Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Bir Dakika Düşünme Payımız
1/:
Gökten bir elma düşse,
O da senin başına.
'Hört! ' diye ben çıkıversem,
Boş arsada karşına...
1a/:
'Ne edersin?
De bakalım bana Ali Can.
Göz atıp aşağıdaki şıklara.
Bir dakika sana düşünme payı,
Örnek ol çocuklara...
a.Hiç, yemeye devam ederim.
b.Al sen de ye, derim.
c.Hemen oradan giderim.
d.Ya da bunların hiçbiri...'
2/:
Gökten iki elma düşse,
Biri senin başına.
'Pat! ' diye bir aç çıksa,
Elmayı yerken karşına...
2a/:
'Ne edersin?
De bakalım bana Veli Can.
Göz atıp aşağıdaki şıklara.
Bir dakika sana düşünme payı,
Örnek ol çocuklara...
a.Hiç, yemeye devam ederim.
b.Al sen de ye, derim.
c.Hemen oradan giderim.
d.Ya da bunların hiçbiri...'
3/:
Gökten üç elma düşse,
Biri senin başına.
'Çatt! ' diye dilenci çıksa,
Yan sokakta karşına...
3a/:
'Ne edersin?
De bakalım bana Suna Can.
Göz atıp aşağıdaki şıklara.
Bir dakika sana düşünme payı,
Örnek ol çocuklara...
a.Hiç, yemeye devam ederim.
b.Al sen de ye, derim.
c.Hemen oradan giderim.
d.Ya da bunların hiçbiri...'
3/:
Gökten üç bin elma düşse,
Bini senin başına.
'Pırt! ' diye çocuklar çıksa,
Mahallede karşına...
3a/:
'Ne edersin?
De bakalım ey insan.
Göz atıp aşağıdaki şıklara.
Bir dakika sana düşünme payı,
Örnek ol çocuklara...
a.Hiç, yemeye devam ederim.
b.Al sen de ye, derim.
c.Hemen oradan giderim.
d.Ya da bunların hiçbiri...'
123b/:
'Bir varmış, bir yokmuş bidayette...
Başlamış şanlı bir düğün.
Sürmüş uçsuz bucaksız göklerde.
Gezegenlerde pür telaş.
Yıldızlarsa pür neşe.
Tatlı yalancı ninemin anlattığı masal bu ya.
Bir deli kocaman bir taş atarmış kör kuyuya.
Davul çalarmış sürmeli Süreyya: Dan dan dan!
Gezegenler zurna öttürürlermiş durmadan, oturmadan.
Çorum! dan halay getirtip tespih gibi çekerlermiş yıldızlar.
Halaya katılırmış enişteler, baldızlar...
Sonra yer sofrasına otururlarmış birer birer.
Uzayın afacan çocukları yani gök taşları.
Ve yıldız kızlar ile gezegenden oğlanlar,
Her gece lacivert bir lengerden
Doyana kadar kaşık kaşık masal yerlermiş...'


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Bir Varmış'a İftira Etmişler
1/:
Eteğini öpelim,
Barışsever sultanın,
Varalım kanadında,
Kaf dağına ankanın.
2/:
Bizler masal oğluyuz,
Ezberimiz söz dolu,
Kralın sağ koluyuz,
Biliriz doğru yolu.
3/:
Kral, prens, prenses,
Bakarlar ağzımıza,
Başlayınca özlü ses,
Gün doğar sazımıza.
123a/:
Bir varmış bizim diyarda.
Bir başka diyarda bir yokmuş.
Bir var iken yok olan haramiler,
Yalandan bir diyara gitmişler.
Bir varmışa iftira etmişler
Uzayı dolduran kızıl devler.
Var olduğu hâlde 'Bir yokmuş.' demişler.
Bir varmış çok kızıp buna,
Evlenmiş bir başka Varmış'la.
Kısa zamanda 'bir varmışlar' çoğalmışlar,
Bir Varmış olmuş Bin Varmış.
123b/:
Duruma üzülmüş kızıl devlerin kralı.
Yanağından kan damlarken az önce,
Çok geçmeden al rengi solmuş.
Sizinki olmuş mu bir beyaz cüce?
Varmışlara savaş açmış kendince.
Takmış eline bir çelik kanca,
Diğer eline bolat tabanca almış...
Gözüne de siyah bir bant takmış.
Amacı kara korsan olmakmış.
Durumu gören masallar koşmuş imdada.
Kara korsanı kapamışlar zindana.
123c/:
Biz de haşlayıp taşlayalım mı?
Hayatın masalına başlayalım mı?


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Bir Varmış'ın Bir Oğlu Olmuş
1/:
Masal ektim tarlama,
Uzun kış gecesinde,
'-mış, -miş' sürdüm yarama,
Sözün her hecesinde.
