Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Yürekte bir kırlangıç

uçurum ellerimde
aklıma sarp yamaçların gelir birdenbire
uçurumu gökyüzüne kaldırırım, dağlar olur.
dağlarımda kekik kokar, menekşeler açar
dilimde düşülecek hasretten korku, akar ha babam akar.
eğer öleceksem şimdi derim, dağlar gibi ölmeliyim
doğmadan üzerime bir başka bahar ….

bir yudum su gibiydi dudaklarım, güneş yanığı

kırlangıç kuşu uçar içerimde
mevsim eylüldür, göç yollarımda kılavuzdur
bir kaçağın tuttuğu aynadan güneş düşer kanadına
nasıl aydınlık olur anlatamam, anlatmaya çalışsam da
şimdi bütün kapılarının tutulma zamanıdır yüreğimin
beynimde kan deposu, giriş çıkış yasaklanmış
artık hiç yararı olmaz ki düşündüklerimin …

namlunun içinde son mermi, bir ileri bir geri

gece vurur *******imin içine
kırlangıç, kanadını son kez çırparken yüreğimde
geceyi gökyüzünden koparsam, günü yakalayamadan.
boşluklarımda susuverse karanlıklar, çığlıksız.
olmuyor desem çıkarsam başımı dışarı, yuvarlanıp düşeceğim
uçurumun tam dibinde ve ellerinden en uzak
kendi halimde ve anlatılmamış bir ölüm gibi öleceğim …

isyan beynimden taşmış, yollarım yaprak denizi

ve sen, düşlerimde
inat mahmuzu sürer gibi atını dört nala üzerime
bu mağaranın yazılmamış duvarlarında okunmamış çizgiler
yarının tarihine boş satırlar olup düşmesinler
şimdi yanmakta son çobanın ateşi en derin vadilerde
körebesi soyunmalar gibi bir kavalın nefesinde,
dinle bak, ilk yaprakların sesi bu sevişirken sabah esintisiyle …

fırtınalar bile bilmiyor ki şimdi nerede saklanıyorum

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Zamana ait cinayetler

hamuru cam kırıklarıyla harmanlı
ince dilimli taze ekmek.
yer sabah kahvaltısı masası
ve takvimlerin ilk günü.

“masanın altında yatıyor ince uzun bir ölü.
ilk seyrettiğimiz filmden kalma
iyi hatırlıyoruz o yakışıklı aktörü.”

benim bir yanım deli rüzgar
diğer yanımdan bir başka rüzgar eser
çocukluk meyhanelerimde kalmayım
kötü havalardayım.
sanıyorum ki;
avuçlarımda sıktığım her yürek dokulu
el kokusu
aynı baharın ilk açan dalı olacak.

benim bir yanım limansız gemi
diğer yanımda geminin en uzun direği
dilimizde o bildik İstanbul türküsü
aşıkların yüreği meselesi
anlıyorum ki;
peşine takıldığım her ince belli bir güzel
derin çizgili
bir yazı olarak bana geri döner.

içtiğim her kadeh şarapta
biraz daha büyüdüğüm
kimsenin bilmediği o danslarla
ortalarda döndüğüm
çok bana özgü.
sonralarının kızıl boyalı yürek yangını
ve vurulup düşmek gibi
bir akşam üstü.
derin çizgili.

“masanın altında yatıyor ince uzun bir ölü.
ilk seyrettiğimiz filmden kalma
iyi hatırlıyoruz o yakışıklı aktörü
çok iyi hatırlıyoruz onu öldüren derin çizgileri”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Zamanın altında randevu

haydi seni şimdi davet ediyorum.
cebimdeki son parayla satın aldım
meydandaki saat kulesini.
saçımı ellerimle taradım
seni onun tam altında bekliyorum.

yakamda kırmızı bir karanfil olacak
bakma belki ayakkabılarım boyasız
yakası kirlidir gömleğimin.
ama günü geçmiş bile olsa
elimde mutlaka bir gazete olacak.

sadece tanımış gibi bir gül yüzüme.
küçük adımlar olacağım yanında
koluna girmiş yürürken.
saçlarını koklarken belli etmeden
hiç bakmayacağım inan ki gözlerine.

haydi seni şimdi davet ediyorum.
uzun ve molasız bir sevda için
kuru hayal, uykusuz düşler için.
ama yaşamak için be gülüm
beraber yürüyebilmek, işte onun için.
haydi seni şimdi davet ediyorum.
saat kulesinin tam altında bekliyorum

[GooD aNd EvıL]

