Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Diken Üstüne Çentik Atmak Boşadır
Apostol'la Doksan Birinci Sayfa Dibacesinin Eki

1/:
Şahım,
Karanlığın içinden doğrulduğunda yorgun ışık,
Duy ki bir ses,
Bin ses gibi duyulsun ardınsıra.
Şimdi bir soğuk ürperti olsaydım gözlerinde be mirzam,
İşte o zaman beynine uçardım engelsiz,
Ve ardından yürek kubbene...
Burası da bir helezonik yoldur ki mirzam,
Fasit bir dairenin tuzağına tutulur kimi zaman,
Arada bir de im ve imge özlemiyle tutuşur eller,
Diller kurtuluş için duaya durduğunda,
Dikenlerin üstüne çentik atman boşadır...
Çünkü döner ve tekrar tekrar basarız gölgemize,
Canımız yanmaz belki,
Ama,
Rastlamak sana,
Hemen hemen imkansızdır bu beldede...
2/:
Uçurumlardan geçtiğin her an ölüm kokar,
Sevinir ya o anda ucunu yontan kayalıklar,
Sense asabi bir eli açıklıkla,
Sevgini vermişsen ağzı geniş bir Leyla'ya,
Çalınır apansız gözlerinden ışığın kökü,
Arada bir de gel olur söz üstüne,
Sihirli bir im ve tılsımlı imge dağlar gözümüzü,
Ve koyaklarda yar özlemiyle tutuşur eller.
Ama hız, hıza eş değildir şahım...
Akşamların yorgunluğu çöker ya savaşçılara,
İşte o an eser kaçaklık özlemi efil efil burnumuza...
Omzumuza uzaktalığın yorgun ağırlığı,
Dilimize kahırgam bir bozlak biner...
Yanı her şey bir aydosda düğümlenir.
2/:
Arıyorsan mirzam,
Kabaralı kabzalarda artakalan kanlı anıları,
Dikenlerin üstüne çentik atman boşadır,
Sanki yüzünden gemiler geçer ya çığlık çığlığa,
Kimse bilmez ötelerde bir denizin varmışlığını.
Ve koyaklarda yar özlemiyle tutuşur ya eller,
Bize gözlere siper düşer,
Yar kalır sana kırk odalı harem odalarında.
***
Ama hız ışığın oğludur mirzam,
O hız ışık hızına eş değilse yani,
Bana kendi kaderime göz üstü düşmek kalır...
Bedenimi el alır bir er dilenme anında,
Yalnız savaşçılar gibi dolanam yüreğimi yel...
Şiir bizi sever,
Biz de onu tabii ki...
Son dize tutup kaldırır yerden bedenimi,
Karşılıksız değildir hiçbir şey,
Nedim ancak ruhumu alır.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Doğmak Üzeredir Ölüm ve Aşk Şiirleri
Apostol'la Yedi Yüz Elli İkinci Sayfanın Dibacesi

