Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Yetmezsin Ölüm
Yetmezsin Ölüm

1/:
Ölüm...
Ay ölüm,
Zifafı bir tek yaşanan,
Karanlığın saklı gelen gelini...
1/a:
Gün olsa harman yerinde canların...
Çömelse karamelek pınarımın başına
Narlı arzum üfürse ateşten saatleri
Canım damar damar sızsa toprağa
Ve kırılsa, tuz buz olsa beni tutan aynalar
Uzaktan bir kırık tel
Ağlasa acıların bölük pörçük kervanında “Oh, aman! ”
Damla damla can dökülse ağzımdan
Bir kanlı koton kefen bürünse anılarım
Nesebim batsa yedi kat, yok olsa dölüm
Sen, sen, sen! ...
Beni yok etmeye yetmezsin ölüm.
2/:
Ölüm...
Oy ölüm!
Sevdası koyu karanlık,
Nefreti ak kefen… Gelişi bir anlık...
2/a:
Kırılsa zemherinin sivri buzları
Serçeler kanatsız yemlense yağmurlardan
Zaman denen ****** atlasa küheylanlara
Kırbaçlar şaklasa cümlesine günlerin
Dünya dolu dizgin... Takvimler kıraç...
Ak, aç ve kırılgan zülüflü sufi güzeller
Diz çökse gecenin kanatlarına
Kazanlara doldurup elem, acı, ağıt ve hüznü
Ellerimi gömseler ve verseler senle el ele
Nesebim sürülse cehennemlere ezilse dölüm
Sen, sen, sen! ..
Beni yok etmeye yetmezsin ölüm...
3/:
Ölüm...
Vay ölüm!
*******in prensi, korkunun adı,
Ya da kaçışan sokakların affı olmaz celladı...
3/a:
Koyver sesini on yaşımın üstüne
Kapıp sultasını ağlayan diyarların
Dayan ağzımın eşiğine bir tiranik edayla
Çöllerime derin ve karanlık kuyular kaz
İnce uzun tünellerden taşı başımı
Uzat uzat sonbahara... Veya kısa tut hicranımı
Ateşlere harman et saçılgan saçlarımı kökünden
Sulara sar yar diye tenimi kandırarak
Asfaltlarda yay üstüme gazeteleri
Yarıl şahdamarımda narı cehennemlerle
Nesebime sürgün yaz volkanik ayazlara.
Buz kessin ağustosta tandırda dölüm
Sen, sen, sen...
Beni yok etmeye yetmezsin ölüm...
3/b
Gülüm...
Gel artık vazgeç bu sevdadan…
Ruhumu yok etmeye yetmezsin ölüm...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Yüklenir Omzuma Sevda Dağları
1/:
Küheylanım nallanır
Düğümlenir umutların kuyruğu
Mavilere boyanır kahverengi topraklar
Kanat çırpar dallardaki bozlağın turnaları
Altıncı parmağım bükülür
Açılır üçüncü gözüm
Tökezlerim sükûnet sahilinde
Ağı deler türküleyin acının balıkları
Yüklenir üstüme sevda dağları...
2/:
Yutar ışığımı sonsuz bir hızla
Yüreğimde açılan kara delikler
Işıktan hançerlerle yıldızlar
Saldırır donuk gözbebeklerimin yaylalarına
Biter bir kulağım daha alnımda
Kalbim uykuya dalar
Uzanır başım lacivert ovalara
“elham” ısmarlarım
Borçlu kılıp ardımdaki sağları
Yüklenir üstüme sevda dağları...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Yüreğim Beynime Çeyrek Çeker
1/:
Ben kimdim?
Zamanın arkasında bir yerdeydim
Belki Milattan önceydi,
Belki de İsa’dan sonra...
Yüreğim beynime çeyrek çekerdi
Bıraksaydı kara kibir elimi,
İlkbaharlar boyu sevda ekerdi.
Ve dönüm dönüm dönmedeydim umudumun üstüne.
Tespih tespihti cevap katarı
Sayıların tekerinde bir izdim
Dört kenardı bildiklerim topyekûn
Binip üç yüz altmış dereceye
Kendimi gezdim...
Acep ben kimdim?
2/:
Bura nereydi?
Zamanın arkasında bir yerdeydim
Belki Tufan’dan önceydi,
Belki de Musa’dan sonra...
Lacivert boyanmıştı bütün sarılar
Gönlüm defter boyu bir tarladaydı
Evlek evlekti mülküm yekpare
Ve dönüm dönüm dönmede umudumun üstüne
Puslu sahillerine soğuk hüsrânın
Zamanın arkasında bir yerdeydim.
Bıraksaydı kirli kibir elimi
İlkbaharlar boyu sevda ekerdi.
Yüreğim beynime
Çeyrek çekerdi...
Acep bura nereydi?

