Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kafir Fareye Karşı
1/:
Pencerem haykırıyor aleme gözyaşını
Tunç devri çakılıyor yumuşak takvimlere
Avuçlarım soluyor akrebini saatın
Kestiğim kalemlerle karalanıyor kare
Ömrümü örseliyor
Bir kafir fare! ...
2/:
Karşımda sert yeminim kınalıyor öcümü
Asırlık çınarlar gibi kinim, yayılmada aleme
Acıma sinmiş rutubet tarihin arşivinde
Kâbuslarla akıyor geçmişim pare pare
Düşünceme dadanmış
Bir kafir fare! ...
3/:
Dişleriyle çiziyor yeminim haritayı
Eski zaman kervanı geçiyor şiirimden
Kırılmış cam misali parça parça akrabam
Çantamdaki nakarat dökülüyor ne çare
Dilime kement atmış
Bir kafir fare! ...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kalemini Vurdular Deli Şairin
1/:
Kalemini tam kalbinden vurdular
Deli şairin...
Dikip duvar dibine Ulucanlar'da.
Esmer şiirler boyuyor diye habire.
Sevda diye diye
Yar diye diye...
Amma değildi dizeler gerçekte esmer olan.
Gölgesi vurmuştu umudunun üstüne
Karşıya dizilen silahlı anıların.
2/:
Kalemini tam kalbinden vurdular
Deli şairin...
Güvercinler doğuruyor diye mısralar.
Çevirip önünü sevdanın meydan harbinde.
Sevda diye diye
Yar diye diye...
Alnının coğrafyasından kurşunladılar.
Yargısız ve acımasız
Bir infazdı yapılan
Issız rüzgarları bürünen ürkünç tepede.
3/:
Kalemini tam kalbinden vurdular
Deli şairin...
Gülistan eyledi kıtaları diyerek kadı.
Büzüldü üzerine taammüsü yarım kalan kalbinin.
Sevda diye diye
Yar diye diye...
Hüzün yağan güldesteler apansız.
Saatler ölüm sularına atmamıştı demiri.
Giymemişti daha kara kukuletasını,
Aşkın ve sevdakarın sinsi celladı
Kırmamıştı daha
Kalemini çatık kaşlı telaşe
Meçhul bir faildi işe karışan.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kalender’in Türküsü
1/:
Kalender dediğin ay hanım,
Bir nazlı uşak...
***
Ay hanımım...
O uşak beline bağlamış şairlik ber’atını
Dolanır... Dizelerin mayınlı hududunda.
Kafiye kaçakçıları mavzer çatanda
Kahpe *******in ve beyitlerin ayak ucuna
Gah dizleye dizleye karı
Bazen de anlamsız dörtlükler gülistanında
Acılı ağıtları katık eder karanlıklara
Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım
Kuşak kuşak şiir sayın ki…
1/a:
Ay hanımım...
Oturur Kalender kahır ile yoldaş
Bitmemiş türküsünün dize dibine
“Kader” der Kalender’im
Her bir hüzünlü şeye...
2/:
Ay hanımım...
Kalender’im zebercetten yapı ustası
Hamurdan heceleri yeni çemrenmiş
Kelimenin mimarisini yükseltir çölde
Ben ağlarım deste deste
Kestane saçlı Kalender’imse…
Tespih dizer bu günün apak gerdanına
Dünden yarına bağlar bahtını
Oturup altımızdan kayan zamanın
Ve durağan mekanın... Yağmurlu yanağına
Şeffaf güller çizer... Banıp kanına
Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım.
Başak başak şiir sayın ki…
2/a:
Ay hanımım...
Oturur Kalender’im
Bitmemiş şiirinin dize dibine
“Kader” der geçer acundan.
Kahırlı kahırla kahırlanan her şeye...
3/:
Ay hanımım...
Kalender’im de... Bir ananın balası
Kolu kırık… Yeni düşük oldum olası
Olsa da doruklara en son tırmanan aslan
Sırtını dayayan harmanlanan anıların küpeştesine
Ya adını kazar yüreğinin keskin ucuyla
Ya da tarih düşer adına şiirin şahı
Türkü bahçelerinde gelin boylu kavak ağaçlarına.