1/:
Katran sıvalı bir yabayı mı andırıyordu elleri,
Kolları kucakladığı kavakları kurutuyor,
Kenger çıtlıklarını kan ağlatıyordu,
Müseyleme diye biriydi bu şiirin kanlısı,
Yapay nezaketler sarayların cümle kapılarında teyakkuzda,
Muhafızlar bana bakıp bakıp referanstaydılar,
Açık yaralardan kezzap üretiyordu bir İbni Simya,
Ve arzın yalancı imbiğinden süslü hitabet,
Ama göklerin gözlerinden mavi baldıran yağıyordu.
Belki de onu da içer ins ve cin diye...
Doğru, belki de içerdik,
Kim bilir?
2/:
Ve ey şiir ve destan sever naif ademoğulları...
'Böyle bir tarihi kezzaptı benimkisi herhangi bir koridorda:
Krallar böyledir işte... Kötü idarelerinden ötürü sancılıdır başları. Kahırgamdırlar. Beraberlerindeki keşişleri ile gelirler. Kötü yönetimlerine kuyruk takarlar dinsel bendelerinden. Ancak kim kurtulmuş ölümden?
3/:
Böyle bir hikayetti benimkisi herhangi bir tarihte:
Henüz doğmak üzereydi aşk ve ölüm şiirleri sancılı bir gecede. Her hecede bir çığlık, her mısrada bin nara vardı. Ben kulaklarım tıkalı, kalbim açıktım. Ve bir kral şiiri üzerindeydim. Ezgindim. Hatta bu yüzden gergindim biraz. Apos da benim gibi... Müseyleme diye biri bana bakıp bakıp kezzap üretiyordu yalancı imbiğinden. Belki de onu da içerim diye... Doğru, belki, kim bilir? ... Bense şimdilik içiyordum sadece zamandan süzülen kötürüm ve cilalı taş devri savaşının artakalan acılarını. Onunla birlikte kadehime doldurduğum salt ipekten elemimdi. Şiir deryasında boğulan ise imge yoksulu yüreğimdi. Ellerimdi kendi kendine ceza kesen...
4/:
Ve ey şiir ve aşk sever ademoğulları...
Bibel bap bilmem kaçta geçmez bu sevda.
***
Bense böyle bir fani ademdim,
Son zamanda şimdilik içiyordum ya
Dar vakitten süzülen kötürüm saatleri,
Ve kabaralı muharipler savaşının artakalan acılarını.
Sancılarını duyuyordum yüreğimde,
Henüz doğmak üzere olan ölüm şiirlerinin.
Yani içmem gerekti bir kupa ilham daha.
Çok vardı çünkü sabaha...
'Lan Barba demdeyim, ikiletme de doldur!
Çıldırtan şıradan olsun itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan...'
Ne çıkar?
Bibel bap bilmem kaçta geçmez bu sevda...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Döneklikle Suçlarız Gerdekte Kendimizi
Apostol'la Beşinci Sayfa

1/:
Şahım,
Atlarımızı zebercet koşumlarla sürelim,
Kan kokan tarihin derin vadilerinde saklanan aşklar üstüne.
Şimdi sevdanın virajında unutmak olmaz yürekleri...
Dümdüz zaferlerin yurdunda engebeli türküler duyarız da,
Buruşur ya yüzümüz kasisli arzulara banınca,
Atların ardından toz yerine anılar bırakırız ya,
Ve döneklikle suçlarız ya gerdek ertesi kendimizi,
Şimdi sevdanın virajında unutmak olmaz yürekleri...
2/:
Atlar eyersiz koşar antik kavgalara,
Yani üryandırlar amazon ehli,
Sağ memeleri kesik,
Som cesaret yürekleri,
Ancak mantıkları eksik mirzam..
***
Bize ol çağlarda yoldan çıkmış türküler peşindeyiz,
Ol nedenle,
Nakarat yakınmalarında meze dilimiz.
Ve mayhoş sakınmalar kalır her eylül düğünlerinde sadağımızda,
Vuruluruz halayı kavgaya evirdiğimizde,
Ancak bahçelerin düzünde o an şifa dönemidir,
Ki bize pıtrak pıtrak yaralara sürülmek için,
Ölümün eli yeşil baldıran çiçeği,
Belki de sana yıldızlardan imbiklenmiş bal düşer.
Üçer beşer geçer gün,
Yok olur ortalıktan hükümranlığının ortaçağı,
Aşk ve ışk atlıları,
Simyanın izbesinde keşfederler aydınlığı.
3/:
Atlarla girdik ya şiire şahım,
Onlarla devam edelim yine,
Aşk avına sihirli ormanlarda...
O atlar ki bir tespih tanesi gibidirler dualarda,
Ve şiirimizin imamesidirler otuz üç kere üç,
Çöllerde yitik aşkımızın peşine düşmüş,
Leyla deyişlerinin nakaratlarıdırlar,
O nakaratsa her yıldız dörtlüğünde dolunay kesilir,
Ve yaşamın ve aşkın sevdakar miladıdırlar.
Vardır ya mirzam tekrara düştüğümüz anlar aşklarda...
Onlarda,
Adıdırlar kekremsi sevdaların.
***
Tekrar devinimlerin yeknesaklığında o an şifa dönemidir,
Ki bize mecnun artığı yaralara sürülmek için,
Ölümün eli yeşil lotus çiçeği,
Belki de sana arı aşklardan imbiklenmiş bal düşer.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Döner Bir Aşk Arkaik Türkülerle
Apostol'la Altıncı Sayfa