[GooD aNd EvıL]

Yüreğimdeki Adres Leyla’nın
1a/:
Yürüyorum Leyla'nın arkasında
Yüreğimde cehennemin adresi…
1/:
Ufuklara mıhlayıp sabırsız gözlerimi.
Ellerimi uzatıp yol diye dizlerime.
İz sürüp
Kadim evrakların satır aralarında.
Dönüp tekrar tekrar basarak izlerime.

Mihmandarım yüreğimdeki hasret.
Ve elimde çağlara teslim olmuş
Yıldızların kasvetli sesi.
Yürüyorum yüreğimde
Cehennemin adresi...
2/:
Usul usul yürüyorum
Sevdanın arafında.
Omzumu saranda tasması *******in
Elerim yapay karanlıkları boğazlamada.
Koyup koynuma infazını yargının
Korkuyla ağlamada dünyada kalan yarım.
Salyaları köpük köpük
Kudurgan köpeklerin gah önünden uçarak,
Ardına düşerek bazen iz süren kör devlerin.
Ama atlayıp birer birer yolda giden herkesi
Yürüyorum yüreğimde
Cehennemin adresi...
3/:
Yürüyorum...
Yanımda yılkı taylar yürüyor.
Bir solukta içip zamanın mahşerini.
Mihmandarın sakındığı denizi geçip,
Steplere yayarak yazgısını yılların,
Kanyonları yeniden umudumla oyarak,
Yontarak,
Acılı ve sürgün,
Ülkelerin kalbini.
Gülüyorum ölümün hududunda
Kulağımda sevdanın ılık sesi
Yürüyorum Yüreğimde
Cehennemin adresi...
4/:
Yürüyorum...
Takılıp terkisine Necef gözlü devenin.
Ihtırıp engel deryasında tespihin yüreğini.
Soluyup okyanusları,
İçip çölleri,
Her adımda çağ açıp,
Gözyaşı batağına batıp çıkarak,
Ve koşarak yorgun dizlerimin üstünde.
Zaman defterini dürerek yaprak yaprak.
Kulağımda yüğrük tayların kişnemesi
Yürüyorum yüreğimde
Cehennemin adresi...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Yüreğime Sardığım Yadigar Mavzer
1/:
Kırılmış kalemim orta yerinden
Karakollar nişan almış göğsüme
Kurşunkalem portremi çizmiş robotlar
Manşet atmış gazeteler günlerce inat ile
Buğulu yazgımın uluorta yerine.
Tabancamı verin bana
Tabancam nerde?
2/:
Pas tutmuş mekanizması elzem olanda
Yüreğime sardığım yadigar mavzerimin
O uğursuz kuru ses yazgıma bağdaş kurup
Usulca ve kararlı
Tıklıyor yazgımın bitim yerinde.
Tabancamı verin bana
Tabancam nerde?
3/:
Sınır boylarına yazılmış künyem
Vur emrini kesmiş gıyaben
Adli asabiyet ile asık yüzlü yargıçlar
Takılıp, sıradan bir hüviyet kontrolüne
Sabıkalı geçmişim apansız ve kararlı
Ve derdest edilişim daha sımsıcak
Beton kararların hücrelerinde.
Tabancamı verin bana
Tabancam nerde?
4/:
Bir ökkeş geçmiş ki şakağımdan anlı, şanlı
Kader yolu gibi uzun imzası ve yüreğinden kopanlar
Asılı, levhi tahtasında yavan ranzanın
Bu Ramazan bir başka Ramazan
Bir diğer Hamza bu Hamza
Sabit kalemlerle yazdıkları paslı demirde.
Tabancamı verin bana
Tabancam nerde?