3/a:
Ay hanımım...
Oturur dağlar gibi bağdaş kurup Kalender’im
Bitmemiş öyküsünün dize dibine
“Kader” der ve burkulur.
Vurulur tadı buruk her bir şeye...
4/:
Ay hanımım...
Kalender’im hayaline kesme taştan kuyular kazar
Bir elinde yazgısının yontucu diviti
Öbür eli kamus deryasında dümen tutmada
Azar azar… Derinleşir masif bolat kavramlar
Saçlarının örgüsü meyveye durur
Sözleriyle iplik iplik gül verir
Ve gülümser doldurduğu sırlı çanaklar
Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım.
Burçak burçak şiir sayın ki…
1/a:
Oturur Kalender’im alnındaki vadilerin yamaçlarına
Bitmemiş şarkısının dize dibine yani
“Kader” der dil ucuyla
Zamanda uç uca eklenen her şeye...
5/:
Ay hanımım...
Kök salar çölde... Kalender’in sedir ağacından asası
Gâh olur otuz üçünde bakır saçlı bir bilge
Şiir ile ölümüne sevişir geceye abanıp
Gâh ölür sevdasıyla koyun koyuna
Ama kalenderdir oldum olası
Yani Kalender dediğin... Bir nazlı uşak ay hanım.
Kucak kucak şiir sayın ki…
5/a:
Oturur Kalender’im ağustosta gözelerin başına
Bitmemiş öyküsünün dize dibine yani
“Kader” der ağlamaklı zamanlarda
Gözü yaşarır, gözü yaşlı her şeye...
6/:
Ay hanımım...
Kalender dediğin... Bir küçük yazar
Azar azar ve acılar içre derinleşir şiir gayyası
Kalender elmas damarlarına kuyu kazar
Şıpır şıpır şakağından şiir sızar onun
Şiirinden ise kan ve ter...
6/a:
Oturur Kalender’im bir kan deryasına
Bitmemiş türküsünün dize dibine yani
“Kader” der inanarak
Kader gibi her şeye...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kalk Be Süvari
1/:
Kalk süvari! ...
Beni de vur terkine...
***
Dağlar hıçkırıyor hasretimle bak
Hayalime haykırıyor ovalar
Analar öfke sağıyor ak süt yerine
Tarihe sancılı ve ağlamaklı bir kar yağıyor
Geleceğe tutulan ışıksa zifir…
Bir sütunda somutlaşan... Annem simya ağlıyor
Surların gözyaşları çiziyor çorakları
Ovalar ter, ovalar aç, bekliyor seni
Steplerse kir ve kan
Kalk süvari terkine beni de vur.
Veya otur, vur beni şakağımdan! ...
2/:
Yavuklum siyah yazma takmış başına,
Kalk süvari! Beni de vur terkine.
Baltalar kıtır kıtır bileylenmiş baksana
Testereler doğramada şiirin şahdamarını
Soframıza sürülen binlerce kirli tabaksa
Kanımızla salçalanmış yem say ki.
Kalk süvari...
Tanre tane konuş zamanın orta yerinden
“Dem bu dem.”
Demeden ya da dedirmeden
Yaylalar vurgun, kayalar sabırsız,
Şehirlerse kir ve kan
Bekliyor seni yıldızlardan yemliğin
Kalk suvari beni de vur
Beni de vur terkine
Ya da otur, vur beni şahdamarımdan! ...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kan Basarsa Mühürler
1/:
Ben de ölem edem oy!
Bazen mühürler kan basar,
Mor mürekkep yerine...
Kararır gözler tekerlenir zifiri kuyulara.
Sabahın en kırağılı mavisinde
Tokmaklanır sımsıcağı tutan kapılar.
Gri bir ovanın ortasında
Bukağıya tutulur bir çift göz karası...
***
Kan basar edem oy!
