Mustafa Yaralı

[GooD aNd EvıL]

Beş MEVSİM FASIL

Şairce rûhumu kaptırdım sana.
Kalem tutan eller kasılı kaldı.
Aşkı muhabbetten,sevdâdan yana,
Duygularım sende asılı kaldı.

Neyim var neyim yok, önüne serdim.
Sana bir yıl değil bir ömür verdim.
Yazın kar topladım,kışın gül derdim,
Gönlümde beş mevsim fasılı kaldı.

Neye bakıp görsem,sen de ordasın.
Hayalimde,düşlerimde,vardasın.
Kimse ile paylaşamam sırdasın,
Aşkın yüreğimde basılı kaldı.

Deli arzuları mâziye gömdüm.
Ne hâlde yaşarken,ne hâle döndüm.
Hiç ele avuca sığmazdı gönlüm,
Şimdi neden,niçin,nasılı kaldı.

07.07.2001

[GooD aNd EvıL]

Bildiklerimiz

“Dünyada; EN ÇOK BİLDİĞİMİZ ŞEY YALANCILIK,EN ÇOK KULLANDIĞIMIZ SÖZ YALAN,ENÇOK YAPTIĞIMIZ ŞEY ALDATMACA,EN AZ BİLDİĞİMİZ ŞEY İNSANLIK VE İNSAN
LAR İÇİNDE DE KENDİMİZ”

30.05.2007

[GooD aNd EvıL]

Bilen BİLİR

Biz ne isek oyuz,Allah’tan başka;
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.
Gönlümü kaptırdım insanca aşka,
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

Neler geçti,neler geçer gönlümden.
Kim ne verdi,neler aldı ömrümden.
Neye baktım,neyi, nasıl gördüm ben,
Bilen bilir, bilmeyene sözüm yok.

Basma kalıp ön yargılar geldi mi,
Savunmaya gerek var mı kendimi.
Açık maksadımı,asıl rengimi,
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

İnsan mıdır,hayvan mıdır postumuz.
Kimler düşman kimler bizim dostumuz.
Eğri midir,doğru mudur kastımız,
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

Olayları tartışmaktan bıkmışım.
Seni beni temelinden yıkmışım.
Dedi kodu meclisinden çıkmışım,
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

Çok konuştuk,anlatmaktan yorulduk.
Biz bu yüzden defalarca vurulduk.
Tufan bitti,dalgalardan durulduk,
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

İnsanlara hayır mıyız,şer miyiz.
Niyetinde kalleş miyiz,er miyiz.
Ayrı mıyız,gayrı mıyız,bir miyiz;
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

Esasında kirli miyiz,tahir mi.
Cahil miyiz,ârif miyiz,mahir mi.
Mümin miyiz,münafık mı,kafir mi;
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

Aklanmadan yüzümüzün karası,
Dikiş tutmaz Yaralı’nın yarası.
Yerim yurdum iki dağın arası,
Bilen bilir,bilmeyene sözüm yok.

[GooD aNd EvıL]

Bilerek SÖYLE

Kem söz kıvılcımı çok canlar yakar.
Ham sözü pişirde, bilerek söyle.
Lağımlar doldukça daha pis kokar,
Ham sözü pişirde, bilerek söyle.

Şeytanın hüneri, fitneyi över.
Mazlumu kandırır, zalimi sever.
Sen iyi arkadaş, dost isen eğer,,
Ham sözü pişirde, bilerek söyle.

İyilikten başka hangi iş güzel.
Bir gönül kazanmak cihana bedel.
Ağzından bir kelâm, çıkmadan evvel,
Ham sözü pişirde, bilerek söyle.

İster altın olsun, ister ucuz pul.
Doğru yerde doğru, sözü ara bul.
Ne başkasını üz,ne kendin üzül,
Ham sözü pişirip, bilerek söyle.

Mihnetin harcıyla, hiç duvar örme.
Verdiğin huzurdan, çok belâ verme.
Kimseyi hor, hakir, duygusuz görme,
Ham sözü pişirip, bilerek söyle.

Ey insan, yüzlerin karası yalan.
Benlik hayvanının, merası yalan.
En berbat işlerin, anası yalan,
Ham sözü pişirip, bilerek söyle.

