Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

***İnSaNLaR YaŞaDıKÇa***

En doğru bildikleriniz çalacak kapıyı
Siz en düzgün yerinden açacaksınız.

soluk aldığınız havada dudak iziniz kalacak
şaşacaksınız

geçmişte
sizin yazmadığınız öyküler
ve onlara dair gölgeler
peşinize düşecekler

yakalanacaksınız.

Başı boş talimatlar gereği
Yargılanacak
Belki de gıyabınızda
asılacaksınız.

Davulların
Ne için çaldığını
sorarak
Savaş dansı yapan çıplaklara
Acıyacaksınız.

Belki de

Gülmekle ağlamak arası
Bir duygu düşecek otağınıza
Kısacık
bir mola alacaksınız

Sonra
Birileri
Bir yerler de
Canhıraş yansa da ateşte
Hayatı deli dolu sevmek
Sürecek yüreğiniz de
barışmak için kendinizle
Uyanacaksınız

Aşk / böyle
Davetsiz

Mutluluk / böyle
Adaletsiz

bir şeydir işte

onu
dolu dizgin
sadece
................
yaşayacaksınız.

04/05/2006

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

***Le ViOLON RouGe -2-***

mini minnacık bir sandal bizimki
öksüz koma kürekleri
ben bir bardakla deme doyacak adam değilim
boy vermiş başağım,göçmenim
maddesiz olan son maddeyi ezberledim

sevgi demek emek demek…

önce alın terinle dokun yalnızlığıma
sonra sokul,
sokul sana hasret, sana vurgun kollarıma
ben
bayram giysilerini…senden esirgeyecek adam değilim
özgürlüğüm…tutsaklığım…kadınım....gà ?çmenim
tanrıdan seni…yalnızca seni…diledim

kuşanma sözcüklerin silahını…suskunluğumun süngüsü düştü

yürü
kucağında çiçeklerle bana bir akşam üstü
ben
kara sevdalardan kaçacak adam değilim
deniz ülkem benim...
yanan suyum…yürek yaram.... sevgilim
balıklarında ağlayabileceğini gözledim.

kollarımda aşkla uyanacağın sabahların olacak sana söz

güveneceksin bana…
suya güvenen ağaç gibi
ben
yasemenleri dalında solduracak adam değilim
ege ruhlum…selvi boylum…kadınım..gözbebeim
dalgalarını, köpüklerini, ayak izlerini özledim

sana borcum yok…sana borcum yok…sevdadan başka

dön kollarıma…..
sarılsan bana…sarılsam sana.
ben
seni sevmelerden… kaçacak adam değilim
kırmızı kemanım…kehkeşanım… son serüvenim
sensiz yaşanmıyor....sensiz yaşanmıyor
sen yoksan
altıda bir üstüde birdir yerin


şairin NOTU: Bir gün; benim için bir şiir yazılacaksa onun böyle bir şiir olmasını isterdim.

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

***SıR***

Ben benden farklı
Ben benden saklı

Kim bilir?
Daha kaç yol ayrımı
Çıkacak karşıma
Sarmal kavşaklı

Daha kaç kez yolacağım saçlarımı?
Daha kaç ağlama duvarına
Yazacağım suçlarımı?

Ben sadece deniyorum
Belki/bir gün/susarım
Işık hızına çıkarabildiğimde
Yakarışları

Ben siz de farklı
Ben ben de farklı
Farkı aramayı bırakın artık
Fark
bende saklı.

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

***YeŞiL***

Gözüpek olmalı yarınların

Asla boşa gitmemeli
yalın kılıç/ pala bıyık
silah kuşanmalarım

Dahası;

yerdeki olmuşları toplayanların
inadına
hiç durmadan
güne bakanları doğurmalı tarlalarım

Şikelenirken de
sobelenirken de
bir sır değildi
elimdekilerin tümünü
yalnızca
Yeşile oynadığım.

Siz bile
yüzleştiğimizde de
yüzsüzleştiğimizde de
bir avuç yeşildiniz işte
İrisimden kopardığım.

Karnınızdaki fıslıtılara sorun beni
sahibi değil / kiracısıydım sancıların

Arsızlığımda da masumdu göz bebeklerim de ki yeşil
mahpusluğumda da.