Gaddareler sol memenin üstüne,
Mühürler kançılaryada safran basar...
1a/:
Ben de ölem edem oy!
Gerneşerek gelin duruşlu kavaklar gibi dizeler
Dizilir boğaza boğum boğum zaferlerin ardından.
Adına esame okunur ulu ortalarda.
Ber’at yazılır yarına sadrazam ditiylen.
Başıbozuk bir yeniçeri Mercan Yokuşunda,
Her bir kirpik telinde bayrak,
Yanağındaki vadilere acılı isyânlar asar.
***
Edem oy!
Koy ince belli umuduma bir tavşan kanı gayrı
Dem, demlenme ve iltica vaktidir.
Anınçün kan basar gaddareler,
Sol memenin üstüne.
Mühürler karanlık kançılaryada safran basar...
2/:
Ben de ölem edem oy!
Akrostiş olur dizeler gökyüzünün altında.
Adına merdiven kurulur hisardaki yavuklunun.
Vurulur bir avcı yoluna hayalinin yani av aslan olur.
Bürünür kanlı baranîsini şiir damarlı bir zindanda.
Nara nara düşer şehrin narına hrr bir dize.
Dinle edem oy,
Yabani hüzne bulanır ayakları acemi oğlanın
Bugüne öfke çenter ulu ortalarda.
Yarına güler Haçova meydanlarında.
***
Bazen mühürler kan basar edem oy!
Mor mürekkep yerine…
Anınçün gaddareler kin basar,
Sol memenin üstüne.
Mühürler katran basar kançılaryada.
2a/:
Ben de ölem edem oy!
En derine dalar gözler sevdanın Ege’sinde
Dalar gaddareler en derine yürekte.
Mercan Yokuşunnda başıbozuk bir yeniçeridir,
Zülfünü isyân isyân ayıran.
Safran sarısı iner sulanmak için gözlere,
Başıbozuk isyan safrana yarar.
Yani edem oy!
Koy bir keklik burnu gayrı yüreğimin kalaylı çaydanına.
Dem, yarın için demlenme ve sefere yatma vaktidir.
***
Anınçün edem oy!
Kan basar kitapsız gaddareler,
Sol memenin üstüne.
Mühürdâr safran basar şiire kançılaryada...
Artık ben de ölem, sen de öl edem oy!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Karac’oğlan Güzellemesi
1/:
“Karac’oğlan der ki kolu bağlıyım...”
1a/:
Duygusundan dağlıyım ben de karaca gibi
Torosların en cebelinin basma eteğinden
Koyun gözü saplarıyla bağlıyım zirvelere.
Bizim oralar şimdi,
Bıyık donduran ayaz ayazdır
Ama güzelleri beyazdır inadına
Kutupta altı ay oturan kar gibi
Güneş ibrişimi gibidir haspalar...
Biz bilcümle dağlılar
Sereriz de yamacına esrik dorukların
Karanlıkta körkütük sevdalarımızı
Umudu cıgara diye dumanlarız.
Bizler,
Yani hepimiz birer Karac’oğlanız...
Alayımızın kolu bağlıdır kadersizliğe
Bağlıdır babam bağlıdır...
1b/:
Onun için:
“Karac’oğlan der ki kolu bağlıyım
Ciğerciği aşk oduyla dağlıyım
Mamalı’da bir Rıdvan’ın oğluyum
Kaplan postu geydiklerim kal demiş.”
2/:
“Karac’oğlan der ki bu kimin nesi? ”
2a/:
Biz de kızıl fesi kaykık giyeriz karaca gibi
Allarız pullarız iyi seçilelim diye düğünlerde
Püskülünü dipsiz kuyulara sallarız.
Bizim oralar şimdi,
Silme ela gözlü çiğdeme keser
Yani sarışındır saçı amca oğlu dağların
Şakakları ise ala kır küheylandır
Tırıs gibi şimdi
Yani rahvan gibidir doruklar...
Ama karayağızdır bilcümle dağlılar
Kahkûllerimiz ığırlanır başaklı tarlalarda.