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Zadegân
1/:
De–hey bre zadegân
Gün döner devran düşer.
Kopar kırk bin katlı ipeği talanın
Tespihler çığ olur doruklardan yuvarlanır.
O zalim bağdaşı dağların yekinir yerinden
Derinden homurdanır devleri arzın
Yazın dudakları bükülür kompleksli ovalara.
Yürür ceylan ürkekliğiyle sular
Damlalar sağnak sağnak ilenir.
Yarılır son sözünde gökler...
Öbekler talan olur hoyrat ellerde
Yıldırımlar tarar öfkesinin nükleik saçlarının
Kibirli beyinlere şimşekler düşer.
De–hey bre zadegân!
Size de gitmek düşer...
2/:
De–hey bre zadegân
Gün gelir zaman düşer.
Tel tel ayrılır yekpare sanılan hengam
Her bir teli saman uğrusundan ırak.
Sararak kozmik bir makaraya
Sabırsız saniyeler hatıralarını.
Şerit şerit düşer,
Son zaman gözlerin alasına.
Yasına oturan olmaz siyahın
Beyaz ise pulsarları şahit tutarak
Yapışır sapına her anı ayrı biçen orağın
Ve kaosun ardınca gül üfüren dudağın.
An ortasına bin bir an
Yüreğin çavlanına damardan son kan düşer.
De–hey bre zadegân!
Sana da yaman düşer...
3/:
De–hey bre zadegân!
Gün gelir mekan düşer.
Kopar derleyici şirazesinden
Gücü çevreleyen sahte ihata.
Yıkılır en sağlam tuğlasından
Terle sıvanan ehram.
Firavun ağıt bile yakamaz
Yüreğinin bölünen simyasına.
Kırmızılar griye tebdil olur
Sıyrılır ayhanın sırrı.
Salyalı bir ateşe atılır.
Ben sandığın süslü fotoğraf
Kıyameti davet eder, arsız sofralar
Damara haram düşer
De–hey bre zadegân!
Tepeye süslü dam düşer...
4/:
De–hey bre zadegân!
Gün gelir öz can düşer.
Kıvrılır üç yüz bin kanatlı ışığın dudağı
Kokar duru odalarda alacakaranlık.
Bir anlık resimler eskir ve sittin yıllık
Ölü karlar yağar can çekişen dağlara.
Bir kertenkele yalar sabahın ertesini
Nazlı kuşluk küser ihmalkâr saatlere
Bir çınar ana sanar kendini
Ve ağzı yumşak zamansız filizini
Dolgun memelerinden ateşle besler
Sesler uzaklardan bir kutlu ferman
Zaman ulak olur küheylanlara binerek
Savrulur harmanın deli yelinde bir havadis
Pis bir aralıkta dağlanır her bir yürek
Mazlum saatlerin ardından
Eyvahlıve ahlı zulüm düşer
De–hey bre zadegân!
Bir sabah ölüm düşer...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Aşk Devriyesinin Huzurunda
Züldar Begüme Onuncu Güzelleme
10/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Cehennem, yanıbaşındadır ehli kitabın,
Ve tabii ki sevda ehlinin.
Çünkü gayya hiç kimsenin bilmediği bir alevli aşktır.
Onun için kükrer ateşlerin aslanı kızıl kıyamet ormanlarında,
Her güneş çavdığında çorak yürekler üzerine.
Baldıran dudaklı Zü’m...
Eğer katar katar yüreklerdeki sevgi kompartımanı boşsa,
Kızar ve kükrer kızıl iblisi tecahül tandırların.
Her abanın altındaki babayiğit değildir yamaçlarda,