2/:
Masal sözü sihirmiş,
Kapıların önünde,
Para dediğin kirmiş,
Kralların elinde.
3/:
Uzun etme masalcı,
Sözünü süz de söyle,
Masalın neden acı,
Yakar dilleri böyle?
4/:
Bize soylu söz gerek,
Sevmeyiz zulümkârı,
Baklava dilimleyerek,
Söyle şu masalları...
1234a/:
Bir Varmış'ın bir oğlu olmuş.
Oğlunun adını annesi, 'Masal Oğlan' koymuş.
Beğenmemiş bu adı bilge ninesi:
'Saman Kalburu' olsun, demiş.
Onu da aksi dedesi hoşlanmamış.
1234b/:
Her kafadan bir ses,
Her ağızdan bir nefes çıkmış.
'Eski Hamam' olsun demiş kimi.
Kimi de 'Cin Ciridi'
Yok 'Tellâl Deve' olmalı,
Yok 'Berber Pire' olmalı derken,
Annesi hiçbirini beğenmeyip
Takvim yapraklarının tılsımlı ülkesine
Yeni ve güzel bir isim bulmaya giderken
Yolda tek başına gezinen bir masala rastlamış.
Masal onunla tanışmak istemiş, sormuş adını.
'Bir Varmış.' demiş anne.
Masal eklemiş 'Bir yokmuş.' diye.
Anne, oğluna bir ad bulmanın sevinciyle
İzinin üstüne dönüp evine gitmiş.
Oğluna 'Bir Yokmuş' adını koymuş.
1234c/:
Biz de gidelim mi Kaf dağındaki eve?
Ve bir masal anlattıralım mı oradaki koca deve? ...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Cinlerin Düğününde Bir Prens
1/:
Bir prens keklik olmuş,
Uçmuş saraydan bir gün,
Aradığını bulmuş,
Bulduğuysa bir düğün.
2/:
Cinlerin düğününde,
Bizim prens davetli,
Bu günse tam günüymüş,
Yemekler sütlü, etli.
3/:
Yedikçe şişmiş prens,
Tüm sofrayı sömürmüş,
Duyulmuş acı bir ses,
Prens size ömürmüş.
123a/:
Bir varmış burada, bir yokmuş nerede?
Soralım bir bilene...
Evvel zamansız bir masalda,
Hiç kimsesiz bir yer varmış.
Adına hiç kimse denilen herkes,
Orada tekerleme avındaymış.
Günlerden bir gün boynuzlu bir tekerleme,
'İmdat! ' diye acı acı bağırmış.
Ay tekerlekli savaş arabasının sürücüsüne el etmiş.
Yardımına çağırmış alel acele.
O arabanın masal şaklatan arabacısı,
Koşturmuş arabasını yeni doğan aya doğru.
Oraya gelince başlamış masalına.
Böylece avcıların elinde tutsak olan,
Zavallı tekerlemeyi kurtarmış...
Haydi biz de ocakta tekerleme haşlayalım.
Geçin dedenin yamacıma da masala başlayalım...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Deliyorum Uzayın Duvarını
1/:
Uçan halının biri,
Haşarı mı haşarı,
Sallar saçaklarını,
Çıkıp köşkten dışarı.
2/:
Uçmuş Kaf ile küfe,
Dağda kırk katlı bir ev.
Açınca ilk kapıyı,
Önüne çıkmış kör dev.
3/:
Dev uzatmış elini,
Yolmuş salkım saçağı,
Doğramış tüylerini,
Çekip koca bıçağı.
4/:
Halı altta, dev üstte,
Başlamışlar kavgaya.
Düşmüş bir kuyuya dev,
Halı kaçmış uzaya.
5/:
Kaçıp kurtulan halı,
Kondu benim dalıma,
Bindim hemen üstüne,
Böyle devam yoluma...
6/:
Uçan halı altımda,
Benim onun pilotu.
Bin bir tat damağımda,
Sayın ki ölmez otu.
7/:
Ver elini ak yıldız
Ülkene geliyorum,
Devleri tepeleyip,
Uzayı deliyorum.
1234567a/:
'Bir var ise kime ne?
Bana ne bir yok ise?
Çekemem kimsenin nazını.
Çalamam bozuk masalın sazını.
Yani benim işim başımdan aşkın.
Bir gün uzayda gezerken şaşkın şaşkın.
Demiştiler 'Hoş geldin gezgin abdal...
Bundan böyle burda kal.
Verelim, sana bir kaşı hilâl.'
'He olur.' demiştim bu öneriye.
Bir kılavuz bizi etmişti nikah.
Kızın zülüfü tel, kaşı simsiyah...
'Ay! ' der yatar. 'Vay! ' der kalkar.
Böylesi evler yıkar, canlar yakar.
Bir hatır, iki hatır...
Kızmıştım sonunda.
