Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…”Alaca Gözlü Kurt”…

bir yere ait olmak gibidir buza demir atmak
merhametsiz sürgünlerle peşimizde
iktidarına sığınılır delidolu kızağın
şahdamarımız / şiddetine kanayan acı gerçek
sudur hayat / harf eylem
…tutunuruz…

umudun kara yüzünde döllenir soğukta varoluş
atmaca gagasına düşmüş acemi balığın kaçınılmaz ilkleri
ve endazesi bozuk öykülerde sızlayan gizli düşler kadar basit
yazgısına şaşkın
ve sıradan…

…eskimo oluruz biraz….
düşsel iglolar inşa ederiz kendimize
birinden diğerine gidip geldiğimiz

kahin sözünden kalma
vahşi bir sıfat bağışlar kızılderili kadın:

“iyi ki” der
“iyi ki alaca gözlü kurt…”

…soluğunda tüter adın! …

böyle çıkılır “rağmen”lerin koşu yoluna
bereketlenir aniden buzda yaşamak
büyülü bir imgedir ulu sözü

…şifre: kızak

beyaz sessizliğin tundra kapısında
acılı gözünde ergin ruh yanığının
avuçlarsın yaşamı tütsülenmiş etimiz gibi
titreyen gölgesine kızağın
ölesiye üşümüşlüğü düşer
yüreğinde “ay” saklayan kadının

kurt ulur
yankısını fısıldar geceye buzul
:
“iyi ki varsın” der
“iyi ki…..”

….çubuğunda tüter adın….


(25 Ekim – 15 Kasım 2005) – www.blogcu.com/nimo

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Ah Sur! ...

yok ediyor birbirini gidilemeyen kentler
kargaların didiklediği
bireylikleri

mucize soruyoruz anarşist hayaletimizden
kayganlaşıyor zemin
zaman kızak ah sur!
başkalaşım yüzkarası

ama olmaz ki böyle!

hazırla celbini kırk kanatlı serçe
zifir kentlerin haymasına tüneyecek şafak
bir içtima vakti düştüğün koyaklara
ertelenmiş tüm hesapları öde

yemin olsun
kollar da uzar bir gün!
bize benzer adı 'hiç kimse' olan biri
siler bu tertipsizliği

saçı uzundur kentlerin
zaman derin
ıslat dudağını ey sur!
hikâyeler hayli dokunaklı
:
bin ateşte yıkanmış dilsiz bir aşktır her biri


(28 Mayıs 2007) - 6. Dekad

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Akıl Merceği…

- küçük İskender’e


abanoz bir kulede verdiniz hesabınızı
hücreniz
gerçeği kanırtan düş evreni
çatışmacı ve serseri

kimse sulamadı mezarınızı

tümörler büyüyor kerrat cetvelinizde
kördüğümleri size yoruyorlar
sesiniz
acıya soyunan timsah

akıl merceği, medusa bilmecesi
boşluğa sızan ölü ifrazat

kanserojen bir masalın orta yerinde
söyledim yaldırak yanımı terk ettim diye
dikenine oyulur gözlerim her gül gibi
bilirim her gülün bir ejderi var

biraz teklifsiz, çılgın
biraz kızıl
mora çalar

çatallarında ah’larım ağlar…


(“Teklifsiz Serseri”yi okuduktan sonraki bir zaman dilimi…)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Aşk Yazılası!

yedi koca ay!

yummalıyız gözlerimizi artık
karşılarız sonra mayıs çiçeklerini

buzdan konaklar inşa ederiz
korunmak için kasım ölümlerinden
şubat kuşları içtimaa çıktığında
sesimizin kısıklığıyla dokunuruz usulca

martı “es”geçeceğiz kesin
:
mart
batık kıta!

bak ki
puhu kuşunu doğururuz yeniden
kırpılmış mevsimlerden yaratırız kendimizi
belki hızla eskitilmiş bir takvimden

kalbimizde kenger otları ah!
mezarından tard edilmiş kurtçuklar
ve saçlarımızda kır bir soğukla
dondurulmuş rüyalar ülkesinde
ilk karı bekliyoruz...

o gün geldiğinde
kış ağaçlarına doğru
aşkı yazacağım söz!
:
buzu delen saray gözlerimizi…


(11 Ekim 2005)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Baş Başa…

kardeşlik!

bu kıyı
başka kıyı

yine ikimiz kaldık baş başa

”hiç olan”
ve
“olmayan” ne

tükendi bu kent!

destanlar düzüyoruz
yolculuğa dönüşürken acıyla aşka

ah bir de insana!


(*) Ayşe Keskin dostuma…


(20 Mart 2007)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Bekçi…

çocuktum
naiftim
bir gecede büyürmüşüz bilmezdim
ruhumu bir dağa sattığımdan beri hasadım lav
bozguncu bir hanedan isyanı aynam

ejder sesine bulaşık akrep zehriyle
çelik-çomak oynuyoruz şimdi
ben ve uzak yolların taş kıran bekçisi
mızıkçılık edip ağlıyoruz arada bir
gece:
an’ın renksizliğine yapışık pulsuz mektup
gece çelimsiz yüreğimde şiirle parsellenen