Eli kırılsın yeşili çalanların


Bu yüzden diyorum ya
İşte bu yüzden

Gözüpek olmalı yarınların

23/01/2006

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

....Diyor İçimdeki Şeytan

Kır kabuğunu diyor içimdeki şeytan.
Dola eteğini beline... çık ortaya.
İşte şal... işte gül... işte meydan.
Dağıt saçlarını ver rüzgâr'a.
Tak zilleri eline...çık ortaya
Sensin ok /sensin yay / sensin keman.

Yak Roma’yı diyor içimdeki şeytan.
İndir bütün maskeleri... çık ortaya;
İşte Kadın... İşte Erkek... işte İnsan
Es’ki; ayrılsın çöple, saman.
Koy yüreğini diline... çık ortaya
Sensin Fetva / sensin İzin / sensin Ferman.

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

Adın İstanbulsa

Adın; hâlâ İstanbul'sa,
Beni de al
zamanı ninnilendiren
şefkatli kollarına.

Tonlarca
demir filizi,
milyonlarca
sıva yüzü görmemiş tuğla;
gölge düşürüyor olsa da
tarihi dokuna,
sen sokul usulca
nazlı bir gelin gibi süzüldüğün
düşümdeki tabloya.

Gençliğimin;
artık yok olmuş
mor salkımlı bahçelerini
saklarken koynunda,
boynu bükük, küskün durma.
Bunca çığırtkan,
bunca gürültü arasında
çağları devirmiş olgunluğunla
susabiliyorsun ya,
İşte bu sessizliğin;
zulmediyor usuma.

Adın hâlâ İstanbul'sa;
ara sıra,
Ses vermeyi unutma
Aşiyan yollarında.

Farkında değil misin?
sulara düşen gölgen
sanki;
altın oymalı, yakut kakmalı
muhteşem bir kadırga.
Yaşanmış ve yaşanacak
tüm zamanlar ise;
sana, sadece forsa

Sen;
gelmiş geçmiş
bütün akşamlarda
nasılsan;
şimdi de gözlerinde
aynı şimşek çakıyor
ve esiyor tepelerinde
aynı fırtına.

Sarayın
uyurken hıyabanda,
göğsündeki sabır taşı
altın kafesinden fırlamada.

Git gide biterdi eskiden
Arnavut kaldırımların değil mi?
Oysa artık;
uzadıkça uzuyorsun asfaltlarda.

Kısacası;
göz kamaştıran bir ihtişamla
büyüyorsun gözbebeğim.
Dönüşüm eylemin
kıvranıyor sancılarda.
Bilirsin işte;
sararırken acı çeker başaklar.
Tam da bu yaşadığın;
öyle bir fasıla.
Hiç boşuna değil iç geçirişi alemin.
sadece sen bil / sır olsun aramızda
ki; her bir şeyin nazarda.

Bu günden, yarına;
seni yerleştirdim dualarıma.

“İsmin; hep İstanbul kalsın.
Ve hep selam dursun
Constantin İstanbul’a.”


Mine Özdemirtaş 18/04/2005

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

Affedin Beni Affedin Lütfen

' Sağlık haberlerini alamadığım dostlar... affedin beni'''

Bu sabah,
Nedense çok hızlı geçmedeydi zaman.
Bir dolu iş çıktı önüme
Gecikti hazırlanmam.

Aslında ölüme gidişmiş yola çıkışım.
Geç kalmakla meğer kefeni yırtmışım.
Kilitlenince köprüde trafik sıkıştım.
Ve telefon çaldı.
Arayan... beni beklemekten sıkılanlar sanmıştım.
Acı haber.. tez duyulur.
Ben... ölüm kaçkını...
Randevuma geç kalmıştım.

Her şey yolunda gitseydi eğer
Ne bu şiir yazılacakmış
Ne de ben olacakmışım meğer.
Ben,
İlk kez bir randevuyu kaçırdım.
Bu asla olmaz... bu bana uymaz.
Ben asla geç kalmam
Bilenler iyi bilirler.
Randevu saatim 11 di.
VE
HSBC GENEL MÜDÜRLÜK tü
Gideceğim yer.

Bana bu randevuyu verenler
Bilmiyorum... şimdi neredeler.
Belki çöken tavanın altında ezildiler.
Belki paramparça yerdeler.
Belki bir hastanede can çekişmedeler.
Haber alamıyorum... çıldıracağım.
Gittikleri her neresi ise...
Belki de
Hala benim gidişimi beklemekteler.