Ömür sermayesi gitmeden yele,
İnsan olmak için,çekilir çile,
Yaralım düşmana, nâmerde bile,
Ham sözü pişirip, bilerek söyle.

22.03.2000

[GooD aNd EvıL]

Bilirmisin SEN

Gönül toprağında aşkı besleten,
O yürek nemini bilir misin sen?
Ard arda naralar atıp kükreten,
Meyhâne demini bilir misin sen?

Can bağışlayıp, candan sevgiye.
Bütün varlığını verip hediye.
Aşka vefâsızlık yapılmaz diye,
Edilen yemini bilir misin sen?

Gönülden gönüle girdaplı yolu.
Çile,dert,belalı sağıyla solu..
Kalleşlik,kaypaklık,ihânet dolu,
Sevdâlı zemini bilir misin sen?

Yokuş yokuş yorrup,fır fır döndüren.
Merhâmet beklerken kırbaç gönderen.
İrâden dışında sana yön veren,
Küheylan gemini bilir misin sen?

Bütün acıları içine gömen.
Cefâya direnip ağlarken gülen.
Hayatta dik gezip ölmeden ölen,
Bir gönül erini bilir misin sen.

16.07.2002

[GooD aNd EvıL]

Bir DE BANA SOR

Bülbülün çektiği sırlı sevdayı,
Güle sor efendim,bir de bana sor.
Bu gün Mecnun benim,gel de Leylâ’yı,
Çöle sor efendim, bir de bana sor.

Alev alev oldu gönül yangını.
Her yanımı sardı sevdâ salgını.
Dayanıp tutacak gücüm kaldı mı?
Dala sor efendim,bir de bana sor.

Yüreğime batan kara çalıyı.
Susuzluk çölünde benzi sarıyı.
İçimde inleyip gezen arıyı,
Bala sor efendim,bir de bana sor.

Aşkıma cehennem buz gibi gelir.
Sanma ki cennetler zevk safâ verir.
İnsanca sevmenin bedeli nedir?
Dile sor efendim bir de bana sor.

Sevgiyi, saygıyı, aşka vefâyı.
Elemi, kederi, zevki safâyı.
Saadet, mutluluk,cevri cefâyı,
Kula sor efendim,bir de bana sor.

Yüreğim yufka mı, taş mı, kaya mı?
Meskenim dağlar mı, yayla, ova mı?
Rotamız git gel mi, sağa sola mı?
Yola sor efendim,bir de bana sor.

Aşkın sazımdadır, derdin dillerde.
Sırrım dikenlerde, sızım güllerde.
Yaralı deniyor adım dillerde,
Ele sor efendim,bir de bana sor.

05.06.2001

[GooD aNd EvıL]

Bir DOSTUM VAR

Bir dostum var benim düşman başına,
Gül atıp kafamı yarmayı sever.
Yalvarıp yakarmam gider hoşuna,
Kalbimi sitemle kırmayı sever.

Ciğer pâre pâre ateşe atar.
Sinem yâre yâre keyfine bakar.
Hayrını şerrini göğsüme takar,
İyiden kötüden sormayı sever.

Ummadık zamanda ummadık yerde,
Ansızın uğratır bin türlü derde.
Gözlerime bağlar bir kara perde,
Yokuştan yokuşa yormayı sever.

İçime zerrece bir huzur girse.
Yüzümde hafifçe tebessüm görse.
Ne zaman ufacık bir umut verse,
Önüme tuzaklar kurmayı sever.

Âh şu gönlüm gönlüm,bir derin kuyu.
Kızıl kor içinde azaptır suyu.
Beni ağlatırken bir ömür boyu,
Karşımda gülerek durmayı sever.

Adımı düşürür dillerden dile.
Oyalayıp durur haşr’ü neşr ile.
Biraz neşe sevinç,biraz da çile,
Beni çamur gibi karmayı sever.

Tâki her varını benden çekince.
Âkibet tâkatım,gücüm bitince.
Kendi gül dalında kendi ötünce,
O zaman yaramı sarmayı sever.

28.04.2000

[GooD aNd EvıL]

Bir gönlüm var fotoğrafsız,

Bir gönlüm var fotoğrafsız,
Gözler onu görmez ola.
Hem her yanda,hem tarafsız,
Onu kimse bilmez ola.