1/:
Bu ses evet bu sesti,
Yüreğimin yalçın yaralarında yeknesak,
Fısıl fısıl yankılanan şifa duası...
Bu sesti kılavuzum zamanın enfüsunda,
Ya da damarlarıma dökülen erimiş kurşunudur afak,
Anılarsa beynimize sarkıtılan kırmızı urgana benzer,
Döner bir çıkrık arkaik türkülerle,
Taa ilk atadan beri gıcırdayarak...
Senin dudaklarında sevdanın buruk meyvesi mirzam,
Zemzem ile yıkanır ve durulur,
Bana ise siftinmiş ve yavan sevişmelerim kalır,
Kuyu başının suluzırtlak artıklarından...
2/:
Nedendir akşamlar ağlatır gurbet ehlini,
Dokunsan gülecek gibidir oysa.
Her yanımızı dolduran bu çöl sisi var ya,
Yel tombulluğudur aslında,
Çevrim çiçek kervanlarının önünde koşan,
Döner bir çıkrık misali devran,
Nakaratı yanık arkaik türkülerle,
Ya da ensemizdeki mektup cızırtıları,
Karşı yakalı Isfahan'ın parsi dualı nefesi,
Hışır hışır savrulan ve aşka dolaşan rüzgârsa candır,
Tuzlu tadıyla dudak aramızda gulamım,
Develerin ve hurmanın boynuna dolanan nefesse zincir,
Bağırır tarikinde ölümün: çekin beni dara!
Çekin semayı bulandıran kainatın ateşten cellatları!
***
Boğulur ya turaç kuşları şahım,
Anımsasana hani yel atanda telleri savrularak,
'Boğuluyorum ah! ' der ya damakları saran tuzlu tat
Bitmez ya bu gece 'Ah nerede sabah? '
Biz arananlar meslek erbabındanız,
Ta bir çelebi evliyadan bu yana,
Kimi zaman karlar altında titreyerek,
Bazen de yana yana...
3/:
Bedeni küçücük bir hüzündür mirzam,
Aslında yıllar sonranın artık aşkları.
Beyni bin batman çeken bir naacal rahibinin,
Zonklar ya tüm kanı şakaklarında,
Sevda savaşçısının zaferi pörsür ya yarı yolda apansız,
Savaşçıya yine de o sevdasının tuzlu çökeltisi,
Bana karanlık gayyaların sonsuz dibi kalır.
Ama hıza vurgundur çölde marallar,
Nazlı karacalar kurtuluş yolunda,
Çitaların estetik imamesi sayılan hızına eş değilse şahım,
Bana kendi av alanıma diz üstü düşmek kalır...
Bedenimi bir yabani el alır,
Zamansız ve apansıa vurulan yüreğimi yel...
Şiir kardeştir hepimize,
Ensemden tutup kaldırır yerden beni,
Ancak ruhumu meccane alır.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Düğümcüyü Bulmamız Gerek
Apostol'la Üç Yüzüncü Sayfaya Derkenar