Tarlada tırpana düşeriz de on beşimizde
Altmış üçümüzde cephede lorke oynarız.
Bizler
Hepimiz birer Karac’oğlanız...
“İnginden ve yüceden gelir sesimiz.”
Sesimiz babam sesimiz...
2b/:
Ondan sebep:
“Karac’oğlan der ki bu kimin nesi?
İnginden, yüceden geliyor sesi
Eğilmiş pınardan doldurur tası
İçene veriyor bal karmakarış.”
3/:
“Karac’oğlan der ki yiyip içmeden...”
3a/:
On sekizinde geçmeden serden
Adam sayılmayız nazlı dilber uğruna.
Bizim oralar şimdi,
Tarhanayla sarmaş dolaş baldıran sofrasındadır.
Ortadadır ne varsa elde, avuçta
Kara kışta nirvana buhurdanında tandır
Ağustosta asırlık kuru çınarlı çıtak boynuz
Yani kar gibi yoğurt, buz gibi ayrandır.
Biz bilcümle dağlılar
Huş kalasında seferberlik türküsü çığırır
Sefertasında azık taşırız Galiçya siperlerine
Yani kaderin bize arkadaş diye verdiği yere.
Çünkü herkesle ortaklaşa bir baş soğanız.
Bizler
Hepimiz birer Karac’oğlanız
“Geçmeyiz muhannet köprülerden.”
Geçmeyiz babam geçmeyiz...
3b/:
Ondan kelli:
“Karac’oğlan der ki yiyip içmeden
Güzeller usanmaz konup göçmeden
Muhannet’in köprüsünden geçmeden
Düşelim de azgın sele gidelim.”
4/:
“Karac’oğlan der ki konanlar göçmez...”
4a/:
oldum olası biçmez bizim harlı tırpanımız
Tarlaların yeşil kaderlerini.
Bizim oralar şimdi,
O yüzden sarışın ve başak oynaşındadır.
Dereler utangaç utangaç akmada
Uğrun bakmadadır ela gönül köprüleri...
Buğday benizlidir biz dağlılar.
Yazın kış artığı yaylaya çıkarız da
Kışın ala yorgan sarınıp gurbetele ineriz.
Mayanın en hörgüçlüsüne biner
Güzelin en zülfü dolaşanıyla sarmaşırız.
Bizler
Hepimiz birer Karac’oğlanız
Ayrılıkların en cesurunu yaşarız yazgımızda
Yaşarız babam yaşarız...
4b/:
Ondan neden:
“Karac’oğlan der ki konanlar göçmez
Bu ayrılık bizle arasın açmaz
Bir kötü gönlüm var güzelden geçmez
Ne güzele doymaz gözüm var benim.”
5/:
“Karac’oğlan der ki garibim garip...”
5a/:
Serip içi nergis dolu mitilini yıldız altına
Laciverte efelenerek yatar dağlılar.
Bizim oralar şimdi,
******* boyu kızıl gözlü eşkıya ateşidir.
Mavzerler çatılır mağaraların yüreklerinde
Döşünün düzünde kurşun eğlenir dağların.
Cümlesi dağlıların
Donanma fişenklik çaprazlanırız.
Kasaturalarımızla keseriz tırnaklarımızı.
Kösele kütüklüklerimiz
Lebaleb intikam ve cinayet doludur.
Kuruludur meydan-ı siyasette bizim için darağaçları.
Halatlar saf kendir lifi ve has zeytinyağıdır.
Yani bir aşk uğruna fermanlıklarız.
Bizler
Hepimiz birer Karac’oğlanız.
Kollarımız yar boynuna dolanır ilk akşamdan
Dolanır babam dolanır...
5b/:
Ondan dolayı:
“Karac’oğlan der ki garibim garip
Garibin halından ne bilsin tabip
Akşamdan soyunup koynuna girip
Boynuna dolanan kollar öğünsün.”
6/:
“Karac’oğlan der ki işin doğrusu...”
