Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Bak gün doğdu doğacak gece bitti bitecek
günün ilk Işıklarıyla yollarımız ayrılacak
bu son dakikalarımız ve son beraber oluşumuz olacak
bu son kez göz göze gelişimiz ve son sözlerimiz olacak
burada yollarımız ebediyen ayrılacak
yollarımız son bulduğunda sen başka diyarlarda olacaksın
ben senin ayak izini kokunu taşıyan bu şehirde kalacağım
gün gelecek ikimizde düşüneceğiz hayatımızdaki eksikliği hissedeceğiz
belki de pişman olup bir çocuk gibi ağlayacağız
sende benim gibi mektuplar yazacaksın
göndermeyip saklayacaksın
mektupları yazmadan benim gibi
adını çoktan koymuş olacaksın
gönderilmemiş mektuplar diye.

[GooD aNd EvıL]

Bitsin artık bu hayaller, bu düşler
Gerçeklere doğru gönderin beni
Bana mı düşecek hazanlar, kışlar
Yaz, bahara doğru gönderin beni

Yaşamak güzel şey, ben de bilirim
Güzellik peşinden yiter giderim
Karanlık içinde kaldı gözlerim
Aydınlık ellere gönderin beni

Çocukluk, gençliğim hani nerede?
Hiç bir tat almadan kaldı geride
Görün artık duyun, sevin beni de
Yeni ufuklara gönderin beni

Engini anlayan dostlar sağ olsun
Anlamayan da dost bana, var olsun
Düşmanlık bilmedim, kötüye olsun
Hakk'ın bağlarına gönderin beni

[GooD aNd EvıL]

“ Attım Yürek akorlarımı
Tango şarkılarla sevda buklelerine.. “


Hayal dünyamın sırça köşklerinde
Duyabilirmiyim seni Eylül.
Üryan rüyalarımın
Yorgun sabah uyanışlarını ve
Sarhoş ayazı dokunuşlarını
Bıraksam geceye
Hissedebilirmiyim seni…

Çalabilirmiyim nota sentezleriyle
“sen” in ebedi senfonini.
Eşlik edebilirmisin
Sevda yüklü vals serenadlarıma.

Sarsa benliğimizi si bemol sonatlar
Titrese içimiz kemane dokunuşlarınla
Gövdem öpücüklerine esarete mahkumken
Dolaşsın bedenimde tüm parmakların.
At bir bir akorlarını
Gövdemden boynuma
Boynumdan dudaklarıma.

Yakıyor içimi med cezirlerin
Tınlıyor tellerinde meşk edişlerin.

Acelen ne gönlü sevda kokulum
Bırak çalsın gönül nağmelerini
Yehudi Menuhin.

Sen;
Dudaklarıma “sus” koy
Dinginliğime “es”
Dokundum Eylül bilesin
Son dem de diyez…

[GooD aNd EvıL]

Hep hüzün mü kaplayacak gönlüm seni,
Bir anlasan o zalimin derdini,
Küsemezsin hayata böyle şimdi,
Varsın olsun istemesin seni....

Üzülmene değer mi gönlüm o nun için,
Söyle yanarak neyi değiştireceksin,
Varsın olsun seni görmezden gelsin,
Bırak gönlüm... Unut o nu gitsin.

Her gün böyle acı çekiyorsun,
O nu bir türlü unutmak istemiyorsun
O seni çoktan unuttu,haberin olsun,
Boş ver gönlüm... Elbet sen de unutursun......

[GooD aNd EvıL]

Dolu, dolu içtim, gelen selamı
Şenlendi hüzünle dolan bu gönlüm
Unuttum dert ile, derin yaramı
Şenlendi hüzünle dolan bu gönlüm

Nerelerde kaldın, yıllardan beri
Bir gittin, pir gittin dönmedin geri
Neyse ki hatırım sordun da bari
Şenlendi hüzünle dolan bu gönlüm

İçimdeki sevinci bir bilebilsen
Çocuklar gibiyim bir görebilsen
Düşüme de olsa, bir gelebilsen
Şenlenir hüzünle dolan bu gönlüm

Aldırma sen bana, unutma yeter
Gözümde canlanan hayalin yeter
Bayramdan bayrama selamın yeter
Şenlenir hüzünle dolan bu gönlüm.

[GooD aNd EvıL]

Sen ki gönlümde açan bir çiçeksin
Sen ki tuttuğum en güzel dileksin
Sen ki dağlarda yetişen çileksin
Sen ki aşk otağımdaki direksin.