Zamanın bulanık geçitlerinde

piyanosunun başında sırtından bıçak yemiş bir piyanist:

güzel zamanların en seçkin melodileri dolacaktı kulaklarımıza
teskere muhteviyatı böyle olsun diyecektik sonraki zamanlara
derken rüzgar gibi bir takvim kuşu uçup geçti yanımızdan
notasız melodilerin sessizliğini dalgalandırarak kanatlarından

şimdi soğuk kesiği yalnızlıklarımızın duman altı zirvelerinde
içinden notaları çalınmış melodileri dinliyoruz
yetimhane pencerelerinde

………..

yazdığı kitapların tüten dumanında elleri üşüyen bir yazar:

gökkuşağına yazılı satır aralarında gezecektik sonsuz öykülerin
çocuklarımız isimlerini ezberleyecekti tek tek, kır çiçeklerinin
derken şimşek alevi bir karanlık, çakıp gözlerini uçtu havalara
içi is kokulu sayfaların anlamsızlığını saplayarak bakışlarımıza

şimdi birbirini düğümlemiş yollarımızın açılmaz geçitlerinde
silinmiş yazıları silinmez gölgelerinden okuyoruz
yoksulluğun ateşlerinde

………….

ilk adımlarını attıkları sakin şafakların adını bilmeyen çocuklar:

dinlediğimiz ninnileri unuttuk, okuduğumuz kitapların adını da
notalar savruldu bir yana, kahramanlarımız düştü sokaklara
derken gizli eller giydirdi cümlemizi, öncesi biçilmiş kumaşlar
sonrasına kalan zaman kuytusunda kilitli, insanlık sesli çığlıklar

şimdi hiç korkmadan tırmandığımız yelkenlerimizin direklerinde
rüzgarı doğuran güneşin gözlerinin içine bakıyoruz
tüm öğretilenlerin aksine

……………

boş gözlerle bakmayı sürdürdükçe gündoğumuna
tam kendisini yaşarız günbatımının, yaşadığımızca

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Zamanın durduğu an

kadranımda hem akrep oldun
hem yelkovan.
birde gönül köşkümün balkonuna
yolunu kaybedip düşen
bembeyaz güvercin.
işte o zaman,
durdu zaman.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Zamanın erken hali

her ölüm erken ölümdür denir.
her doğum erken doğum değil midir.
bugün doğsaydım ben mesela
yarın bugünkü ben mi olurdum hala.
hiçbir kimsenin avucuna sığmaz,
olmayacak fırtınalar üflerdim nefesimden.
bugünkü gibi oturduğum yerde ağlamaz
yakınmazdım çaresizliğimden.

her ölüm erken ölümdür denir.
her doğum erken doğum değil midir

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Zar sesli, zor sokaklar

ben bu sokağı çok iyi tanırım.
yaşamım ile ilk kumarımı
bu köşe başında oynamıştım,
ve onu satın alabileceğim son parayı
burada, gene ona kaybetmiştim,
şu apartmanın
hemen girişindeydi yerim,
sırtımı duvara dayamıştım.

çok iyi tanırım ben bu sokağı.
ilk attığımız zarları,
ne kadar dürüst sallamıştık oysa.
kaybetmek;
demek en baştan bana yazılmıştı
yaşayıp öğrendiğim oyun buysa.

şimdi nem ve yoğun sis yazıyor,
derecelerin göstergelerinde.
yakalarım onun için,
devamlı yukarı kalkıyor
ve bu sebeptendir
ellerim devamlı cebimdedir.

her soluk verişimde çıkan bu buhar,
içimdeki ateşten yükseliyor.
oysa tenimde bütün hücreler
donuyor biliyorum.
çırılçıplak boy fotoğrafımı asıyorum
sokak tabelasının üstüne.
bir sabunu avuçlarımda koklayacak kadar
kirliyim sadece.

bu akşam gene buradayım işte.
gene gözlerim,
bu sokağın kedileri ve köpekleri ile
aynı çöp tenekesinde.
yaşamımım son kumarını oynayacağım
burada yaşamımın kendisi
ve gene olabildiğince dürüstlüğüm ile.
bu kez sırtını o dayamalı duvara,
gene aynı apartmanın
aynı kapısında.
kaybedecek olan belli, benim nasılsa

[GooD aNd EvıL]

Zıt

Biz seninle olamıyoruz.
Ben Arktika’yım, sen Antarktika.
İkimizin de elleri buz.
Ben doğu’yum, sen batı.
Her ip çekme oyununda
Ortasından kopartıyoruz halatı.
Biz seninle olamıyoruz.
Ben katot’um, sen anot.

Cevat Çeştepe