Varmıştım ve çatmıştım kılavuza:
Demiştim ki: 'Nasıl kıydın bana? '
'Ne yaptım ki sana? ' demişti kılavuz amca.
Başında külah olan bir çeri, atılmıştı ileri.
Elleri bir kalkmıştı yukarı, bir aşağı inmişti.
Bense acı ile: 'Yandım anam! ' demiştim.
Fırlamış ve kaçmıştım derin uzaya.
Ah ah! Beni kurtarmıştı Allah.
Duman çökmüştü karşıki dağın başına.
Kan bulaşmış bir kere avcıların dişine.
Herkes düşmüş ben Keloğlan'ın peşine...
En iyisi ara vermek bu oyuna.
Ulaşmak tekerlemenin sonuna.'


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Demir Prens Eridi
1/:
Evvel zaman içinde,
Bir demir prens varmış,
Boyu korkunç biçimde,
Masal dağı kadarmış.
2/:
Demir prensin saçı,
Aratmazmış telleri,
Belki milyonmuş yaşı,
Say ki dirgen elleri.
3/:
Bir gün prensin yolu,
Düşmüş döküm haneye,
Yumşamış eli, kolu,
Girmeden içeriye.
4/:
'Ne oluyor? ' demeden,
Demir prens erimiş,
Bu dünya zulüm eden,
Beyleri toz edermiş...
1234a/:
Bir varmış, bir daha varmış...
Zamanın en dar boğazında tam dokuz düğüm varmış.
Her düğümde bir kınalı horoz öter,
Yıldızları kaldırırmış derin uykudan.
*******den karanlık mı karanlık bir gece,
Horozların yedinci ötüşünde,
Uykucu bir yıldız uykusundan uyanamamış.
Ve sıcacık yatağında uyumuş kalmış.
1234b/:
Onun boş kalan yörüngesini beyaz cüceler çalmış.
Yörüngeyi götürüp satmışlar bir kamyoncuya.
Kamyoncu dizmiş katarını, varmış çarşıya.
Üçe vermiş hâlini, beşe satmış hatırını.
Hatırcı kentin ortasına bir dükkân açmış,
Raflara yığmış gül gibi hatırları.
Hâl ise yüklemiş uzun kulaklı katırları.
1234c/:
Az gitmiş azar azar, uz gitmiş uzar uzar.
Varmış üç yüz haneli yoksul bir köye.
Orada bulmuş yaşlı bir masalcı nine.
Hatırları etmiş nineye hediye.
Sermayeyi yüklemiş kara kediye.
'Bir varmış, bir yokmuş.' diye anlatmış masalını.
Kaf dağına çırpmış tüm tasasını...
1234d/:
Biz de katırlara binelim mi?
Masal ovasına inelim mi?
Çırpalım mı bütün tasamızı?
Masallarla dolduralım mı kasamızı? ...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dinle Bizi Elmacı
1/:

'Bir varmış,' diyen biri,
'Bir yokmuş'u bilmezmiş,
Eteğindeki kiri,
Nedense hiç görmezmiş.
2/:
Kral olsa yürümez,
İleriye gitmezmiş,
Çoban olsa görünmez,
Beş koyunu gütmezmiş.
3/:
İşte böyle birisi,
Dadanmış masallara,
Devlerin en irisi,
Bey olmuş zindanlara.
4/:
İlk önce atmış Kel'i,
Ardından mazlumları,
Alışmış sonra eli,
5/:
Oğlanları, kızları.
Olan olmuş sonunda,
Yer bitmiş zindanlarda,
Dev boğulmuş kanında,
Yok olmuş masallarda.
6/:
Üç elma düşmüş bize,
İsterdik üç yüz milyar,
Yetmez hiç birimize,
İsteriz dünya kadar.
7/:
Dinle bizi elmacı,
Dök gökten sandık sandık,
Koca elma ağacı,
Elmacıdan usandık.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Dört Köşeli Prens
1/:
Bir prens ki dört köşe,
Her köşesi bir yana,
Karışırsa her işe,
Sürgün olur zindana.
2/:
Zindan zifirden kara,
Olur prense zehir,
Her tarafı bir yara,
Kan akar nehir nehir.
3/:
Zümrüdü anka kuşu,
İner Kaf'tan aşağı,
Kafasında bir poşu,
Gizler onu yaşmağı.
4/:
Kapar prensi bu kuş,
Zindan kalır geride,
Bin gün süren bir uçuş,
Ver elini ay dede...
1234a/:
Bir varmış, bir yokmuş...
Geçmiş zamanın birinde yalnız kalan bir yıldız
Hüngür hüngür ağlamaya başlamış:
'Harda hurda, ışığı yedirdim kurda...
Altmış tarla aydınlığı yedim karnım doymadı.
