Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak Dediğimiz Aldatmaca

Yaşamak dediğimiz; kocaman bir kandırmaca
Hayattaki herşey aslında alaca-bulaca..!
Koca bir hayat,
Yaşanmadan tüketilen en büyük aldatmaca..

Anlatamamak, anlayamamak en büyük sorun
Peşi sıra gelen sıkıntılar, sızılar ayrı birer oyun
Kalp ağrısı, çaresizlik, yürekte mayın
Hele bir de sevgisizlikse en büyük sorun
Ayakta kalmaya, hayata sarılmaya kalır mı ki halin?

Ey ulu Tanrım! Ey güzel insanlar!
Nedir bu işkence, nedir bu kalp ağrısı
Niye bu yalnızlık, neden bu çaresizlik,
Nedir insanın insana bu zulmü,
Ne için? Ne adına?
Ki, herkesin varacağı son durak aynı iken
Biletin hangi durakta ne zaman kesileceği bilinmez iken
Nedir onca yalanın peşinden gitmek için bu hırs, bu çaba?
Değer mi acep bu aldatmacaya..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak Gerek..

Yaşıtlarım çocuk büyüttü göğsünde
Ben hasretler büyüttüm gönlümde..
Sevemedim kendi çocuklarımı
Yeğenlerim sevdim anne sevgisiyle..
Evliler bana imrendi
Görünürdeki özgüvenime, özgürlüğüme,
Ben ise onlara özendim içten içe..
Bilmezler ki ayakta kalmak için tüm bunlar
Hayata tutunmak için ordan oraya savrulmalar..
Yaşamak lazım anlatılamazki bazı duygular..
Yalnızlığın soğukluğunu,
Kimsesizliğin korkusunu,
Kaybedilmiş güvenin güvensizliğini,
Yitirilmiş inançların kesiciliğini,
Tek başına herşeyi göğüslemenin ağırlığını,
Hızla akıp giden zamanın acımasızlığını,
Ancak yaşayan bilir
Yürekte birikenleri onarmanın nasıl da imkansızlaştığını..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yaşamak..

Yaşamak..
Ne adına? .. Kim için? .. Ne uğruna? ..

Çalışmak.. yaşamak adına..
Neler feda edilerek uğruna? ...

Kazanmak..
Daha çok sahip olabilmek adına..
Peki ya kaybolanlar? ..
Uçup giden gençlik..
İçinde sönen umutlar..
Yaprak misali bir bir dağılan dostlar..
Avuçlarından kayıp giden yıllar? ?

Kim verecek hesabını?
Kim tutacak yasını?
Kim telafi edecek kaybolan onca emeği?
Bir bir yıkılan-yakılan hayalleri?
Bencilce tüketilen yaşamları?

Kim? Kimler geri verebilir masumiyeti?
Hangi dost eli yeter sarmaya kanayan yürekleri?

Çare yok.. dönüş yok..
Yara çok.. acı çok..

Yollar kapalı..
Kollar kapalı..
Ne yıllar, ne yollar, ne kollar kaldı gidecek..
Ne de bir can.. 'iyi ki varsın' diyecek..

Bir gün..
Belki bir gün.. bunlarda sona erecek..
Ruh bedeni terk edecek, huzura erecek..
Kimbilir.. belki o gün yüzümüz gülecek..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yeni yıl mesajı

Şanslıyım..
Çünkü; Hiç kimsenin benim kadar çok seveni,
Benim kadar çok sevdiği yoktur..

Dost, arkadaş, sevgili, kardeş, yoldaş, sırdaş,
Her biriniz yüreğime ayrı bir tat
Her biriniz gönlüme ayrı bir taht kurdunuz..
Bazılarınız çok uzaklarda olsada, göz görmese,
kulak duymasa, beden hissetmese de,
yürek asla unutmadı hiç birinizi..

2002 sevinçlerine rağmen zor bir yıl oldu..
Acılarımız, can'dan kayıplarımız oldu..
Kâh coştuk, kâh kahrolduk..
Ama..
Herşeye rağmen zaman durmadı,
Biz kendi planımızı yaparken, hayat bize planını yaşattı..

Bu yılın;
Her birinize, gönlünüze göre hoş sürprizler yaşatmasını,
Ayakta kalmanızı sağlayan,
Yürekteki-akıldaki temel taşlarınızın (her kim ve her ne ise) daha da bir sağlamlaşmasını dilerim..

Umut için.. Sabır için.. Sevenleriniz için..
Gülümseyebilmek – Gülümsetebilmek için..
İçinizdeki kışların bahara dönüşebilmesi için.
Sağlıcakla kalın..

Özgül..

31.12.2002

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yıkım..

