Serdar Erdemir

[GooD aNd EvıL]

İstanbul'a kar yağar bir Eylül akşamı
gözlerimden utancım damlar
kar yağar, karnı aç bir çocuk ağlar
sotasında karanlığın...
karnı burnunda bir kadın yeniden doğar
yeniden doğar, anne olacak yeni can
İstanbul'a kar yağar sancılı hezeyan
sotasında aydınlığın...
bir Eylül akşamı İstanbul'a kar yağar

İstanbul'a kar yağar başımda deli rüzgâr
erketede ihanet, altı ateşli silahlar patlar
patlar lale tomurcukları, galibarda açar
açar yediveren gülleri, rengi maviye çalar
çalar ahşap kapıyı, soğuk elleriyle bahar
ocakta meşe pirpirimleri cayır,cayır yanar
yanar gök kubbe
İstanbul'a kar yağar bir Eylül akşamı

kar yağar, esmer tenlerden kan akar
akar boylu boyunca yoldaş ırmaklar
ırmaklar maviye özgürce kanar...
kanar evhamlı, kabuk bağlamış yaralar
yaralar, uykusunda yitirilen canlar.
canlar al içinde, kör bıçak sırtından kayar
kayar geceye küskün yıldızlar
yıldızlar, hilali şavksız kamçılar
kamçılar iner, loş ışıkta sancılar başlar
başlar kör odada ayaklara inen sopalar
sopalar yaşlı bir adamı, hain gardiyanlar
gardiyanlar usturadan tene yansırlar
yansırlar taş duvarlara
gölge oyunları başlar
İstanbul'a kar yağar bir Eylül pazarı

koşuşur sokaklardan fistanı mavi kızlar
kızlar yitik yarini karanlığın içinde arar
arar deli divâne baygın kokulu kadınlar
yavrusuna can verecek sert lokmalar
bir Eylül akşamı İstanbul'a kar yağar
yüreği avuçlarında bir deli sevdalı donar
donar maviye çalan yalancı sevdalar

bir Eylül akşamı...
İstanbul'a
kar
yağar...

20/10/2006

[GooD aNd EvıL]

nar çiçeği kokulu anam;
“Bir İstanbul Hatırası” diye
gakgoş babamın;
gururlu bir işçi yüreğiyle
çektirdiği;
siyah – beyaz resimler
mazide kalmış…

bildik İstanbul değil anam
solmuş Marmara’nın mavisi
Kız kulesi ve martılar yasta!
karla karışık yağmur yüklü
masmavi deniz gözleri…
kurşun gibi
ıslak bir veda busesi
süzülür Haydarpaşa'dan
vurur beni…
en sensiz kaldığım demlerde
bir ah şahlanır içimde
İstanbul ölür
İstanbul ölür anam
çocukluk saf düşlerimde

kalmak içler acısı
gitmek yürek sancısı
oy havar
gidiyorum İstanbul
hoşça kal;
gayrı yüreğinden taşınıyorum
sorma nereye diye
reddedilmenin acısını çekmeye
henüz adını bilmediğim
başak sarısı
huzurlu bir geleceğe
babam gibi;
gururlu bir işçi yüreğiyle
gidiyorum …
İstanbul mavi düşlerimin
yeşil gözlü meleği
gidiyorum hoşça kal
bağrımda sancın var
yaraladın beni güzel yar
hadi bu veda busesini hatıra say
gidiyorum hoşça kal

işçi babam;
İstanbul ölüyor çocukluk saf düşlerimde
bedel biçilmiş üstümdeki emanet cekete
şimdi
serseri bir kurşunun hazin sesi
karanlığın en tenha yerinde
kanlar içinde;
evsizlerin kemirgen gülüşleri
İstanbul ölüyor
İstanbul ölüyor anam
çocukluk saf düşlerimde…

28.12.2005

[GooD aNd EvıL]

Yıllar boyu yaşansa da,
Yalanlarla yoğrulu bir sevda;
Uğruna şiirler yazılsa da,
Anılara mahkum bir sevda;
İstemiyorum...

Mutluluklarla dolup taşsa da,
Sevgiye hasret bir ömür;
Yaşanan günler unutulmasa da,
Dargın iki aşık gönül;
İstemiyorum...

18 Mayıs 98 P.tesi

[GooD aNd EvıL]

bir merdiven dayayıp gökyüzüne
elbet çıkacağız, günün birinde
dalından koparmak için;
parlayan yıldızları…
sevgiliye hediye niyetine.!

yıldız,yıldızken gece;
düşsel, gerçeklikle iç,içe
seni düşündüm delice…
hayalet sesler eşliğinde
imge yoksunu
bir şiir yokladı yüreğimi
hece,hece…
günün bittiği yerde;
kadir,kıymet bilmezmiş gibi,
izbe bir tümce bıraktı:
sen diye içime.!

yalvarırım gülüm, ses ver sesime
uzak diyarlarda mı kaldın yine.?

[GooD aNd EvıL]

kaç gündür yoksun
umutsuz, uykusuzum...
gözlerim kan çanağı/
ıpıslak.
tek avuntum;
pakette ki son sigaram.
kaç gündür yoksun;
sigarasız, yalnızım...

kaç gündür yoksun;
pencere kenarında
yol gözler oldum..
defalarca;
tanımadığım insanlara/
seni sordum.
kaç gündür yoksun;
pervasız, hesapsızım...

kaç gündür yoksun;
evde oturmaktan,
hep aynı şeyi yapmaktan
sıkıldım....
bir gece vakti, dışarı çıktım.
kaç gündür yoksun;
çocuktum ağladım...

kaç gündür yoksun;
sana ait şiirleri okudum
vazodaki çiçeğinle konuştum..
adamakıllı dertleştik.
güldük eğlendik..
kaç gündür yoksun;
kimsin sen unuttum...