1/:
Ay şahım,
Ayın bu halinden utanırım ta baştan beri,
Çünkü nurlu yüzündedir güngörmüşlüğü bilge dedenin.
Ve harlanmışlığı çağlar ardında kalmış dingin bir kalbin...
***
Masif ışıklı her sevdanın derdindeyiz biz de,
Birimiz Serendip diyarında yabani incirler altında,
Cebelirahme eteklerinde “hu hu”lardayız diğerimiz,
Betimiz, benzimiz atmış ta bidayette,
Elbette bir yerinden düğümlenecek kopuk ip,
Ama düğümcüyü bulmamız gerek,
Taa diyarı tevbeistana gidip...
Ve güneşin gözlerindeki o iştiyak var ya,
Klorofil klanına ulaşmak için her şeye karşın,
Bizim de gözlerimizden nükleer yaşlar akar,
İncir yapraklarına damlar eyvahımız hıçkırarak,
Al küheylanlar gibi kızarır yelelerimiz,
Bakarsın bu milatta kapanır pandorik kapak.
2/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins ve cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki bizimkisi de zomhayal:
Bir kazma sesi... Ve küf kokuyordu. Apostol: ' Kokan senin bayat şiirlerin.' diye atılıyordu. İlk kez o zaman anlıyordum Apostol'un geçekte bir piton olduğunu. Tezgahın üstüne yıkılıyordum. Ve gazel konsantresi içmeyi sürdürüyordum. Köşedeki döşü kirli bandit bana bakıp gülüyordu. Sonra yanındaki sarışına: 'Artık burada duramaz seninki.' diye fısıldıyordu sanırım. Bunu dudaklarından okuyordum. Azizliğin ve azize olmanın bir manası kalmıyordu. Martin Luter kalkışmasından sonra oluyordu her şey. Baksanıza... 'Herifçioğlu Sen Piyer'de koyu vermiş sakalı.' Halkı takmış peşine. Bu yana geliyor.
***
Ve ey şiir ve aşk sever ademoğulları...
Dedim ya kadehime doldurduğum doğumumdaki plesantamdı,
Ya da ilk anımdan kalan son nisan soğuğuydu...
Ve böyle bir hikayet benimkisi de işte.
***
'Lan Barba,” demedeyim, “ikiletme de doldur!
Çıldırtan şıradan olsun itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan...'


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dün, Bugün Ve Yarınla Yaran Olur Aşk
Apostol'la Beş Yüz Kırk Altıncı Sayfaya Derkenar

1/:
Şahin gözlü şehinşahım,
Yüzyıllık bir yolculuktu bizimkisi de,
Ancak uzadı milenyumlar boyunca...
Parmak ucuna basarak yürünmez her daim,
Sevdalı sanır kimi, kimi gönül hırsızı,
Ve bunalır ve hemen katili olur insan,
Kendi emeği ve yüreğiyle yapılandırdıklarının,
Hem de kendi kendinin bir dar ucunda, usulca...
***
Bir deli coğrafyadır bizleri de azdıran,
Serilir yalın ayak altına yıldız döşeği,
Birkaç yüzyıllık bir yolculuktu belki bizimkisi de,
Dün, bugün ve yarınla yaran olur her adımda.
O günün yüzünde bu günün izi vardır,
Ol nedenle anıların anımsanan yüzünde...
***
Haydi sen de yürü o cenahtan, bu yana,
Yürü ve çoğulcu türküler çığır tekil zamanlarında.
Bilirim soğuksundur çarşamba çağrılarına,
Zatını ancak pazartesiler bağlar kameri zamanlara,
Yanan deniz fenerleri sana doğru yanar,
Ateş böceklerinin ötüşü de senin içindeir.
Dehşetengiz bir aşka düşmeye gör be mirzam,
Asi çavlanlar akar sakin dağ yamaçlarında,
Benimse sağ gözüm seğirir adım anılınca yar ilinde
Dost saçaklarında puhu kuşları ötmez derler,
Ama o hal hazardadır yalnızca.
Uğraşta kural başka, kuram aykırı biçimlenir,
Ve öteki yarımız düşman cenahında kalır,
Ama bu erişilmez hızı var ya aşkın şahım,
Ki biz kim, o hıza erişmek kim?
Aynadaki suret sen değilsen şahım,
Bana kendi vatanımda yürek üstü düşmek kalır...
3/:
Kabulse eğer mirzadem,
Geçelim mi tarihi Yozgati’ye kayar gibi?
4/:
Ve ey şiir sever zarif aslanoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi de herhangi bir tarihte işte:
Adamların yaşam biçimi çapul. Üçü beş geçe Vandalları, Lokman mağaralarından sallanarak ve kollayarak dört bir Yanya kentini, dışarı çıkıyorlardı. Babil'de hava soğuk mu soğuktu? Ve madeniydi ıpışılak. Ve karlıydı halbuki. Şişko kral Luiz rast gele yürümeye başlıyordu şahsi ülkesinde. Çevresinde avam ölüleri... Gözleri dehşet içinde... Şiirimde bir yakın çağ daha açılıyordu.
***
Belki de henüz gelmemişti zamanı gazel yazmanın:
'Lan barba ikiletme de doldur,” diyordum yine de...
Şıradan olsun itin ölümü, atın ölümü şeytan suyundan...'
Ardından şakağımdan sızan kevseri içmeye geçiyordum,
Ve gazel yazmaya tabii ki bin bir iştah ile...
Şiir burada tek teskiniyetti çünkü.