Tesbih gibi dizilmeyen.
Yazılmayan,çizilmeyen.
O bir sır ki çözülmeyen,
Akıl fikir ermez ola.

Güldür,güldür topladığı.
Yaprak yaprak kokladığı.
Bir dost için sakladığı,
Cevherini vermez ola.

Bulanırsa şu saf özüm.
Mahcup kalır iki yüzüm.
Şaşar ise şayet gözüm,
Kan ağlaya gülmez ola.

Bu dem zehir olur aşım.
Taştan taşa vurur başım.
Yağmur gibi dinmez yaşım,
Elin eli silmez ola.

İnsan o ki,derd-ü gamda.
Saadeti bula canda.
Aşık o ki,bu cihanda,
Abes yere yelmez ola.

Yaralı’yım bu dem geçer.
Kim ne ekse onu biçer.
Bu dünyaya gelen göçer,
Aşık o ki,ölmez ola...

24.12.1999

[GooD aNd EvıL]

Bir GÖNÜL ALIŞINA

Hazineler saklayan viranene yöneldim,
Yoksullar yoksuluyum,sana dilenci geldim,
Hep senindi Varlığım,mülkünü geri verdim,
Kapının eşiğini her nefeste öptüm ben.

Nice sarraf dolaştım can cevheri bulmaya,
Heveslerden kurtulup,aşka aşık olmaya.
Ellerim boş utandım sende mihman kalmaya,
Yıkılmışım bu gece,tükemişim bittim ben.

Suçlu gibi titredim,ecelim geldi sanki,
Ben,benden geçip gittim,Azrail di o anki.
Hatırlaya bildiğim üç kırmızı gül var ki,
Ahu zarla inletti,bülbül oldum öttüm ben.

Senin aşkın hükmetti,kalbimin dümenine,
Seven sevgiyi yazdı,yürekten sevenine,
Ateşten saray yaptım,ateşten bedenime,
Cehennemler içinde yana yana tüttüm ben.

İtaat etmez oldu,dün vezire uyanlar,
Feth edildi kaleler,filler,atlar,piyonlar.
Üç hamlede mat oldu o ikili oyunlar,
Nefis padişahını alt ederek üttüm ben.

Dağa çıkıp derdimi,asumana söyledim,
Kendimi kuytularda,abdal abdal eğledim.
Bağrıma taş bağladım,dilimi lal eyledim,
Sevgilinin üstünü sevgi ile örttüm ben.

Yaralı yüreğimi sözlerinle sararken,
Seni canımda buldum,uzaklarda ararken.
O Lahuti sesinle hatırımı sorarken,
Bir gönül alışına gönül verip gittim ben

12-04-2007……………...Mustafa YARALI

[GooD aNd EvıL]

Bir HÂL OLDU

Şu insan selinde insana kıtlık,
Kimi dolu diyor,kimi boş diyor.
Bir kavram içinde binlerce zıtlık,
Kimi abes diyor,kimi hoş diyor.

Mecnun’un çölünde mecaz Leyla’nın.
Gölge hükmündeki silik sevdânın.
Peşine takılsam fâni dünyanın,
Kimi gitme diyor,kimi koş diyor.

Dil cambazı aldanırken feleğe,
Nemrut olan mağlup olur sineğe.
Fakat aşkla dolu dertli sineye,
Kimi toprak diyor,kimi taş diyor.

Yargısız infazlar,haksız beyanlar,
Bazen sağır olup,bazen duyanlar.
Bilgi,belge değil zanna uyanlar,
Kimi oha diyor,kimi çüş diyor.

Her kafadan türlü sesler çıkınca,
Biri yapıp,biri bozup yıkınca.
Her buruna ayrı koku kokunca,
Kimi nefis diyor,kimi pis diyor.

Benlik avlusuna duvar olanlar,
Taklitçiyi, taklit edip duranlar
Sürünürken sırtımızdan vuranlar,
Kimi uğraş diyor,kimi iş diyor.

İrâde-i Haktan emir gelince,
Sebepli sebepsiz insan ölünce.
Hocalar mezarda telkin verince,
Kimi bayram diyor,kimi yas diyor.

Ardımızdan söğüp yüze gülenler,
Bakar kör oldular, bizi görenler.
Yaralı’ya bir hâl oldu erenler,
Kimi deve diyor,kimi kuş diyor.

24.01.200