Uzayı çorba yaptım,
Güneşi kepçe ettim,
Yedim yedim yüzüm gülmedi,
İçtim içtim köşelerim gerilmedi.
Koca Jüpiter kazan kazan yağ olsa,
Orta boylu Mars külek külek bal olsa,
Karnımın bir tarafını doldurmaz.
Ya bir kaz dolması,
Ya bir ördek kızartması olsa.
O zaman doyarım işte,
Çocuklar daha çok beklemesin diye
Salarım ışığımı dünyanın en uzak köşesine.'
1b/:
Bizim lokantacı Selahattin amca,
Duyar da durur mı yıldızın ağıt sesini?
Daldırmış kepçesini bakırdan tenceresine.
Boşaltmış artan kazı ve ördeği uzayın penceresine.
Geçmiş zamanın birinde yalnız kalan bir yıldız,
Hangır hangır gülmeye başlamış, doyunca karnı.
Hemen yakmış kozmik lambasını...
Germiş yayını.
Işıktan oklar fırlatmış dünyaya.
Her yer ışığa kesmiş.
Masalcı nine oturmuş ışığın altına,
Bir masala daha başlamış...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Genç Gezgin Işık
1/:
Üç bacaklı bir cüce,
Boz atına binerek,
Erişmiş büyük güce,
Boz aygır kişneyerek.
2/:
Atın eyeri altın,
Dizginiyse gümüşten,
Hazineleri tartsan,
Vazgeçmez bu gidişten.
3/:
Toynağından kalkan toz,
Bulutlar yapa yapa,
Kaf dağına varmış boz,
Devlere atmış sopa...
123a/:
Bir varmış, bir yokmuş...
Evvelin evvelindeyken,
Zaman henüz kuluçkadaymış.
Mekan ise onun altında yumurtaymış.
Genç bir gezgin olan ışık,
'Tık tık tık! ' diyerekten,
Çalmış kapısını uzay sarayının.
123b/:
Tılsımlı kapıyı bir rüzgâr açmış.
Rüzgâr da rüzgârmış hani:
Gerdanında yetmiş iki tane siyah beni,
Giysilerinde ise mavi uzay deseni varmış.
Işık demiş rüzgâra:
'Beni de al içeri.'
Rüzgâr demiş ışığa:
'Annem duyar alamam.'
Işık demiş rüzgâra:
'Annen de kim senin? '
Rüzgâr demiş ışığa:
'Annem tekin değildir,
Babamsa Kaf gezegeninde bir hekimdir.
Her kim içeri girerse, annem kumaş diye keser;
Babamsa kalbi, dalağı ve böbreği hasta diye biçer.'
Işık çok korkmuş, hemen oradan kaçmış,
Meğerse yüzyıllardır kaçışı ondanmış.
123c/:
Biz de kaçmayalım mı uzaklara?
Bir masal anlatalım mı çocuklara? ...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Gizli Uzay Kitabı
1/:

Bura 'yaz' köşesiymiş,
Bu köşe 'naz' köşesi,
Delidolu Keloğlan,
Masalların tek sesi...
2/:
Uçuşmak yıldızların,
Biricik keyfi imiş,
Onu peri kızların,
İzlemek neşesi imiş.
3/:
Sirenlerin elinde,
Gizli uzay kitabı,
Zeki olan anlarmış,
Ondaki öz hitabı.
4/:
Masalların ciltleri,
Atarmış sayfa sayfa,
Kırarmış kilitleri,
Binlerce korsan, tayfa.
5/:
Düşermiş patır patır,
Elmalar bu evrene,
Bir masal anlatırmış,
Merakla dinleyene:
12345a/:
'Bir varmış, bin bir yokmuş...
Sipsivri köşeli ve neşeli güneşin biri,
Her sabah ışık ışık saçılırmış elleri.
Kaf gezegenindeki her kovuğa dalarmış.
Gözleri yanardağ olan devleri yakalarmış.
Bir çırpıda yakarmış çok ileri gidenleri.
Ve kaparmış orada bin bir geceden beri,
Saklı olan içi zebercet dolu hazine sandığını.
Kimse kazanamazmış onun kazandığını.
Çıkarırmış hazinedeki altın başlı çivileri.
Sonra eline gümüş saplı çekici geçirirmiş.
Vururmuş gökyüzünü titreten sınırsız bir güçle.
'Bismillah,' der başlarmış işe.
Mavi atlasın tavanına çivileri çakarmış bir bir.
Amanın bu ne gurur, ne kibir? ...
Eh artık olacak o kadar.
Mavi tavanda bu kadar yıldız var.
Kim koydu oraya onları dersiniz?
Siz de kibirlenirsiniz.
Her akşam çaksanız o altın çivileri.
Sevindirseniz bizleri.
Haydi bu gün de sevinelim.
Bir masalın bahçesine girelim...


Ahmet Yozgat