Kurtlar bunu bilir ve yalanır hırsla.
Katran kazanı bazen de aşk kaynatır,
Ancak kekre çalar zamansız kaynayan sular.
Sevgili Zül...
Ummanları serpse bile suların sultanı,
Sönmezler asla aşka yananlar.
Yabanıl cangılların buz gibiliği delidir,
Gün olur deli aslanın kanını yakar.
Delişmen kızı alır uzaklardan bir el,
“Gel” eden kendi gölgesi olur Ahmetistanda,
Geride bir ağaç dalına yapıştırdığın,
Sahte Yani Amerikani bir sakızın.
Eyvallah Zü...
Durulur mu artık cangılın suyu?
Durulur da başını vadiye yaslar mı bilmem.
El ele verip bir aşk devriyesinin huzurunda,
Mühürdarımızı itelemeliyiz ak kalbimizden,
Ne dersin? Bu şiirler üstüne...
İpince bir galeridir aslında yaşam be Zül,
Beynimizde kıvrıla kıvrıla bir yol uzanır,
Ancak önü görünür sonu görünmez,
Çünkü... Çünkü... Çünkü...
Olan olur o zamansız anda,
Cibril'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız,
Şiir ilinin ölümsüz burcundasın,
Sen ey begüm kız...
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah buz gibi hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Avesta Okunur Karanlık Dehlizde
Züldar Begüme Yirmi Dokuzuncu Masallama
29a/:
Eyvallah Zü...
Alır tutar sevda,
Saçlar dolanır bileklere,
Bırakmaz bin sene aşk ehlini.
Ne olursa olsun bırakmaz.
Gönül iliklerine kadar titrer,
Ve türküye vurur kendini:
“Hele loy loy loy! ”
Bir delişmen arslan masalından doğrulur,
Dağ olup devrilir tebası onun.
Sonun başlangıcıdır bu,
Yani delirmişliğin en zır’ı.
Belli ki acıkmıştır yabani vandallar.
Kafesin kapısı açıksa vay halinize vildanlar!
Özgürlüğü bulan ölümüne bırakmaz...
Yani Zü bu yüzden Avesta okunur karanlık dehlizlerde. Gözbebekleri irileşir şakirdin. Beyazı ufalır. Sonra zifir akar şeker yerine dudaklardan. Toplantı biter. Öz yuvasına dönen vezir ilk iş olarak ne yapar bilir misin Züldar kız. Tabii ki def-i hacet. Amazon savaşçılarının başına gelenler saçlarının uzun oluşundan değildir oysa. Her gördüğün uzun saçlıya böyle üzülürsen kendine acıyacak birine rastlayamazsın. Sayamazsın aritmetiğin ipine dizilen kendilerini. Yani Zü öyle ağlamaya başla ki herkesi sular alsın. O civarda bulunan bütün ağlayanlar senle ağlasın. Ağlama sesini duymak gözleri uyandırır kış uykusundan çünkü. Oraya gelmişlerse kara donlu zangoçlar, bil ki kiliseleri arkalarındadır. Arkaları ise gözlerinin önünde.
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldar.
Bilmezsin bütün bunları.
Bilemezsin.
Masalından doğrulan delişmen arslanı,
Acıkan yabani vandalları,
Avesta okunan karanlık dehlizleri,
Öz yuvasına dönen veziri,
Amazon savaşçılarının başına gelenleri,
Bütün ağlayanları,
Kış uykusundan uyanmayı...
Eyvallah Zü...
Bilir misin yoksa kara donlu zangoçları Züldar kız?
Ah hırsız!