6a/:
Uğrusu çifte çatar mavzerini dağların
Doğrusu ise yar diye sarılır alaman çıplağına
Yatar düşlerinde ya da mahpusta
İnce belli bardak içre içtiği çayla.
Bizim oralar şimdi,
Karakeçili ve salkım saçak göç yoludur
Mayalar katar katardır
Yavuklular hüma yavrusu...
İti, kopuğu, uğrusu
Kan davasında kan yağması vardiyasındadır.
Dardadır yani bilcümle dağlılar.
Parmağımızı kerteriz
Uykuya basılmamak için gece nöbetinde.
Kimimiz ise tuz basar yürek yaresine
Bundandır kan uykuyu yitirmişliğimiz.
Bizler
Hepimiz birer Karac’oğlanız
Celali avlarız da sağ böğrümüzde
Sol yanımıza döner eşkıya oluruz yar yoluna
Avlanırız babam avlarız...
6b/:
Onun yüzünden:
“Karac’oğlan der ki işin doğrusu
Gökte melek, yerde hüma yavrusu
Söyleyeyim ben de sözün doğrusu
Soyunup koynuna girmeye geldim.”
7/:
“Karac’oğlan der ki ama ne fayda..”
7a/:
Kayda geçmez Osmaneli kütüklerinde
Güneşin altında doğan bebeleri dağların.
Bizim oralar şimdi,
Kahırlı ve yapayalnız maraba mezarlığıdır
Pamuk pamuk ığırlanır Çukurova
Mayıs mayıs uzar zamanıTorosların.
Ağalar pekmeze banıp bıyık burandır
Kehribar tespih şakırdatandır başucunda hayatın.
Cümlesi dağlıların
Otururluz kıl keçeler üstüne
Hemen her gece yağlı kaykana ziyafeti çekeriz.
Ekeriz ardımızca
Ve her bir pınar başına
İnce sesli bağrıyanık Barak havalarını
Yani ağzı türkü rengi marabalarız.
Bizler
Hepimiz birer Karac’oğlanız.
Beliğini teker teker öreriz de yavuklularımızın
Ağıraksak zamanı çifter çifter atlarız
Atlarız babam atlarız...
7b/:
Ondan ötürü:
“Karac’oğlan der ki ama ne fayda
Irabet kalmadı yoksula bayda
Bu ayda olmazsa gelecek ayda
On’ki ayın birisinde gidelim...”
8/:
“Karac’oğlan der ki n’olup n’olmadan...”
8a/:
Hapsolmadan dürmez dağlılar tekmil
Namus uğruna, değişken ömürlerini.
Bizim oralar şimdi,
Ya asker sülüsü kaçkınıdır şubede
Ya da kanlısını doğrayan Haydar.
Cüssemiz maya potuğunca
Söz namusa yan bakmaksa
Yüreğimiz kesilir Toroslar kadar.
Biz dağlılar
Ölümüne ve inadına severiz sevdi mi.
Ölümse kapımızı çalanda sessizce
İbrahimleyin kurbanız Sina çölünde.
Kan gölünde yüzeriz de
Kırmızıdan kestirmeyiz urbalarımızı.
Yani kaderi tam topuğundan vuranlarız.
Bizler
Hepimiz birer Karac’oğlanız.
Uğruna ölürüz inanmışsak
Ve vurulmuşsak pınar başında uğrun bir göze
Ölürüz ulan ölürüz...
8b/:
İşte onun aşkına:
“Karac’oğlan der ki n’olup n’olmadan
Dost ağlayıp düşman bize gülmeden
Biri ölüp biri ile kalmadan
Ölecekse her ikimiz ölmeli...”


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kazvinli Keşiş Kızı Kazize’ye Mersiye
1/:
Garkolup sensizliğin,
Canabatan kumuna...
Gözlerimin sahilinde dolaştım bu gece yine
Kazvinli keşişin nazlı kızı Kazize...
Bileğime dolandı gümrah saçları
Gözümde çalkalanan eşkin denizin,
Garkolup musonlarda sensizliğin,
Canabatan kumlarına
Kahroldum yine nazlı Kazize...