Yıkıldım..
Koca bir kolon çöktü üstüme
Ölemedim ne yazık.. Can çekiştim çaresiz..
Uçup gittin avuçlarımdan, bakakaldım..
Kırılmıştı kanatlarım, uçamadım,
Betona çakılmıştı ayaklarım koşamadım..
Sel oldu gözyaşlarım taştı.. Boğulamadım..
Bir el ki sıktı kalbimi soluksuz kaldım, kurtulamadım..

Işığa koşan pervaneler gibi
Yanacağımı bilerek, ölmeyeceğimi hissederek,
Her seferinde bir parçamı daha sana bırakacağımı bilerek
Belki bu kez, bu kez son nefes diyerek
Sana geldim..
Yandım.. Kanadım.. Parçalandım… Kahroldum..
Ölemedim..
Yara bere içinde, perişan, çaresiz, yapayalnız kalakaldım..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Yüreğimden..

Göze alabilirim,
Her riski, her çılgınlığı yapabilirim..
Bir gün, yaptıklarımın utancı ile
Gözlerine bakmaya cesaretim kalmayacağını bilsem bile
Bu kalp sancısına yenik düşüp
Gururumu ayaklarımın altına alabilir
Son bir umut çığlığı atabilirim..
Hem de çok pişman olabileceğimi bile bile
“Gel beni al” diyebilirim..

İçimde yaşattığım
o son umut kırıntısının da yok olacağını bile bile
“Belki” umudu ile son bir kez sana
“Emin misin? ” diye sorabilirim..
Bir yarım “yap şunu” derken
Diğer yarım da “dur yapma” savaşlarında..
Sonucunda paramparça olacak olsa da herşey
Ki sensiz zaten yarım kaldım, herşey boşlukta,
Yürek ısrarla:
“Yap şunu! Ya yok ol ya da rahatla! ” naralarında..
Yüreğimdeki sevgin kadar inandığım
Tanrı inancımsa:
“Sabret, vardır herşeyde bir hayır” diye
beni rahatlatmakta..

Ama öylesine gel-gitlerdeyimki
Bedenim bitkin, yüreğim deli deli çağlamakta! !
Ruhum bedenime sığamamakta, daralmakta..
Atmaktayım kendimi yollara,
Sığınmaktayım bir teselli umuduyla
Sevgi dolu dost kollarına..
Boşluğunu doldurmak,
Yenik düşmemek için acılara…

Bir yanım ısrarla anılara sarılmakta,
Mektuplar, yazılan-çizilen herşey yeniden okunup, resimlere bakmakta..
Ve beklenen sonuç; gözyaşlarım deli gibi çağlarken
İçimdeki yokluğunun hançeri
Daha da derinlere saplanıp
Can çekişen ruhumu dayanılmaz acıtmakta..

Bir yanım güzel düşlerde,
Evrene, Tanrı’ya seni dilemekte
Bir yol, bir çare, bir çıkış aramakta..
Hele birde yüreğimde binlerce iç savaş varken
Beni çıldırtan, yüreğimi deli eden o
“Bir gün sonsuzluğun bulutlarına oturduğunda,
ne aklın kalsın ne de kırık bir yürek..
Haydi hemen başla” diyen,
o zamansız ve amansız dizeler
beni benden almakta..

Ve işte o an kopmaktayım,
Gözüm kararmakta
İçimdeki deli savaş sil baştan,
Ve herseferinde daha şiddetle yeniden
Ve yeniden başlamakta…
“Hadi ara, hadi al riskleri! !
Hadi boşver gururu, aptal düşünceleri
Ve ne olacaksa olsun! !
Bitir artık şu bekleyişi,
Ya yok ol ya da tüm ol! ! ” demekte..

Özleminle dolu kanserli yüreğimse
“Sabır güzel Allahım sabır!
Akıl güzel Allahım akıl!
Huzur güzel Allahım huzur,
Sen Yardım et! Sen yol göster!
Sen yardımcı ol,
Doğruyu yapmama bir işaret,
Yanlışı yapmama sen engel ol Allahım! ! ”
diye avaz avaz yakarmakta..

“İnanırım planında hiçbir şey aksamaz,
İnanırım yazılan bozulmaz,
Ve sen bana dayanma gücü,
sabır ve sakinlik ver Allahım..
Yine sana sığındım,
Yine sana yakarıyorum..
Neyleyim yokki senden başka
Sorgusuz sualsiz bağlandığım
Mucizelerine, hayrına inandığım..
Yokki senden başka içimdeki yangını görebilen
Ruhumun derinlerindeki isyanı ve inancı hisseden..
Sen yardım et!
Sen bir umut, bir ışık ver
Yaşamak için! Hayatın anlamı için!
Yeniden şu deli yüreği ayaklandırmak için..! ! ”
Diye diye yüreğimdeki deli isyanı biraz olsun yatıştırmakta....

Özgül Özyılmaz