Haydi gel de ikimiz buluşalım
Senle hep sevdâmızı konuşalım
Haydi bir tek yüreğe doluşalım
Senle doyumsuz aşka kavuşalım.

Hayat geçmiyor sen orda ben burda
Yoksun yanımda aklımda olsan da
Geleceğim yanına sen kovsan da
Seveceğim seni sararıp solsam da.

(20 Ocak 2006/ İstanbul)

[GooD aNd EvıL]

Kaldım şimdi yarım.
Yağmurun gölgesine verdim bir yanımı.
Bir yanımı annemin kucağında unuttum.
Saçlarıma tüneyen ellerindi biliyorum,
Aldırmadan sıcaklığına,
Soğukluğuma karıştım.
Ver desem elini şimdi,
Korkmadan koşarmıyız
Gönlümün ayak basılmamış yeşilliklerinde.
Tekrar coşarmıyız uzun süreli bakışma partilerinde.
Nedesen çaresizim,
Haksızım şimdi.
Bir yanımda onlarca kez ölüyorum,
Onlarca kez gömülüyorum.
Bir cenaze evinden farksızım şimdi...

[GooD aNd EvıL]

Yüreğim antik çağdan kalma
bir harâbeye dönmüş
Gönlüm sanki 2. dünyâ savaşında
ağır
bir bombardımana uğramış
bir şehir gibi yıkık dökük
Bir sen yoksun bu şehirde
Ümitlerimin hepsi şehrin enkâzının
altında kalıp parçalanan cesetler
şeklinde çürümeye yüz tutmuş
Ortalığı masif bir koku
kaplamış
Sevdâmın enkâzı dağılmış
dört bir yana
Gestapolar seni alıp götürmüşler
gönlümdeki bu harap şehirden
Senden hâtırâ olarak
ucu yanmış bir kaç fotoğraf
ve bir kaç mektup kalmış yalnızca
yıkık duvarların arasında
Düşman uçakları hiç durmadan keder
bombalarını yağdırmakta gündüz
gece
gönlümdeki sensiz şehre
Gündüzlerim gece olmuş
*******im ise zifiri karanlık
karartma *******inde
Bir sen yoksun bu yıkık
ve harap şehirde
Bir sen yoksun ölümün kol gezdiği
gönlümdeki bu kırık dökük şehirde
Bir sen yoksun sevgilim.

[GooD aNd EvıL]

Sevmeyi utanç saymışken yıllarca
Yönelmedim hiç bir mutlu amaca
Belki bulmadı bir seven kanımca
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

Aşılmaz dağlar kadar zordur diye
Uzanamadım bir türlü sevgiye
Çekindiğimden saklandım sineye
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

Bir kere olsun tatmak amacıyla
Aşka söylendim füsunlu heceyle
İstekte duysam bir içli ricayla
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

Engin sonsuza örtülen gökyüzü
Bir gün görmedi gülerken bu yüzü
Her gün önünü gördü iki gözü
Gönlümden ayrı yaşadım ömrümce

[GooD aNd EvıL]

gönlümden geçenleri gözlerimle anlattım
emek verdim öğrendim,vefasız kalbe sattım.
bir ataşe düşmüşüm çabaladıkça battım
haberi bile yoktu ben ateşlerde yattım

bir nehir yatağından, farksız gözümün yaşı
zalimin saçı burma, inan kemandır kaşı

kar'a lekemi düştü sevmeye kalkışınca
seni bekleyen mi var, şu dağları aşınca

elimde mavzerim bekliyorum pusuda
alamaz seni elimden yürekler ordusuda

ne zaman sapacağım bilmem bu yanlış yoldan
sevgisi sarmış beni, gel gör inan dört koldan

şu yorganımın yüzü gel gör kömürden kara
yastığım taş yığını düşüyor ara sıra

inan beyaz saçlarım ak sakala karıştı
bit burya da düştü pire ile yarıştı

biliyorum ki sevdandır, beni bu hale koyan
her gecenin sonu var, dayan yüreğim dayan

beni bu halde gören bir daha sevme diyor
gönül bunu duyunca kendi kendini yiyor.

emek verdim ektim, baktım, büyüttüm gülü
seni seven yüreğim ne diridir ne ölü

fırtınaya benzedim savrulup duruyorum
bir yanık buğday gibi kavrulup duruyorum
sonu belirsiz yolda yorulup duruyorum
fazla söze gerek yok kıyıyı görüyorum...