Resul Üstün

[Shekil]

Uzat Ellerini

Hey gözünü, yüreğini sevdiğim
Şahin bakışlım hey!
Sevda çiçeğim,
Özgür yarınlarım hey!

Uzat bana,
uzat ellerini.
Ellerin ellerimde,
yüreğin yüreğimde kalsın.

Resul Üstün

[Shekil]

Viran Şehrin Viran Yüreği

Viran bir şehrin
Viran sokağının
Kanayan viran yüreğiydi.
O, kaçtıkça zulümden
Üstüne üstüne geliyordu,
kurşun sağanağıydı sanki *******i.
Kan ağlasa da çatal yüreği;
hep gülümsüyordu gül kokulu,
reyhan kokulu güzelim yüzü.
Şehri viran,
kendi viran,
Sevdası kan revandı.
Zulmün kararttığı *******de;
o, ışık saçan,
yol gösteren
aydın bir bakıştı hep.
Unutulmuş bir yad elin
unutulması olanaksız delikanlısıydı.
Rüzgarın ulaşamadığı,
yağmurun ıslatamadığı
uzak diyarlara sürülmesi bile
Onu yoramamış,
usandıramamış,
küstürememişti umuda, umutlara...
Canlıydı,
can doluydu.
Suyuna kan,
ekmeğine gözyaşı doğranmıştı.
Okuluna kilit vurulmuş,
darmadağın edilmişti çocuk cıvıltıları.
Dili lâl,
Yüreği milyonların çığlığıydı.
Masmavi dünyasına kara bulutlar çökmüş,
çalınmış,
gasp edilmişti sevdası.
Kelepçelenen bilekleri değil de;
yarınlara dair tutkuları,
özlemleri,
Ve insanlığıydı sanki.
Yine de güleç,
yine de iyimser,
yine de sıcacıktı tapılası düşünceleri..

Resul Üstün

[Shekil]

Yalnız Ağaç

Kuşların konmadığı,
yolcuların geçmediği,
başı dumanlı bir yalnız ağacım.
Bazen bir fatmacık,
bazen karıncalar çalar kapımı.
Eşerler,
havalandırırlar toprağımı.
Onlarla söyleşir,
onlarla dertleşirim.
Ama onlar;
onlar duymazlar beni.
Anlayamazlar yalnızlığımı.
İlkbaharda canlanır,
süslenirim gelin gibi.
Sonbahar gelince sararır,
atarım üzerimden süslerimi.
Çırılçıplak soyunurum kış gelince.
Karlar örterler ayıp yerlerimi.
Ben sıcak bir merhabadan,
tatlı bir dokunuştan yoksun,
başı dumanlı bir yalnız ağacım.
Tek ve özgür gibi görünsem de,
yapım gereği,
bazen işgale uğramak,
tenimdeki dokunuşlarla hesaplaşmak,
sevindirir, mutlu eder beni.

Resul Üstün

[Shekil]

Yanılgım

Bir zamanlar masaldın,
rivayettin,
ulaşılmazdın benim için.
Üşürdüm,
titrerdim,
dilim tutulur konuşamazdım.
Damarlarım buz kesilirdi
temmuzun kavurucu sıcağında.
Dicle'nin kumral suları bile,
hançer olup yüreğime saplanırdı.
Hep ilerde,
hep en öndeydin.
Sana ulaşmak olanaksızdı sanki.
Dağkapı'nın surları bile,
sana secde eder gibiydiler.
Çok sonra duydum ki;
metropollerin birinde
Kayan Yıldız'a çıkmış adın.
Meğer ki sen;
yanılgılar girdabında,
kurulu bir tuzakmışsın.
Ve ne yazık ki sen,
onursuz bir yaşamın
onura muhtaç kırığı,
onlarca insan kılıklı
kurt kuyruklu berduşun çerezi,
yaldızlı tepsilerde mezeymişsin.

Resul Üstün

[Shekil]

Yarınlarını Özgür Kılayım

Haydi oradan, seni gidi beni bilmez seni!
Özgürlük sevdası olmasa beni sana bağlayan,
Kim takar, kim ne yapar ki sendeki ölü bakışları?
Sen ölü şehrin kaypak yüzlü kindar nabzı,
Ben, seni özgürleştiren kızıl karanfil,
Damardaki kan kırmızı.
Beni benle yoğuran su verilmiş çelik yüreğe dayan,
Dayan ki, seni ve yarınlarını özgür kılayım.

Kimin, kimin içinde olduğunun ne önemi var?
Her bireyin iki gözü, iki kulağı, bir yüreği var.
Halkların kan bağı,
kutsal emeğin öz nuru var.
Kardeş kardeşin boynunda asılı yağlı bir ilmek iken,
Altımızdaki sandalyeyi tekmelemeye dost sırada iken,
Bu utanmaz yalan yaşamın kime ne yararı var?
Haydi sevdiceğim,
Zaman geçmeden dayan bu yüreğe.
Dayan ki... seni ve yarınlarını özgür kılayım.

Resul Üstün

[Shekil]

Yaşamak Zor Şey

Oooof! Ulan, of be!
Ne zor şeymiş yaşamak.
Beyinler bir yana,
ayaklar bir yana gider.
özleyenler bir yana,
özlenenler öbür yana gider.
Dertler damarda kanımız olmuş,
çareler rüya alemindeler.
Umudu umutsuzluklar,
sevgiyi korkular kelepçelemiş.
Ne mert belli,
ne de namert...
Namertler mert,
zalimler mazlum görünür.
Kurtlar kuzu postunda,
çakallar dost görünür.
Oooof! Ulan, of be!
Ne ağır bedelmiş sevdalanmak.
Bir kara çalıdır sanki ocağımızda.
Sarıldıkça,
sahiplendikçe
kurşun gibi yüreğimize saplanır.