Eli kırılasıca ****ler... Sefiller
Bunca masumdan ne istediniz.
Neydi derdiniz....
Ölümle.. kanla.. neyi hallettiniz.
Dostlarıma kıyanlar.. kırılsın elleriniz.
Beni unuttunuz.. bir eksik sevinciniz.
Gözlerinizi oyabileceğim bir fırsatım olmalı ki,
Un ufak parçalara ayırmalıyım gövdelerinizi
Kanınızla beddua yazmalıyım duvarlara
Siz ki... canavarısınız bu yaşamın
Sakın ha insandan saymayın kendinizi.
Tanrı........ tanrı ise eğer
Şu anda alsın son nefesinizi.
Allaah belanızı versin.. allah kahretsin siziiiiiiiiii.

20/11/2003... ölüm kaçkını

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

Ağacı Ancak Yaş İse Eğersiniz.

Beni benden kim alabilir ki?

Zimmet kayıtlarımı silerek habersiz
Eprimiş bir dantelin sararmış püskülüne
Suya düşmüş bir inciyi takar gibi bedelsiz.

Üşürken saçlarım düşlenmiş bir busenin neminde
Tanıdık bir ürperme batıyor tenime belli belirsiz.
Kurumuş olsa bile, duruyor işte yerli yerinde
Gecikmiş yaşamımın yaşmağındaki şu tuzlu iz

Yaşanmışlık var serde / sadece yaşanmışlık / hepsi bu

Elim tokmakta kemiksiz, tuttuğum kapı tokmağı ise zilsiz
Olsa da / Aşınmış kapı eskilerine tutkunluğum sürüyor hala.
Kısaca / Her şey yerli yerinde / ne ola hancı? / nedir derdiniz?
Neden soru işaretlerini taktınız ki serçe parmağa
Diğer bütün parmaklarınızdan izinsiz?
İyisi mi...!
Bırakın dinlensin koynunuzda gül suyu ile yıkanmış elleriniz

Ne bu gülün yaprağını yolun,ne de bu kentin adını sorun
Yanılıp ta kumsaldan ayak izlerimi silerseniz.
Zavallı Yengeçler yuvasız ve öksüz kalır bilesiniz
Ne ben isterim bozulsun tadı son deminde beş çayımın
Ne de siz! kocaman öğütleri pey sürerek oyuna
bu koca gövdeye işlemiş yosunları yerinden edersiniz.

Eğer,
Tam yemin bozduğum anda / ve / günah çıkardığım yerde
Zimmet dosyalarımı önüme sererseniz. /
Bir daha asla kavak yellerini asmayı başaramam saçlarıma
Ve bir daha asla deli divane aşık olamam
işte o zaman
hazanımın sarılarına keskin bir bıçak gibi girersiniz.

Ama,....şükür ki artık... irisimin yeşilindeki sis, siz değilsiniz

Susun...!
Tam şimdi.... eski ben’in yola çıktığı iskeledeyim işte
Yeniden asılacağım küreklere / üstelik bu kez / yelkensiz.

Uslanmak benim işim değil
Ağacı ancak.... yaş ise....... eğersiniz.

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

Ağlama Duvarları

Yol açık, kanal açık / tıkanmış değil oluklar aslında.
Saçaklarımdaki buzlanma yüreğimin ayazından sadece.
Dolunay'ı puslandırırken buz gibi bir gece….
Ayı inindeydi / kürkçünün kürkü kış uykusunda.
Hiç durmadan ağlama duvarları örmeliyim aramıza.

Kurtlar peşimden geliyor / çakallar ise pusuda.
İşim kalmadı çanlarla / vadi'm baştan başa yeşil.
Kutsal sudan içmeyeceğim / yalnızca / günah çıkaracağım ince sazdan.
Eğer ki hırsız / Çaldığı duyguları koymazsa yerine…
Çılgınlığın uzatmalarını oynayacağım birazdan.

Mine Özdemirtaş

[GooD aNd EvıL]

AğLaMaK,

İğne yapraklı çam ormanlarından mı geçti yolunuz?
Ki! bu kadar yoruldunuz

Ne çok! mor hıçkırık biriktirmiş dirsekleriniz.
Salın zincirlerini kurtulursunuz.

Mine Özdemirtaş