatırsın poyraz cenahından. Yanar mekanın kulağındaki seda kentinin çorak anları. Anıları bıldırcınlar yer. Bıldırcınları hain kurtlar... Hırlayarak. Yüksek bir dağ hayallersin sık ve yoğun. Seyrek dallar arasına güzel bir yuva kurmak istersin kuş gibi.
Yani misali kaknüs.
Yani cebel-i Kaf'ta bir üs.
Münzevilik iyi gelir bazen beşere. Amma... Her yerde bir şey vardır senin ve benim yüreğimizi Azazil işi mengenesinde sıkan Züldar. Mesela cengaverleriyle, satır aralarında sevda geçen şarkıları katletmektedir bir kara vezir.
Rezil mi rezil?
Yani devr-i fetret Kerem'in yüreğinde
Oysa rahat yaşamaktadır şimdilerde Maraş'ta mağara ehli ve Tiflis'te keşiş. Husule gelen her iş yapanını anımsatmaz mı? Atmaz mı kanserli leylekler yuvadan el değmişini? Üç yüz elli bir dızman, ellerine eldiven bulamamanın acısı ile baş başadır Araf'ta her an. Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldare.
Bilmezsin Zü.
Nedim'in gizemli mısralarını,
Çarkıfelek semada sultan-ı veledi,
Anıları yiyen bıldırcınları,
Satır aralarında sevda geçen şarkıları,
Maraş'ta mağara ehlini,
Ve Tiflis'te hönküren kara keşişi...
Bilemezsin bunları.
Bilir misin yoksa Todfarn ülkesini Züldar kız?
Ah enfusi hırsız!


Ahmet Yozgat