[GooD aNd EvıL]

En Yakın Ufuklarla Akrabalığımız
Apostol'la Ellinci Sayfaya Derkenar

1/:
Işığın ve aşkın rahmindeyiz şahım,
Mütereddid ve olabildiğince şaşkın,
Ya da konuğuz sayalım ki bu gece Mesnevide...
Evrenin ellerinde bir kaç adet yıldız gözü,
İzleyecek semadar aranmada umut ile.
***
Gece yorucu bir halaydır bizim için bu kertede,
Ve bir şah beyittir karşıdan karşıya özlemle ünlememiz,
Yani dağlar olmasa arada bir yerlerde,
En yakın ufuklarla akrabalığımız,
Yıldızlarla komşuluğumuz nispetinde olacak ancak,
Ki o dağlar aslında birer hörgüçtür süvarilere,
Mayaların sırtında olmasa da bilirler yolu,
Önümüzde bir kitap gibi açılır geçitler,
Bitap düşme zamanı geçilir bir başka sayfaya.
Zamandır bizi yeden şahsüvar,
Her sabaha karşılarda olur özlemin yenilenmesi...
***
Şimdi diyorum şahım,
Çınar rahlelerin dibi ne kadar hikmetlidir kim bilir?
Ya da lalaların dizi dibinde bilgelik bellemenin,
Kız oğlan kızlar gibi tadı var ya,
Odur belki de özlediğimiz, kendimiz yani.
***
Şelaleler akar ya şahım hece hece şiirden,
Dörtlük diplerinden harlar ya imge kaynakları hani,
Işıktan kör olur ya cehaletin katarak bozluğundaki gözü,
Ve çağlayanlar dökülür ya fezanın karanlığına,
Ve ya gezegenlerin sisli ellerine,
Şu dağların ense köküne,
Önümüzde uzanan yol üstlerine,
Yürümek düşer bize de artık,
Her kapaklandığımızda diz üstümüze...
2/:
Yani ey şiir sever mason biraderlerim...
Böyle bir hikayettir benimkisi de işte,
Zamanın herhangi bir yerinde masalsı bir tarihte:
O halde... Susun ve dinleyin meyhaneyi. Ya da ben aktarayım. Ne dersiniz? İçeri bildiğiniz gibi işte. En köşede padişahımız efendimiz. Onun yanıbaşında... İbrikçiler, kapıcılar, peşkirciler, hamamcılar, baltacılar, macuncular, kemankeşler, mu******inaslar, tespihçiler, seccadeciler, harem ağaları, gözdeler, hasekiler ve... Sadrazamlar bittabi. Öfkeliydiler. Dişlerinin arasından tıslar gibiydi sadrazamlar. Ve inadına sövüyorlardı beylerbeyleri. Cüneydoğlu isyan yarışındaymış meğerse. Başında bir yeşil bühtan... Mintan yırtıktı. Ama kaskı geriye kaykıktı. Böyle olurdu genelde Celali nesli. Susun lan yaramazlar bir sonraki padişahımız efendimiz de girdi içeri. Yedi kulede boğmuşlar onu da. Daha da gençmiş zavallı. Vah vicdansız Kara Aliler...
3/:
Ve ey aşk ve şiir sever ins-ü cin ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi ham hayal:
Bu arada Apostol’u anımsatayım. Barbacık iş üstünde. Ölmüş savaşçıları büküp büküp aristokratlara mavi kan damarı yapıyordu.
Şiirlik bir hava yoktu. Genç Osman türküsü söylenmişti zaten. Bense şimdilik içiyordum anasını satıyım.
Kadehime doldurduğum kafası dumanlı,
Ve yüreği buhranlı hatıralarımdı...
***
Ve ey şiir ve aşk sever ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte,
Bu deyişte kendime yandım,
Ve bir Mavera-ün ozana abandım,
İçtim ve yazdım...
***
'Lan Barba,” demdeydim her kupa bitiminde,
“İkiletme de doldur!
Çıldırtan şıradan olsun itin ölümü,
Rahvan atın ölümü ise şeytan suyundan...'
Ne çıkar?