ürkütüyor sinsi bu yitim!
an be an berhaneleşen iç kentler
acıyı acıyla dürümleyen bekçinin
kalbinde sabır taşları dizdiği sergen

dönülmüyor geçmişe
iz sürülen nöbet günleri bunlar / saralı
dişler ve kenet ve dudak yara evi / sağaltımsız
ilahi bir çağrıdır dildeki başkaldırı

ipe diziyoruz zarureti ney sesinde
bekliyor herkes
susmuş
aklar düşsün diye nefsin eteklerine
:
raf taştı!
bekçinin sabahı yok
kimsenin gidecek yeri de


(21 Mayıs 2006) - MOR TAKA Dergisi - Güz '2006' - 6. Dekad

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Berzah…

arka cebe gizlenmiş narin uykulu çocukluk
göğüs cebiyle didişir durmaksızın
meşruiyet
zihnin kantarında

sorarız!
“diriliş ne zaman
nerde devşirme askerleri sultanlığın…”

ay'ın siyah yüzünden gül derleyen tanrıça
yoksullaşarak akar harfin üstüne
süreğen göçlerin iç sızısıyla ak parşömende
sayısız ölümlere karışır sütümüz
çocuk ruhunun nirengi merkezinde

vakitsiz perdelenmiş göze gelir sıra
dışarıya açılan son pencere
ki tavukkarasından muzdarip
olabildiğince uzaklaşıp “aklın terazisi” safsatasından
affına sığınılır sözün
bir yarı göz buğusu, kör isyan
selam durur aşka öteki yarı

...dil yanığından peydahlanır her öksüz dize

mahpusluğun ipini göğüslemektir sözü kökünden sarsmak
düşürmek kendini “kendi”liğinden!
gözbağına bu yüzden bir şimşek ısmarlarız
titreyerek çaksın diye körlük tülüne

…kıyıda bekler çocuk saflığımız

tanrılar: sevecen bağışlayıcı cömert
şeytan ah neden böyle sinsi bakışlı!
ruhsatsız tebliğ edilir tutuklu meşruiyet
tekilliği sorgulamaz ejder yüzümüz
dişilik ve erillik ve masumiyeti
ne yolculuk tükenir ne yol
ağlar kum eteklerini mesken tutmuş bir kilit taşı
derin bir suskuya dönüşür daralan nefesler

…kim ki bilmez menzilini, imgeye vurulmaktır cezası!

bu deli halleri bize ve sana bağışla ey gül
iki tarafımız coşkun su
kızıla çalıyor seher vakitlerinde hayat
ve ölmek için hala çok erken

…ne büyüdük adamakıllı, ne de bir vedadır bu

berzahı yazar dil



(5 Şubat 2006) – “ 6. Dekad “ Dosyasından…

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Bir Ustaya Veda…(Attila İlhan’ın Anısına….)

çalımlı bir ateş dansıydın buz üstünde
harlandıkça alevin
demini aldıkça duygu
sahipsizlikten soruldun usta
kimsesizlikten

terk edildi yüzün siyahın büyüsüne

sağalmayı unutan kangren ey!
gizli isyanında en yakın yarasın şimdi kendine
bilemedik
hangi sığınakta döllenmiştin
nasıl bölündün bin irinli parçaya

kayıp gürzüne ağlıyor ayaklarım
okunaksız bir aynayı tashihten suçlu
çözmeye çalıştıkça sırrını dipsiz boşlukların
yorulduk
yoruldun!

kırıktı zemin
kızıl cehennemler bağışlandı gitmelere
ah’lar alnımızdaki kara lanet
göğsümüzdeki çukurdan derin

biz ki
idamlık geçitleri açık tuttuk hep
kapılarda kilit / kilit üstüne
buza nakşolmuş ezgilerde yağmalandık
kimdik / neydik unuttuk

siyaha uluyan dişinin rahmine bırak ateşi
ve git!
:
güzel bir doğum olmalısın şimdi kendine
uzaktaki kıtanın deli tayları
mutlaka savuracaktır güneşe yelelerini bir gün
içimizdeki dünya bir gün mutlaka
zehrini kusacaktır ne olsa

hiç değilse gülümseyerek git!

başımız sağ mı bilemem
ama yine ağıt var yazgımızda!


(11 Ekim 2005 – Kara Bir Gün)

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Çakırdikeni…

......saçlarımdan
......suçlu olduğu ispatlanmış şiirler dökülüyor
......(Ziya Alpay)


boş!
ne desem boş
alfabem
çayırda çalıdikeni

yıkılan bentlerin sagusunda kaldı
surların kokusu
kim söyledi her şeyin “tam” olduğunu
“solo” konuştuğunu herkesin

bir yanım rapunzel kule
bir yanım siz
içe kanayan harf sustu
su yanık
dudak küs

çürüdü dilim dilinize sürterken
bağrımda bir çıban tütsülüyor takvim
siz düş(tünüz)
bozkıra ağız büzüyor suçüstçülüğümüz

sözlerim tenhada çakırdikeni!


(10 Ekim 2007) - 6.Dekad, HAYAL Yay. Ocak 2008, s. 41

Naime Erlaçin

[GooD aNd EvıL]

…Çıra…

izimi bırakıp güneşe
rüzgarla sevişiyorum
hayata yol açmaya
__sesimle

dökülüyor eteğimdeki taşlar
topluyor
çıkarıyor
kırıyorum
yetmiyor kalbimdeki harca

avazım
yitirmekte özgül ağırlığını
çillenmiş kelimeler nerede?

geriye dönmeyecekse nefes
taflanlar kuruyacaksa dilde
söyle
nasıl yaşamak bu!
___yankısız

bir çıra yak şimdi sözlerime


(21 Mayıs 2006)

Naime Erlaçin