Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yanız Ve Yalın

İşte yalnızım;
Yalın derin
Ve kapkara.
Sessiz kederli,
Ve umutluyum.
Gözlerin yanı başımda;
Duvarlara kazılmış,
Sözlerin karşımda.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yansılar

Eşsiz yansılar da kaybettim,
Işıyan o eşsiz tenini.
Sana soğuk iklimler taşıyan,
Bir kar havasıydım.
Sana ulaşmak için,
Yağdım ha yağdım.
Tam da ulaşmışken tenine,
Eridim.
Mutluluk ve son,
Aynı tende.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yar

Yok mu seninde sonun.
Ağaçların altında geçer mi?
Biter mi sandın ömrüm.
Ölüm ey yar!
Aşkının toprağında yatıyor.
Atmasa da gönlüm.
Ağaçların dallarında;
Sana doğru akıyor kanım.
Her son bahar dökülürüm.
Binlerce yaprakla savrulurum;
Nefesinde kaybolurum gene yar.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yarım Kalan

Yaşamdan silinen
Bir şeyler vardı
Elbet!
Yarım kalan
Herşeyle birlikte
Uçuşan;
Fikirler ve akan
Kavramlar ırmağında
Soluklanan günün alnında,
Yarım kalan
Bir şeyler vardı.
Sebebini aramak mı?
Neden?
Bunca yılımızı
Kendimizi arayarak,
Bulunca da
Kalan yıllarımızı
Kendimizden kaçarak
Geçirmedik mi?
Yarım kalmışlık,
Her sözde
Her cümlede
Ve her farklı anlatımın
Dökülen satırında
Zaten yaşıyor.
Yaşayacak elbet!
Eksikliğin dibinde
Kendinden uzak,
Sevgiden ve yeşilin
En güzelinden uzak.
Sebep ne ola ki;
Sonsuzluğun sınırsızlığında
Kendine sınırlar çizip
Özgürlük naraları atan
İnsanın;
Yaşamı doldurma uğraşına.
Çelişen neydi
Çelişkilerin rahminden
Doğacak mıydı mutlu insan?
Soruları sormak mı istemiyorduk,
Yoksa cevaplarını vermek mi?
Sorular yarınlara atılan
Anlam dilenen yamalardı.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yarım Uykular

Seni düşünmek;
Yarım uykulardan uyanıp.
Gizemine dalmaktır;
Ey sevgili.
Günü doğurup;
Denizlere bırakmaktır,
Düşünen kor alev beynini.
Dalgalara düşmektir;
Koşulsuzca.
Seni sevmek;
Bir gonca gülün,
Kuruyan dinginliği gibi;
Varırken ki gül kurusuna;
Rengini bulmaktır,
Sevgilim.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yarının Güllerine

Soluk bir ay duruluyor,
Senin tenin de.
Paslı çığlıklarıyla bir salıncak,
Bir park yalnızlığı,
Uzaklardan bir çocuk çığlığı.
Yalnız bir gül,
Fanuslar da soluyor.
Yarının gülleri betonlarla çevrili,
Yarının gülleri soluk.
Ay dan medet umar da solar,
Bir buğulu çay yalnızlığı.
Sabahın bıraktığı çiğler de olmasa,
Ne kadar yalnız kalırdı,
Yarının gülleri.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yaşadım

Yaşadım!
En ağu bulutların
En acı buhranların içinde.
Susadım
Kana kana
Yudum yudum
İçtim ayrılığı.
Bilinmezliğin surlarını
Bir adımda aştım
Saray saray dolandım
Geçmişin girdabında.
Sustum
Erip bir çınarın
Yapraklı yalnızlığına
Rüzgar rüzgar fısıldadım
Ayrılığı…
Yapraktan gözlerimle
Seyre daldım
Ağaran geceyi…

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yaşam

Soğuk bir zeminde;
Eşelenen böcek.
Zamanda eğik bir,
Çınar dalı.
Yokuşlarda kambur,
Bir insan mı?
Ezgilerle yayılan,
Bir türkü mü?
Yaşam.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yaşam Gibi

Güle gülen yazar
Bir günün anlamını düşünüyor …
Gözlerini kısmış kandilin ışığında
Trabzonda Sümela Manastırında
Tozlu kitaplara dalmış
Bir papazın çilesi nasılsa…
Yeniçeri Ocağı Bektaşilerinin babası
Hacıbektaşi Velinin çilehanesinde
İçine dalmış gözleriyle karanlığa dalışı aynıdır...
Belkide ince bir çizgide yürüme telaşından
Bunca dert keder ve zorluk …
Pontusların helenizm ideasına giderken
Yitirdikleri bir kanadından kan damlayan
O kutsal kuşun türküsü gibi…
Ya da Kürtlerin Gılgameş Destanında
Yüreğinin sesini davulundan çıkarmayı başaran
Gılgameşin yükselişinden sonra
Ölümsüzlüğün peşinde yitirdiği özü gibi…
Türklerin dünyayı yurt edinen yayılışındaki
Eski günlere olan bir bozkurt özlemiyle
Dalgalanan hüzünlü bayrağı gibi...
Arapların yeryüzündeki şansları
Kara kuyularının içindeki kara su ile
Bahtlarının karartılması gibi…
Yaşamın bir günü yada yarın ne kadardır …
Bir ömür mü bir sonsuzmu?
Yoksa sadece yitik bir gün mü?
Yada yaşam ulaşılması gereken bir ütopyamıdır?

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yaşam Oyunu

Yaşamak yalanlarla
Hayat ve yalanlı denge
Sessiz bir ızdırapda olsa
Oyuna devam eder insan...

Ufuk Nazım