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Erat-ı Aşkın Yüreği Yağ İçinde
Apostol'la Dört Yüz Seksen Birinci Sayfaya Ek

1/:
Yani zamanın bergman şahı,
Yüreğimizde harlayan hissimiz yansımaz çevremize,
Ve ne renk olursa olsun maviye çalar ödünç sevmeler,
Aşkın taç yaprakları ise,
Her sonda mutlaka makul ve umutlu çıkar.
Ya da öyle umarlar ki sedefkar yazıcılar,
Açılsın gazellerin yasaklı lüleleri,
Çağıl çağıl sesleri,
Kırk göz köprülerde görünsün,
Duyulsun kırk konak ıraklarda...
4/:
Ve ey aşk ve şiir sever yamyam ehli...
İşte böyle bir hikayettir ki benimkisi aşkın hayal:
Kırk göz köprüler görülüyordu. Duyuluyordu kırk konak ıraklarda kırk yıl savaşları... Son şiirin, son iki mısraını seslendiriyordum. Genç bir Etrüsk, ikinci seslenmemi beklemeden koşarak iniyordu İtalya’nın bulunduğu ökçeden. Karamsar bir Kelt oğlunun yanakları ıpıslak oluyordu. Aşkelonlu pedegogun gözleri kızarıyor, hemen hemen akları görünmez oluyordu. Sibirya’daki karlı dağların hakeza. Bu da kim? Eyvah Tesla...
***
Ve ey şiir ve aşk sever antimanyetoğulları...
Kadehime doldurduğum hüznümün bulutlarından süzülenlerdi,
Kırk yıl savaşlarının ardından içtiğim kahrı.
Vallaha üzüntüyle içiyordum...
***
Kadehim bitiyordu şahım,
Yüreğimdeki şiir gölü kuruyor,
Ben bitiyordum içini yiyen bir çekirdek gibi,
Kalmıştım toprak altında,
Öyle ya,
Kıyamette canın ilkbaharı değil miydi?
Ne kalmıştı sunun şurasında mirzam,
Beklenen kozmik nisanın galaktik ilk haftasına.
'Lan barba ikiletme de doldur,”diye fısıldıyordum.
“Şıradan olsun itin ölümü, atın ölümü şeytan suyundan...'
Böyle diyordum ya, tek çıkar yoldu bu, yolun sonunda...
Ardından kevser içmeye ve varsağı yazmaya duruyordu.
Şiir burada tek ihanet ve cinayet teskiniyetiydi çünkü,
Bu kuruntularla avunuyordum...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Fi Tarihinde Böyle Yazıyor
Apostol'la Birinci Sayfaya Derkenar
1/:
Ben, Nabi ve bir Karaçili şair,
Elimizi Hint okyanusuna bandırır,
Şiir söyleye söyleye pekmezli kar yerdik.
Bu arada, tarihin ilk cemaziyelevvelinde,
Hint sümbülleri tutsak alınır Arilerce.
Turan karanfilleri özgürlüğüne uçarlardı.
Fi tarihinde böyle yazıyordu tarihi serencami.
Nardini adlı bir uğru okuyordu yazılanları inanın.
Hermes olarak da bilinen Mısır yalvacı,
Aton dinini yayıyordu yer yüzüne.
Ama kimesne inanmıyordu dediklerine.
Nil kıyısında bedevi atlar yüzüyordu.
Sudan sınırında ise laci gözlü gece gülleri...
Firavun adlı birinin piramitlere sakladığı Lusiferik hileleri,
Bir batıp Kahire'ye,
Bir çıkıyordu Kadeş yazıtlarında...
2/:
Ben, Nabi ve bir Karaçili şair,
Şiire acıkıyor muyduk ne?
Şiir saçlarının püskülünü tarıyordu,
Ancak saça yağ gerek.
ÉNerde? ' diyerek aranıyorduk kalbimizi...
Hint sümbülü yağıydı arzulanan,
Ve altıdan daha kıymetli olan...
Esir pazarlarında satılıyordu taze taze.
Haraç mezat...
Bense Barba'daydım ve ne bulursam içiyordum anasını satıyım. İt öldüren şarabı... Kan donduran tekilası... Hası aslan sütünün... Bunlar da yetmiyordu kardeşinize. Kuzey Hindistan'da yetişen bir bitkiden şıra sıkıyordum, şıpır şıpır. Kıpır kıpır kaynıyordu kanım. Ve Maveraünnehre dökülüyordu inanın. Sonra her şey birbirine, ben de tarihin sayfa aralarına karışıyordum. Sır gibi. Meyhaneden elde edilen çok değerli bir kokuydu o anda. Çürük yumurta miski... Ya da turp amberi... Anlaşılan Tötonların zoruna gitmişti yazdıklarım. Hirodes adlı biri: 'Doldur lan Apostol! ' diye türkülere ayak veriyordu otuz sekiz numara. Kereste kafalı Kimmerya süvarileri de beş ayrı koldan dalıyorlardı içeri.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Gazel Yazmaya Durdum Gılman Aşkına
Apostol'la Dört Yüz Kırk Birinci Sayfa