09.07.03 Çarşamba

[GooD aNd EvıL]

acep yatak mı sıcak;
yoksa yatak da kadın?
var bende karyola,
üzerinde yıldız yorgan
lâkin;
ayazda gibiyim,
donar tenim...
anlaşılan marifet kadın,
o da bende yok!
varsın yıldızlar;
uyanmasın yalnızlığıma
temelli buz keserim...

[GooD aNd EvıL]

saat gecenin üçünde;
uyku tutmadı yine
saatlerce;
sigara üstüne sigara yaktım
hatıran gitmek bilmiyor...

sensizlik çok zor be kahve gözlüm
zaman geçmek bilmiyor...
canım sıkıldı;
radyo dinledim, şiir okudum
hatıran gitmek bilmiyor...

can sıkıntısından gece yarısı
kahve yaptım kendime
sensizliği yudumladım/
gecenin üçünde.!
beceremedim be kahve gözlüm
uyuyamadım ne yaptımsa yine...

bu gece de uyku tutmadı
yatağımdan kalktım
bu kez;
alışılmamış bir şey yaptım;
sensizliğe ilk defa ağladım.!
ağladım be kahve gözlüm ağladım.
hatıran gitmek bilmiyor...

[GooD aNd EvıL]

esmer bir kadın gördü ilk;
gizlendiği ağaç kovuğundan
kalbi delik bir yıldızın;
dileksiz düştüğünü
elleri kanlar içinde
masmavi gözleriyle...

üşüştü kum zencileri üzerine
esmer ellerinde, mavi düşleriyle
küçük bir yürek çırpınıyordu;
kırık cam fanus içinde...
bir ana sonra;
acılar içinde
masmavi gözleriyle...

kondu mavi güvercinler
bir ananın sol göğsüne...
gözyaşlarından içtiler
bir ananın acısı dinsin diye.!

kalbi delik bir yıldız düştü.
gökyüzüne dargın,
vad-edilen mutlu güne
doğmak için yeniden
beyazlar içinde
...Melek diye.!

bir kuş
yüreği masmavi bir kuş
beyaz kanatlarıyla uçup/
kondu anasının yüreğine;
adı Melek kalsın diye
adı mavi kalsın diye.!

anne mutluluklara gebe;
yeni bir yıldız sindi içine
küçücük yumru gözleriye
bir daha düşmesin yıldızlar diye.!
Melekler bağladı;
onu gökyüzüne elleriyle
anne bir daha ağlamasın diye.!
anne yeniden yıldız tutsun diye.!

esmer bir kadın gördü ilk;
gizlendiği ağaç kovuğundan
kalbi delik bir yıldızın;
dileksiz düştüğünü
elleri kanlar içinde
masmavi gözleriyle...

[GooD aNd EvıL]

……………………….(Ponera Pregrina)

Ponera Pregrina;
Yalnızlığının hicran musluğu cigarandan
Küller damlar, yüreğimin katran tablasına.

Ateşten buğu, ölüm kokan yalnızlığında
Yitirilmiş yarınlar mıhlı bakışlarında.
Gözlerim yanıyor ışıyan yalnızlığında,
Kan Çiçekleri açar,her nefes alışında.!

Kapkara bir duman yükseliyor ellerinden,
Sisler bürüyor etrafını, koca başının.
Mahremini rüzgâr sıyırıyor üzerinden,
Dökülüyor tül, tül karanlığa ak saçların…

Ponera Pregrina;
Ölüm kusan kurşun gibi, sürülür namluya
Çakmağının kızıllığında uyuyan Anka.!

Soğuk bir namlu uzantısı gibi doğrulur,
Cigaran hedefte can çekişen umutlara.
Ceylan gözlü bir bahar, yüreğinden vurulur
Zemheri kokulu hazan sıçrar yarınlara.

Ellerin uzanır, gecenin soğuk tenine,
Uykusuz bir ateş böceği, yanar kavrulur
Köz olmuş yüreğinden kıvılcımlar uçuşur,
Düşer cansız avuçlarının hissizliğine.!

Ponera Pregrina;
Aykırı bedenler sevişir, avuçlarında,
Yalnızlığının kangren azabı sabahında.

Esmer bir yerli mızrağı batar gözlerime
Soluksuz güvercinler tüner ciğerlerime
Habil’in ölüm sırrı nasırlı ellerimde.!
Baldıran acısı yayılır, tüm bedenime…

27 Şubat 2006

[GooD aNd EvıL]

elden ne gelir;
çaresiz yara durmadan kanar!
gariplikler içinde/
tüm ürkekliğiyle sarı kanarya;
kapılır gider esen rüzgâra!
elden ne gelir;
sigara dumanıyla ******* yanar…

elden ne gelir;
erişilmez sevgi ufuklar kadar
bedenlerde bir sızı;
üç hain vurdular günahsız kızı.
kalplerde korku, umutsuz ve yarım
elden ne gelir;
kirli çakallar lanetiyle yaşar...

elden ne gelir;
kirlenmiş yarınlara kim bakar
taptaze umutlarda hicran
yine;
aynı cinsten hayvan ve insan
hani;
kan pıhtısına vurulmazdı zincir?
elden ne gelir;
yaratılan hep geleceğinden kaçar…