1/a:
Adını haykırdım... “Haaaay! ”kırdım
Feleksiz Kazviniye kentinin damarlarına.
Ölümü kına diye kutsadım ve…
Son gün ışığında sürdüm aşk ile
Gizemli güvercin kulelerinin sırlı burçlarına...
2/:
Gözlerimin çöllerinde dolaştım bu gece yine
Kazvinli keşişin nazlı kızı Kazize...
Hatırımda kalanların sonunu avuç avuç
Ektim binbir özen ve sabırile
Yazgımın nadasa konmuş gümrah rahmine.
Ve uzandım çiçeklerin çanaklarına
Yapıp suru İsrafil’in... Bir organik kopyasını
Daracık hançeremden...
Kahroldum yine nazlı Kazize...
2/a:
Adını haykırdım. “Haaaay! ”kırdım
Şerefsiz Belucistan kentlerinin damarlarına
Yaşamı uğursuz çamurlara buladım
Sürdüm kaldırımların parmaklarına...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kelimeler Birer Cellat Olur
1/:
Dedin bıçakleyin,
Sussan n'olurdu?
1a/:
Ağıtlar kök salar ilkbahar iklim elinde
Bozlaklar yekinir yüreğimin bozkırlarında
Ham meyveyi koparırlar bağrımdan
Sevip dilim dili barak olurdu
Dedin bıçakleyin,
Sussan n'olurdu?
2/:
Yola revan olduk katar peşinde
Ulam ulam yadellere ulandık
Ardımızdan ünleyip adımız ilen
Kelimeler birer cellat olurdu
Dedin bıçakleyin,
Sussan n'olurdu.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kendinin Kaşifi Bir Adam
1/:
Kendinin kâşifi olmalı adam…
***
Bilmeli yüreğinde çırpınan kuşu
Rüzgârlara binip uykularında
Fethettiği ülkesinde sultan olmalı
Sıyrılmalı kâinatın kınından zaman
Mavi seferlere çıkmalı her ilkbaharda
Kendinin kâşifi olmalı adam...
2/:
Kendinin kâşifi olmalı adam…
***
Atlayıp küheylanına akan takvimin
Ufukların ciğerine sürmeli
Delmeli damar damar delmeli
Güneşe kafa tutan sıradağları
Bir uçtan bir uca hilkâtın kitabını
Gözlerinin rengiyle boyamalı
Sıyrılmalı kâinatın kınından zaman
Kendinin kaşifi olmalı adam
İlişip keşfettiği ülkenin yorganının ucuna
Kevserden nehirler misali ağlamalı
Kişi işte o zamandır, adam
Kendinin kâşifi olmalı adam…


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Kert Kundaktan Bir Gün Daha
1/:
Boz toprak üstünde yeşil umutlar dikip
Issız hudutların serinliğine koşarak
Mıhlayıp parolayı kundağına yüreğimizin
Sonra bir cıgara içimi uzanıp namlu ucuna
Mola da dizip yollara sevdakar mektupları
Hayal uğurluyorduk bizim ellerden yana
Gözü kara, yüreği yara bir yavuklunun
Tütsülenen özlemini yüklenip omzumuza
'Bir of çeksem karşı ki dağlara...'
1a/:
Takma bre deli şair
Kert kundaktan bir gün daha.
2/:
Haritalar üstünde muzaffer yolculuk edip
Yüce dağların doruklarına duman olup sinerek
Bir solukta varıp mavzerin karşıki namlusuna
Sonra kenarında fırat'ın oturup çay içerek
Geçerek bir yırtık fotoğrafın suskun yalnızlığına
Sivri ve sahici yaşamı takıp kulak ardına
Volta uzatıp maltasında soğuk karakolların
Çarpıcı ağırlığını yüklenip omzumuza
'Bir of çeksem karşı ki dağlara...'
2a/:
Takma bre deli şair
Kert kundaktan bir gün daha.


Ahmet Yozgat