1/:
Ki şahım,
Çarpıcı birer iksirdir şimdi süluk,
Fevkalade aşkların kırk gözünden ifraz edilen,
Kefir kokuşlu bir zamanlar üstü kevseri,
Her boyutta tekrar tekrar ikram edilen farklı kaselerle,
Ve iştah içilen aşkın semeresi olacak dem evlerinde.
İsteseler de, istemeseler de onlar,
Bil ki kesinkes geri dönecekler,
Her kırk konakta bir geriye,
Som cevher gözlü buraklara binmiş olarak,
Tadı damaklarında kalmış olarak hem de,
Henüz yaşamadıkları sevdalarımızı yaşamak üzre,
Ancak miftahsız ülkeler nere?
Apostol nere?
Çare? ...
Yok ki...
2/:
Ve ey şiir sever sevgili aynoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte:
Herhangi bir tarihte. Ama belli bir zebercet mekan içre: Apostol meyhanesinde:
Bitişin başladığı yerde. Şahittim sona. Dona kalmış dişlere. Ve yaşanmış nurlu aşklara. Ve bataklık fuhuşuna. Gelelim Don Huan’a... Evet, o idi gelen. Anlaşılan Don oğlan memnundu kepazelikten. Zaten yıllardan beri emaneti ulaştırmak için beklemişti yıldızlar aralığında. Ehline güven içinde. Şimdi de neticenin memnuniyetindeydi. Yoksa çoktan ölmüş olacaktı İdris aleyhisselam. Görev tamamdı vesselam. Şimdi mutmain bir kalp ile gidebilirdi cehenneme... Üzülmüştüm çar naçar.
3/:
Ve ey şiir ve kahır sever sevgili dağoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte:
Son çar henüz girmemişti şiire. Kafkas dağı buz gibiydi. Gavur gözü gibiydi devir. Azgın bir tipi. Darağaçlarının yağlı ipi bağlanıyordu ellere hohlanarak... Ve başımı şiire vuruyordum acı ile ben. Kadehime doldurduğum ise kalbimin kataterinde kanlı balçıktı... ***
Böyle bir hikayetti benimkisi de işte.
'Lan barba ikiletme de doldur,” demeye sıra gelmişti.
“Şıradan olsun itin ölümü, atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordum yolun ya da şiirin istablize yolu sonunda...
Ardından kevser içmeye hevesleniyordum vildanların elinden,
Ve gazel yazmaya duruyordum gılman aşkına.
Şiir burada tek ilaç ve inayetti.
Ve ey şiir ve aşk sever adamoğulları,
Yazılan son aslında bidayetti...


Ahmet Yozgat