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Azazil Senkrona Keser
1/: Giriş...
Harikalar ülkesinin begümü
Nedimeler şahı Züldar'a,
Kırk bir kere maşallah...
Ah! Ah! ...

Züldar Begüme İlk Güzelleme

1a/:
Hayal ülkemin begümü Züldar:
Sen ve ben,
Söylemeden kamus'a dair tek bir sözcük
Ama zamanın ücrasında titreyerek
Samanyolunda bir görünmez mekanda sevdakar
Ve sarı savaşlar vermedeyiz.
Şimdi buçuk nöbetindedir oysa bilcümle yürek
Ve namlusuna nisanlarla ördüğü ömrün
Yanık bir türküyü sürerek.
İçli ve ipildek
Bilir misin Züldar begüm?
Kalahari çölünde sevda çekmeyi,
Yani hiç susuzluğunu zifafın?
Deryanın ortasındaki bir katre üstünde,
Bir damla hayat uğrundaki kazazedenin
Kendisiyle didişmesini veya Zü...
Uzaklardan sinsice sızan baldıran
Ve damara akan ağıotunu memleketinin,
Karalı sevda sisinin majik tadını
Odlara yakıcılığını ya da.
Ve yavukluya acıkmışlığı emek sonunda,
Duyumsadın mı hiç ağustos gece yarısında?
Bilemezsin ve duyumsayamazsın,
Çünkü... Çünkü... Çünkü
Azazil'le senkrona keser gökyüzünde kozmik hız
Sen ey begümler başı güzel kız
Şimdi şiir ilinin ölümsüz burcundasın,
Arzın semaya hurucundasın,
Yıldız yıldız...
Ah galaktik hırsız!

[GooD aNd EvıL]

Bakireler Ayrılır Klandan
Züldar Begüme Otuzuncu Masallama

30a/:
Eyvallah Züla...
Kovalarsa sevda,
Aşk adamı kaçar arkasına bakmadan.
Ölüm kovalarsa teslim olur.
Göğsünde gül açar ölenin,
Ama aşk ehlinin döşü delirmişliğidir.
Herkesin içindeki mahpushane yakalar,
Bir gün kaçağı en kuytu yerde.
İsterim ki ölüm yakalasın kişiyi,
Ama sevdaları yakalamasın.
Ey Zül...
Fışkıran her hücrenden arzu ise bil ki daha yaşayacaksın. Bense senden de delişmenim. Bu yüzden arzum Karadeniz kesilir başıma her yağmurda. Ve yine kızar. Alır alır çalar başını kızların eteklerine. Etek bu hışırdar tezeneyi duyanda. Kızlara geçer denizin öfkesi. Bakireler ayrılır klandan. Sarışın kraliçe memelerini doğrar tek su verilmiş kılıcıyla. Saçlarını kırpar kör bir kama ile. Üzerine geldiğini düşünmüşse amazon taifesi İskit prenslerinin. Bir sanrıdır onlarınki. Çünkü her kuş kendi sesiyle öter. Dudular ayrı. Bu yüzden, 'Ailesinden intikam almaya karar vermiş her karışık kafa kopartılır,' diye yazar tarihler. Şehzade Korkut dahil. Günlerce başı yerde dolaşmaktansa, bir kez yıldızlara bakmak daha yücedir. Düşünceli bir şekilde yürümek zordur. Beyaz nokta sayısı azalır gide gide. Sen en iyisi mi gezip dur başıboş ve tavşanleyin. Ne yapacağını bir türlü bilemiyorsa, mektep kar etmez kişiye.
Ama şiir ilinin ölümsüz burcundasın sen ey Züldar.
Bilmezsin Zü can.
Başını kızların eteklerine çalan arzuyu,
Karadeniz kesilen ihtirası,
Kızlara geçen denizin öfkesini,
Ayrılır klandan bakireleri,
Memelerini doğrayan sarışın kraliçeyi,
Tek su verilmiş kılıçları,
Saçları kırpan kör bir kamayı,
Amazon taifesini ve İskit prenslerini...
Bilemezsin tüm bunlardaki gizemi.
Bilir misin yoksa aşktan sorumlu sultanı Züldar kız?
Ah hırsız!


Ahmet Yozgat