Resul Üstün

[Shekil]

Yemin

Sevdadan yana yanlış yaparsam eğer,
sevdaların en ağırını sırtlayıp
mirasçı geleceğe taşımazsam,
iki gözümün orta yerinden vurun beni.
tarih öncesi tanrısal düşlerden sıyrılıp
çocuksu mutlulukları sahiplenmezsem,
çırılçıplak beyaz bir gecede
Sahra'nın orta yerinde güller yeşertmezsem,
varla yok arasında bir rivayet sayın beni.
tüm dert yığınlarını paramparça edip
ulaşılmaz deryaların en derinine gömmezsem,
her karanlık gecenin ışığı olmazsam,
ve sevgisiz yaşamayı ölüm saymazsam,
bir damla gözyaşı gibi silin beni.

Resul Üstün

[Shekil]

Yitik Bir Yaz Gecesi

Yitik bir yaz gecesinin
ay ışığı tanıklığında
ılık bir meltemle savruldum size.
Utangaç bir konuktum
göğü kuşatan yıldızlar altında.
Lal oldum
tutuldu dilim.
Çok istedim,
açılamadım size.
Tenhada karanlıklar uluyordu.
Ölüm uykusuna yatmıştı yakamoz.
Turuncu koca bir dağdım sanki.
Ve oturmuştum
mavi denizin halkalı göbeğine.
Tüm çabalarım boşa gitti,
uzanan ellerimle dokunamadım size.
Samanyolu saçlarınızın siperinde,
bulut rengi gözlerinizde boğuldum.
Sevdanız azgın bir dalgaydı sanki
yüreğimin açık denizinde.
Ve gençliğime ölümler sunuyordu kayıtsızlığınız.
Sürüklendim,
uzandım yoktunuz.
Kalakaldım öylece,
çok istedim, tutunamadım size.

Resul Üstün

[Shekil]

Yol Verin Kurban

Yol verin kurban,
yol verin gidem.
Ocakta köz olam,
yanam yanam kül olam.
Rüzgar vura savrulam,
yağmur yağa yoğrulam.
Dağ başında karanfil,
yol kenarında sefil olam.
Boy verem büyüyem,
dal budak çiçek açam.
Yol verin kurban,
açılın gidem.
Gidem ki,
tez zamanda ulaşam.
Gidem çare bulam,
gidem derman olam.
saram sarmalıyam,
ısıtam can verem.
Rezil- u rüsva olmadan
biraz özlem giderem.
Yol verin kurban,
bırakın gidem.
Kanat takam uçam,
kartal olam süzülem,
gölge olam izliyem,
gidem tez zamanda ulaşam.
kucaklıyam sarılam,
hem kokliyam hem öpem.
Öpem özlem giderem.
Yol verin kurban,
yol verin gidem.
Barikatlari aşam,
tuzaklari yıkam.
Umut verem,
murat alam.
Umudum yeşere,
dal vere.
Bağlanam dalına,
tutunam gidem.
Sonra da başımla beraber,
gözüm üstüne diyem,
ölümlere süslenem gidem.

Resul Üstün

[Shekil]

Yüreğimde Sevdalar Büyütüyorum

Bu bahar bildiğin baharlardan,
bu tutku bildiğin tutkulardan değil aşkım.
Kara bulutlarla kuşatılmış gökyüzünün
mavimsi gözyaşları deli seller gibi çağlamakta.

Senin yokluğunda her zemin
iki ucu keskin bir bıçak gibi kaygan ve kıyıcı.
Dokunsam uçuracak,
kan gölüne çevirecek yaşamın çocuksu yüzünü.

Bu bahar bildiğin baharlardan,
bu sevda bildiğin sevdalardan değil aşkım.
Bulanık çimen yeşili rengiyle
esas duruşta, tetikte tüm iğne yapraklılar.

Kırılgan dallarında kur yapan,
cıvıldaşan tanıdık yüzlü ürkek serçeler yok artık.
özlemle beklenen yüreği avucunda sabahlarımız,
kızıl kahverengi gözlerde çiçekler açıyorlar.

Bu bahar bildiğin baharlardan,
bu tutku bildiğin tutkulardan değil aşkım.
Toprak altı deprem yüzlü bir labirent.
Dağlar, yetim çocuk ağlamasında gizlice.

Ah dünyanın çarkını feleğin çemberinden geçiren
ayak tökezleyince de, yürümeyi beceremeyen
sarımtırak Kermanşah Bağası yüzlü cellatlar!
Bir papatyam bile yoksa da;
sahipsiz bazalt yıkıntıları altında
yumruk kadar yüreğimde koca ormanlar büyütüyorum.

Ah bu bahar bildiğin baharlardan,
bu acı bildiğin acılardan değil aşkım.
Bin bir acıya tanık badanasız taş duvarımda
gazsız, kokusuz uyuz bir şinanay
utanmazca göz kırpıyor okulsuz bir okul çocuğuna.

Çocuk bu, anlar mı?
Dilinde 'yarınları kuracak olanlar sizlersiniz' sözü,
utanıyor, sıkılıyor.
Ve ağıtlar bir türküye dönüşüyor çakmak gözlerinde.

Dayan diyorum,
dayan yüreğim!
Tetiklenen bir yanardağ gibi hazırda bekle!
Yedi düvel yetmiş bin topla gelse ne yazar?
Aaah sen yüreğim!
Sen...
Büyüttüğün ormanlarda yeni sevdalar yeşertmeye bak!

Resul Üstün

Resul Üstün